Η βδομάδα θα ξεκινήσει με jazz. Και με solo πιανο.
Αλλά όχι μ'όποιον κι'όποιον.
Με μια εμβληματική φιγούρα της jazz μουσικής, έναν από τους πιο καλούς jazz πιανίστες, έναν πολυαγαπημένο της νταλίκας.
Τον αδικοχαμένο Michel Petrucciani που, για όσους δεν τον ξέρουν, θέλω σήμερα να σας τον γνωρίσω μέσα από έναν αγαπημένο live δίσκο.
Γεννήθηκε στη Γαλλία, στα 1962, μέσα σε μουσική οικογένεια. Ο πατέρας και ο ένας του αδελφός ήταν κιθαρίστες ενώ ο άλλος του αδελφός έπαιζε μπάσο. Γεννήθηκε με μία σπάνια αρρώστεια, ατελής οστεογέννεση, η οποία σημαίνει εξαιρετικά εύθραστα κόκκαλα και/ή σχεδόν νανισμό. Σε σπάνιες περιπτώσεις σημαίνει και πνευμονική ανεπάρκεια. Κι'αυτός ο θαυμάσιος τύπος ήταν τόσο "τυχερός", που τα είχε όλα μαζί. Πράγματι, μεγάλωσε σχεδόν νάνος ενώ, μέχρι την εφηβεία του, υπέστη πάνω από 100 κατάγματα οστών σ'όλο του το σώμα. Παράλληλα είχε και σοβαρ'ες πνευμονικές διαταραχές. Όλο αυτό το πράγμα πονούσε. Και πονούσε πολύ και συνέχεια. Όλη του η (μικρή) ζωή ήταν ένας αφόρητος πόνος.
Ήταν όμως και μουσική. Την οποία λάτρεψε και η οποία τον λάτρεψε κι'αυτή.
Στα 7 του, όταν είδε τον Duke Ellington στην τηλεόραση, αποφάσισε πως θέλει να γίνει πιανίστας. Το πρώτο όμως παιδικό του πιάνο, δώρο του πατέρα του, το έκανε κομμάτια μ'ένα σφυρί επειδή "...τα πλήκτρα του έμοιαζαν με δόντια που με κοιτούσαν σα να γελούσαν..."
Κανονικό πιάνο λοιπόν και, στα 13 του, έδωσε το πρώτο επαγγελματικό του κονσέρτο.
Στα 15 του, όταν ο πιανίστας του Κυρίου Clark Terry αρρώστησε, στο φεστιβάλ της πόλης Clioucat, ανέβηκε στη σκηνή, έπαιξε, με αποτέλεσμα ο Terry να μείνει άφωνος και να τον κρατήσει στη μνήμη του, μέχρι που τον κάλεσε στη Νέα Υόρκη. Κι'εκεί αρχίζει και η δισκογραφική του καριέρα.
Όσο όμως η καριέρα του έπαιρνε τα πάνω της, τόσο η υγεία του έκανε το αντίθετο. Δεν το έβαζε όμως κάτω : συνέθετε δικά του αλλά έπαιζε και τους κλασσικούς της jazz. Παράλληλα, και παρά τους φριχτούς πόνους, εδινε πάνω από 100 κονσέρτα το χρόνο σ'όλον τον κόσμο. Ένα πραγματικό σκυλί της σκηνής. Δυστυχώς όμως, για ν'αντιμετωπίσει τον πόνο, βούλιαζε ολοένα και περισσότερο στα βαρειά ξύδια και στην κοκαϊνη.
Και όμως, στα 1998, μια χρονιά πριν πεθάνει, κατόρθωσε και έδωσε 140 κονσέρτα παγκόσμια.
Πέθανε στις 6 Γενάρη του 1999 στη Νέα Υόρκη που αγάπησε από πνευμονική ανεπάρκεια.
Λίγες μέρες πριν (28 Δεκέμβρη) είχε κλείσει τα 36 του χρόνια.
Από κείνη την τελευταία του περίοδο είναι και ο δίσκος που θέλω σήμερα να σας χαρίσω.
Το Live Solo είναι, σε 11 κομμάτια, όλη η καριέρα του Petrucciani. Ηχογραφήθηκε στην Alte Oper της Φρακφούρτης, στις 27 Φλεβάρη του 1997 και περιλαμβάνει τόσο δικά του κομμάτια όσο κι'αυτών που λάτρεψε να ερμηνεύει.
Κυκλοφόρησε δύο μήνες μετά τον θάνατό του, τον Μάρτη του 1999.
Αυτά προς το παρόν. Θ'ακολουθήσει σύντομα μεγάλο αφιέρωμα.
Καλημέρα και καλή βδομάδα.
Looking Up
Besame Mucho
Rachid
Chloe Meets Gershwin
Home
Brazilian Like
Little Piece In C For You
Romantic But Not Blue
Trilogy In Blois ( Morning Sun, Noon Sun and Sun In Blois)
Caravan
She Did It Again, Take the "A" Train, She Did It Again
.jpg)
