Καλημέρα παπάκια μου
Δεύτερο μέρος στο αφιέρωμά μας στους Waterboys σήμερις και πάμε να δούμε την δεύτερη μεγάλη περίοδό τους, αυτή που ξεκινάει από τα 2000, όταν και ξαναμαζώχτηκαν, και φτάνει μέχρι τα σήμερα. Αυτήν που θα ονομάζαμε rock/rock'n'roll περίοδο, αφού η μουσική τους ξεφεύγει απ'όσα νας είχαν καλομάθει και γίνεται πιο δυνατή, λιγότερο λυρική, αλλά εξ'ίσου όμορφη και με υπέροχους στίχους.
Σας έλεγα χθες, πως η μπάντα είναι από και για τον Mike Scott. Αυτό που δεν σας είπα χθες είναι πως, από τα 1988 και μετά, κάθε εξάμηνο, η μπάντα άλλαζε lineup. Με τον ίδιο ρυθμό (σχεδόν) που άλλαξε τόπο διαμονής. Αλλά με συγκεκριμένες εμμονές και στα δύο : οι πάνω από 65 μουσικοί που πέρασαν ήσαντε (και είναι) όλοι από αγγλία, ιρλανδία και σκωτία. Οι δε τόποι διαμονής, Δουβλίνο, Λονδίνο, Εδιμβούργο, Σπίνταλ (Ιρλανδία) και λίγια Νέα Υόρκη.
Γιατί όμως σας ξανάπα για την ιδιοκτησία του Scott πάνω στη μπάντα;
Γιατί, πάρα πολύ απλά, κι'ενώ η μπάντα δεν υπήρχε απ'τα 1993, στα 2000, ο Scott τη νεκρανασταίνει χωρίς να ρωτήσει κανέναν. Και γιατί να το κάνει άλλωστε; Έτσι κι'αλλιώς, από τα 1994, όταν και ξεκίνησε τις σόλο περιοδείες (τότε που έπαιξε και στο δικό μας σχωρεμένο ΡΟΔΟΝ), η φράση προλόγου στο κοινό ήταν "I'm the Waterboys". Απλά. λιτά, δημοκρατικά.
Τι έκαμε το λεπόν στα 2000; Έφτιαξε μια χούφτα πολύ καλά τραγούδια η αλήθεια είναι, μάζωξε καινούργιους νοματαίους, τα πήγε όλα στη δισκογραφική και τους είπε, βουαλά το νέο σχήμα των Waterboys, μπαίνουμε studio.
Και γεννήθηκε ο πρώτος δίσκος της δεύτερης περιόδου (A Rock In A Weary Land - 2000). Αυτός ο δίσκος ήταν εντελώς δοκιμαστικός, μιας και ο Scott έμοιαζε επηρεασμένος από το experimental των Radioheads και άλλων Beck.
Η καθαρή στροφή προς το rock θα γίνει στα 2003, με την κυκλοφορία του πάρα πολύ καλού Universal Hall.
Το 'παμε και πιο πάνω, η δεύτερη αυτή περίοδος είναι καλή. Όχι τόσο καλή όσο η πρώτη, αλλά καλή.
Από τα 2007 και μετά, διαφαίνεται μια ψιλοεπιστροφή τους στα πιο "λυρικα", χωρίς όμως να παρατάνε εντελώς τον δυνατό ήχο.
Ο Scott συνεχίζει παράλληλα την σόλο καριέρα και την μπερδεύει συνέχεια με το πιασάρικο label των Waterboys. Ας του αναγνωρίσουμε όμως το genious στη μουσική κι ας πάμε παρακάτω.
Παρακάτω είπα;
Δεν έχει παρακάτω.
Μουσικούλα.
Δεύτερο μέρος στο αφιέρωμά μας στους Waterboys σήμερις και πάμε να δούμε την δεύτερη μεγάλη περίοδό τους, αυτή που ξεκινάει από τα 2000, όταν και ξαναμαζώχτηκαν, και φτάνει μέχρι τα σήμερα. Αυτήν που θα ονομάζαμε rock/rock'n'roll περίοδο, αφού η μουσική τους ξεφεύγει απ'όσα νας είχαν καλομάθει και γίνεται πιο δυνατή, λιγότερο λυρική, αλλά εξ'ίσου όμορφη και με υπέροχους στίχους.
Σας έλεγα χθες, πως η μπάντα είναι από και για τον Mike Scott. Αυτό που δεν σας είπα χθες είναι πως, από τα 1988 και μετά, κάθε εξάμηνο, η μπάντα άλλαζε lineup. Με τον ίδιο ρυθμό (σχεδόν) που άλλαξε τόπο διαμονής. Αλλά με συγκεκριμένες εμμονές και στα δύο : οι πάνω από 65 μουσικοί που πέρασαν ήσαντε (και είναι) όλοι από αγγλία, ιρλανδία και σκωτία. Οι δε τόποι διαμονής, Δουβλίνο, Λονδίνο, Εδιμβούργο, Σπίνταλ (Ιρλανδία) και λίγια Νέα Υόρκη.
Γιατί όμως σας ξανάπα για την ιδιοκτησία του Scott πάνω στη μπάντα;
Γιατί, πάρα πολύ απλά, κι'ενώ η μπάντα δεν υπήρχε απ'τα 1993, στα 2000, ο Scott τη νεκρανασταίνει χωρίς να ρωτήσει κανέναν. Και γιατί να το κάνει άλλωστε; Έτσι κι'αλλιώς, από τα 1994, όταν και ξεκίνησε τις σόλο περιοδείες (τότε που έπαιξε και στο δικό μας σχωρεμένο ΡΟΔΟΝ), η φράση προλόγου στο κοινό ήταν "I'm the Waterboys". Απλά. λιτά, δημοκρατικά.
Τι έκαμε το λεπόν στα 2000; Έφτιαξε μια χούφτα πολύ καλά τραγούδια η αλήθεια είναι, μάζωξε καινούργιους νοματαίους, τα πήγε όλα στη δισκογραφική και τους είπε, βουαλά το νέο σχήμα των Waterboys, μπαίνουμε studio.
Και γεννήθηκε ο πρώτος δίσκος της δεύτερης περιόδου (A Rock In A Weary Land - 2000). Αυτός ο δίσκος ήταν εντελώς δοκιμαστικός, μιας και ο Scott έμοιαζε επηρεασμένος από το experimental των Radioheads και άλλων Beck.
Η καθαρή στροφή προς το rock θα γίνει στα 2003, με την κυκλοφορία του πάρα πολύ καλού Universal Hall.
Το 'παμε και πιο πάνω, η δεύτερη αυτή περίοδος είναι καλή. Όχι τόσο καλή όσο η πρώτη, αλλά καλή.
Από τα 2007 και μετά, διαφαίνεται μια ψιλοεπιστροφή τους στα πιο "λυρικα", χωρίς όμως να παρατάνε εντελώς τον δυνατό ήχο.
Ο Scott συνεχίζει παράλληλα την σόλο καριέρα και την μπερδεύει συνέχεια με το πιασάρικο label των Waterboys. Ας του αναγνωρίσουμε όμως το genious στη μουσική κι ας πάμε παρακάτω.
Παρακάτω είπα;
Δεν έχει παρακάτω.
Μουσικούλα.
Let It Happen
We Are Jonah
The Wind In The Wires
This Light Is For The World
Seek The Light
Universall Hall
Every Breath Is Yours
The Crash Of Angel Wings
Love Will Shoot You Down
It's Gonna Rain
Sustain
You In The Sky