Καλημέρα μπαρουτο-χημικοκαπνισμένα μου.
Σήμερα, Πέμπτη θα φιλοσοφήσουμε πάνω σ'ένα αρχαίο ημών γνωμικό, το οποίο άλλοτε έχει εφαρμογή κι'άλλοτε όχι. Μετά θ'ακούσουμε μουσικούλα. Και μετά μπορεί να φκιάσουμε κανα σνίτσελ (μ'αυτή τη σειρά).
Το γνωμικό είναι το "ουδέν κακό αμιγές καλού", όπερ μεθερμηνευόμενον, άμα την κάτσεις τη βάρκα υπάρχουν πιθανότητες να σου χαρίσουν 25μετρο cruiser για να κάνεις τα γούστα σου στη Μύκονο το καλοκαίρι. 'Η αλλού, ανάλογα το πόσο αριστερός είσαι.
Με άλλα λόγια, και για όποιον πιστεύει σ'αυτά, εγώ δεν πολυπιστεύω.
Κι'ενώ δεν πιστεύουμε, έρχονται κάτι σημάδια να μας τσιγκλίσουν την βεβαιότητα και να μας βάλουν σε σκέψεις του στυλ "ρε λες;". Κι'αν δεν με πιστεύετε, ακούστε την ιστορία αυτής της δεσποσύνης.
Στα 18 της (γεννήθηκε στα 1985), κι'ενώ πήγαινε με το ποδήλατό της στο πανεπιστήμιο της γεννέτειράς της (Philadelphia), όπου σπούδαζε μόδα, την χτύπησε ένας παπάρας που πέρασε με τ'αμάξι του ένα κόκκινο φανάρι. Και την χτύπησε πολύ. Τόσο πολύ, που την έστειλε στο νοσοκομείο για ένα ολόκληρο χρόνο με βλάβες στην σπονδυλική στήλη, στο κεφάλι και με σπασμένη λεκάνη. Για να καταλάβετε την σοβαρότητα της ζημιάς, χρειάστηκε να ξαναμάθει απ'την αρχή πράγματα απλά, όπως πχ να βουρτσίζει τα δόντια της αλλά και να περπατάει. Τόσο κακό δηλαδή.
Παρακάμπτοντας το "αμιγές", θα αρωτήξετε τώρα εσείς "και που 'ναι το καλό ρε νταλικερουά";
Το καλό είναι πως, για να βοηθηθεί στα τραύματά της αλλά και στην απώλεια της μνήμης της, η κοπελίτσα απευθύνθηκε σ'έναν θεραπευτή, ο οποίος εφάρμοζε μουσικοθεραπεία. Αλλά όχι απλά "σου βάζω μουσική και σε γιατρεύω". Όχι, όχι. Η θεραπεία ήταν πολυεπίπεδη, αλλά εμάς μας ενδιαφέρει το ένα : αυτό του "γράφω μουσική".
Και η δεσποινίς μας ξεκίνησε να γράφει μουσική μέσα στο νοσοκομείο. Πάρα πολύ καλή μουσική. Και παράλληλα προσπαθούσε να ηχογραφήσει την (υπέροχη) φωνή της σ'ένα κασσετόφωνο. Δύσκολη και εξαιρετικά επίπονη διαδικασία, αν αναλογιστεί κανείς τους φριχτούς της πόνους. Προσθέστε σ'αυτό και το γεγονός, ότι της ήταν αδύνατο ν'ακούσει δυνατότερους ήχους από ψίθυρους και έχετε όλη την εικόνα της προσπάθειάς της.
Για πολύ καιρό μετά την έξοδό της από το νοσοκομείο, όπου πήγαινε, κουβαλούσε μαζί της έναν φυσιοθεραπευτή κι'ένα μηχάνημα TENS, αυτό με τα πατς που τα βάζεις στο στήθος και τονώνουν τη λειτουργία των νεύρων ελαττώνοντας τον πόνο.
Κι'έτσι περίεργα ξεκίνησε η μουσική της καριέρα.
Η καταπληκτική μουσική της έχει βαθειές επιρροές από τ'ακούσματά της στο σπίτι : Judy Garland, Miles Davis, Stan Getz, αλλά και μπόλικια λάτιν, κυρίως πορτογαλέζικα.
Η υπέροχη φωνή της μοιάζει σα να υπάρχει για να τραγουδάει jazz. Αλλά και blues.
Τα δε τραγούδια της δυσκολεύεσαι να πιστέψεις πως γράφτηκαν από κάποιον που δεν έχει την παραμικρή μουσική παιδεία. Αλλά είναι εδώ για να σε κάνει να πιστέψεις.
Όχι τις παπαριές των μουσικο-κριτικών, που την παρουσιάζουν σαν τη νέα Nina Simone. Αλλά να πιστέψεις, ακούγοντάς της, πως η δεξαμενή που βγάζει φωνάρες δεν στερεύει ποτές.
Η νταλίκα την παρακολουθεί από το πρώτο της studio album (Worrisome Heart - 2008) με μεγάλη προσοχή. Και σήμερα σας χαρίζει τα καλύτερά της από δαύτην. Τα 4 τελευταία της tracklist είναι από το ολόφρεσκο τρίτο studio album της (Absence - 2012).
Και το όνομα αυτής, Melody Gardot.
