Καλημέρα λατρείες.
Πριν δυο-τρεις μέρες έπινα καφέ με τον Σεραφείμ. Ο Σεραφείμ είναι φιλαράκι που δεν τον φωνάζουμε Μάκη. Τον φωνάζουμε Σεραφείμ. Και που είναι λάτρης της folk και της roots rock σε όλες τους τις εκφάνσεις. Και που, εκτός από το να συζητάει ώρες ατελείωτες για μουσική, του αρέσει να βάζει στοιχήματα. Και που, ανέλπιστα (λόγω των γνώσεών του), του κέρδισα το τελευταίο μας. Δεν θα πληρώσει τίποτα βέβαια, γιατί γιόρταζε ο μπαγάσας.
Το στοίχημα αφορούσε τούτους εδώ τους τύπους, μία από τις ιστορικότερες folk-roots rock μπάντες που πάτησαν το πόδι τους σε τούτη τη γη που την πατούμε (και που όλοι μέσα θε να μπούμε).
Τους The Band.
Για τους οποίους ο Σεραφείμ ισχυρίζονταν πως ήταν ήδη όνομα, όταν τους φώναξε ο Bob Dylan να περιοδεύσουν μαζί του στο αμέρικα (1965) και στο εουρόπα (1966), ενώ εγώ, πως στον Dylan χρωστάνε τα πάντα, μιας και ο πρώτος τους δίσκος έγινε πραγματικότητα μόλις μετακόμισαν από τον Καναδά στη Νέα Υόρκη, δίπλα στον μέντορά τους (1968).
Τέλος πάντων.
Είναι καναδοί λοιπόν και γνωρίστηκαν σταδιακά, από τα 1958 μέχρι τα 1963, όταν και μπούκαραν ένας ένας στους Hawks, τη rockabilly μπάντα του Ronnie Hawkins. Πρόκειται για τους Rick Danko (φωνητικά, μπάσο και τρομπόνι), Levon Helm (ντραμς, κιθάρα, μαντολίνο και φωνητικά), Garth Hudson (πλήκτρα και σαξόφωνο), Richard Manuel (πιάνο, ντραμς και φωνητικά) και Robbie Robertson (κιθάρα και φωνητικά).
Στα 1964 χώρισαν με τον Hawkins και άρχισαν να περιοδεύουν σόλο. Έτσι τους ανακάλυψε ο Dylan που, στην ουσία, τους πήρε υπό την προστασία του. Στα 1967 μετακόμισαν (το 'παμε) στο Νιου Γιορκ και άρχισαν τις ηχογραφήσεις. Ο πρώτος τους δίσκος (Music From Big Pink) κυκλοφόρησε στα 1968, αλλά όχι σαν The Band.
Το όνομα άρχισαν να το χρησιμοποιούν επίσημα από τα 1969. Μέχρι τα 1975, μας χάρισαν 6 studio albums, συν δύο συνεργασίες με τον Bob Dylan, σε δύο ιστορικά albums του (Planet Waves - 1974 και The Basement Tapes - 1975), αλλά και κάμποσα live.
Στα 1976 χώρισαν. Για την ακρίβεια, ήταν την Ημέρα των Ευχαριστιών του 1976 (25 Νοέμβρη) και το διαζύγιο γιορτάστηκε μ'ένα σπουδαίο κονσέρτο στο Winterland Ballroom του Σαν Φραντσίσκο, συνοδεία πολύ μεγάλων (Muddy Waters, Neil Diamond, Eric Clapton, Neil Young, Van Morrison κλπ κλπ). Όποιος θέλει να δει αυτό το διαζύγιο, δεν έχει παρά να νοικιάσει από το βίντεοκλάμπ της γειτονιάς του το The Last Waltz (1978) του Martin Scorsese, γιατί αυτό ακριβώς αποτυπώνει αυτή η πολύ μεγάλη ταινία : το τέλος των The Band.
Ξανάσμιξαν στα 1983 (βγάζοντας 4 ακόμη studio albums), αλλά τα 'χουμε ξαναπεί : η μαγεία είχε πετάξει. Προσθέστε σ'αυτό και την αυτοκτονία του Richard Manuel (1986) και πάπαλα.
Μιλάμε για μία από τις ιστορικότερες αμερικάνικες μπάντες. Όχι τόσο γιατί φιγουράρουν στο καναδέζικο και αμερικάνικο Halls Of Fame. Ούτε γιατί το The Weight τους είναι #41 στα 500 Μεγαλύτερα Τραγούδια Όλων Των Εποχών του Rolling Stone.
Αλλά γιατί το στυλ τους και η μουσική τους επηρέασαν όλους σχεδόν τους μεγάλους. Μετράτε : Beatles, Neil Young, Led Zeppelin, Elvis Costello, Rolling Stones. Αλλά και μεταγενέστερες μπάντες, όπως οι Counting Crows, Black Crowes κλπ κλπ.
Χάρισμά σας σήμερις τα μεγαλύτερα διαμάντια τους από την χρυσή εποχή 1968-1976.
Σπέσιαλ για τον Σεραφείμ
Up On Cripple Creek
The Shape I'm In
The Weight
It Makes No Difference
Life Is A Carnival
Twilight
Don't Do It
Tears Of Rage
Stage Fright
Ophelia
The Night They Drove Old Dixie Down
.jpg)
