Καλημέρα αγάπες.
Σήμερις, στη σαγκά μας "όταν εμείς παίζαμε garage, εσύ καθάριζες το γκαράζ του παππού σου", το νταλικόφωνο θέλει να ευχαριστήσει από καρδιάς μια μικρή ανεξάρτητη ισραηλινή δισκογραφική, την Gone Beat Records. Και θέλει να την ευχαριστήσει γιατί μας απάλλαξε από μία εξόχως κουραστική δουλειά : να ψάχνουμε για την καλύτερη δυνατή επιλογή τραγουδιών για τούτο δω το αφιέρωμα σε μία από τις πιο σούπερ-γουάου garage/psychedelic μπάντες της μουσικής ιστορίας : τους Electric Prunes.
Τα Ηλεχτρικά Δαμάσκηνα (όπως αποδίδεται στα ελλήνικος το εξόχως ντανταϊστικό όνομά τους) ξεκίνησαν να ροκάρουν ασύστολα στα 1965, στην κοιλάδα του San Fernando του Los Angeles, παρά τις φήμες πως ήσαντε από το Seattle. Απλά, η πρώτη τους επιτυχία (Ain't It Hard - 1966) ανακαλύφτηκε από έναν Djay του Seattle και έκανε σουξέ εκεί πριν γίνει χιτάκι (και μάλιστα γερό) στο υπόλοιπο αμέρικα.
Το αυθεντικό lineup της μπάντας ( Ken Williams στην κιθάρα, James Lowe στα φωνητικά και την autoharp, Michael Weakley και Joe Dooley στα ντραμς και Mark Tulin στο μπάσο) ονόμαζε τους εαυτούς τους The Sanctions και, αργότερα, Jim And The Lords. To lineup, με την πάροδο του χρόνου, άλλαζε όπως αλλάζουμε τα σώβρακα.
Το τελικό τους όνομα το πήραν στα τέλη του 1965, όταν και ξεκίνησαν να ηχογραφούν.
Η καταξίωση όμως ήρθε με το δεύτερο single τους (I Had Too Much To Dream - 1966), αλλά και με το πρώτο studio album τους (The Electric Prunes - 1967), που έβαλε τα πράματα στη θέση τους, σε ότι αφορά το garage/psychedelic.
Ακολούθησαν άλλα 4 studio albums μέσα σε 2 (ναι ναι!) χρόνια, κι ενώ το lineup είχε αλλάξει, κι'ενώ είχαν υπογράψει σε νέα δισκογραφική, διάλυσαν στις αρχές του 1970.
Διάλυσαν έχοντας όμως αφήσει σπουδαία παρακαταθήκη. Είπαμε και πιο πάνω πως πρόκειται για μία από τις καλύτερες μπάντες στο είδος της, με πάμπολλα τραγούδια τους διασκευασμένα από πολλές και ετερόκλητες μουσικά μπάντες.
Στα 1999, και ακολουθώντας το ρεύμα της "αρπαχτής", η μπάντα επανήλθε, με μία ακόμα φορά διαφορετικό lineup, και, στα 2001, ξεκίνησε συναυλίες και μίνι-τουρνέ. Πρόλαβε μάλιστα να βγάλει ακόμα 3 studio albums (παγερά αδιάφορα) πριν εξανεμιστεί, στα 2011, μετά το θάνατο του Mark Tulin από πνιγμό κι'ενώ συμμετείχε εθελοντικά στον καθαρισμό του βυθού στο Avalon της California.
Το The Singles, που σήμερις σας χαρίζω, είναι μια πραγματικά εξαιρετική προσπάθεια συγκέντρωσης των best of the best της μπάντας. Περιλαμβάνει τα πιο ιστορικά singles, από το 1966 μέχρι το 1970, της πραγματικά δηλαδής μουσικής ζωής των Prunes.
Κυκλοφόρησε τον Απρίλη του 1995 και το (υπέροχο) χαρακτηριστικό του είναι πως τα διαμαντάκια δεν είναι ψηφιακά επεξεργασμένα, αλλά οι αυθεντικές ηχογραφήσεις. Κυκλοφόρησε δε σε cd αλλά και σε περιορισμένα βινύλια. Βινύλιο δυστυχώς γιοκ. Οπότε, cd.
Ain't Hard
Little Oliver
I Had To Much To Dream (last night)
Luvin'
Get Me To The World On Time
Are You Lovin' Me More
Dr Do-Good
Hideaway
Long Days Flight
The King Is In The Counting House
The Great Banana Hoax
Wind-Up Toys
You Never Had It Better
Everybody Knows Your Not In Love
Hey Mr President
Flowing Smoothly
Finders Keepers Losers Wheepers
Love Grows
.jpg)