Σήμερα, Πέμπτη θα φιλοσοφήσουμε πάνω σ'ένα αρχαίο ημών γνωμικό, το οποίο άλλοτε έχει εφαρμογή κι'άλλοτε όχι. Μετά θ'ακούσουμε μουσικούλα. Και μετά μπορεί να φκιάσουμε κανα σνίτσελ (μ'αυτή τη σειρά).
Το γνωμικό είναι το "ουδέν κακό αμιγές καλού", όπερ μεθερμηνευόμενον, άμα την κάτσεις τη βάρκα υπάρχουν πιθανότητες να σου χαρίσουν 25μετρο cruiser για να κάνεις τα γούστα σου στη Μύκονο το καλοκαίρι. 'Η αλλού, ανάλογα το πόσο αριστερός είσαι.
Με άλλα λόγια, και για όποιον πιστεύει σ'αυτά, εγώ δεν πολυπιστεύω.
Κι'ενώ δεν πιστεύουμε, έρχονται κάτι σημάδια να μας τσιγκλίσουν την βεβαιότητα και να μας βάλουν σε σκέψεις του στυλ "ρε λες;". Κι'αν δεν με πιστεύετε, ακούστε την ιστορία αυτής της δεσποσύνης.
Στα 18 της (γεννήθηκε στα 1985), κι'ενώ πήγαινε με το ποδήλατό της στο πανεπιστήμιο της γεννέτειράς της (Philadelphia), όπου σπούδαζε μόδα, την χτύπησε ένας παπάρας που πέρασε με τ'αμάξι του ένα κόκκινο φανάρι. Και την χτύπησε πολύ. Τόσο πολύ, που την έστειλε στο νοσοκομείο για ένα ολόκληρο χρόνο με βλάβες στην σπονδυλική στήλη, στο κεφάλι και με σπασμένη λεκάνη. Για να καταλάβετε την σοβαρότητα της ζημιάς, χρειάστηκε να ξαναμάθει απ'την αρχή πράγματα απλά, όπως πχ να βουρτσίζει τα δόντια της αλλά και να περπατάει. Τόσο κακό δηλαδή.
Παρακάμπτοντας το "αμιγές", θα αρωτήξετε τώρα εσείς "και που 'ναι το καλό ρε νταλικερουά";
Το καλό είναι πως, για να βοηθηθεί στα τραύματά της αλλά και στην απώλεια της μνήμης της, η κοπελίτσα απευθύνθηκε σ'έναν θεραπευτή, ο οποίος εφάρμοζε μουσικοθεραπεία. Αλλά όχι απλά "σου βάζω μουσική και σε γιατρεύω". Όχι, όχι. Η θεραπεία ήταν πολυεπίπεδη, αλλά εμάς μας ενδιαφέρει το ένα : αυτό του "γράφω μουσική".
Και η δεσποινίς μας ξεκίνησε να γράφει μουσική μέσα στο νοσοκομείο. Πάρα πολύ καλή μουσική. Και παράλληλα προσπαθούσε να ηχογραφήσει την (υπέροχη) φωνή της σ'ένα κασσετόφωνο. Δύσκολη και εξαιρετικά επίπονη διαδικασία, αν αναλογιστεί κανείς τους φριχτούς της πόνους. Προσθέστε σ'αυτό και το γεγονός, ότι της ήταν αδύνατο ν'ακούσει δυνατότερους ήχους από ψίθυρους και έχετε όλη την εικόνα της προσπάθειάς της.
Για πολύ καιρό μετά την έξοδό της από το νοσοκομείο, όπου πήγαινε, κουβαλούσε μαζί της έναν φυσιοθεραπευτή κι'ένα μηχάνημα TENS, αυτό με τα πατς που τα βάζεις στο στήθος και τονώνουν τη λειτουργία των νεύρων ελαττώνοντας τον πόνο.
Κι'έτσι περίεργα ξεκίνησε η μουσική της καριέρα.
Η καταπληκτική μουσική της έχει βαθειές επιρροές από τ'ακούσματά της στο σπίτι : Judy Garland, Miles Davis, Stan Getz, αλλά και μπόλικια λάτιν, κυρίως πορτογαλέζικα.
Η υπέροχη φωνή της μοιάζει σα να υπάρχει για να τραγουδάει jazz. Αλλά και blues.
Τα δε τραγούδια της δυσκολεύεσαι να πιστέψεις πως γράφτηκαν από κάποιον που δεν έχει την παραμικρή μουσική παιδεία. Αλλά είναι εδώ για να σε κάνει να πιστέψεις.
Όχι τις παπαριές των μουσικο-κριτικών, που την παρουσιάζουν σαν τη νέα Nina Simone. Αλλά να πιστέψεις, ακούγοντάς της, πως η δεξαμενή που βγάζει φωνάρες δεν στερεύει ποτές.
Η νταλίκα την παρακολουθεί από το πρώτο της studio album (Worrisome Heart - 2008) με μεγάλη προσοχή. Και σήμερα σας χαρίζει τα καλύτερά της από δαύτην. Τα 4 τελευταία της tracklist είναι από το ολόφρεσκο τρίτο studio album της (Absence - 2012).
Και το όνομα αυτής, Melody Gardot.
Baby I'm A Fool
Your Heart Is As Black As The Night
Les Etoiles
Over The Rainbow
Cry Wolf
Don't You Worry Baby
Some Lessons
Worrisome Heart
Love Me Like River Does
Goodnite
Amalia
Lisboa
My Heart Won't Have It Any Other Way
Goodbye