Καλημέρα σας όλη τη μέρα σας.
Αφού χαιρετήσω προσωπικά τον Περικλή από το Νιου Γιορκ (και τον ευχαριστήσω πολύ για τις πολύ όμορφες πληροφορίες που μου 'στειλε - ανάρτηση οσονούπω), θέλω να σας κοινοποιήσω ένα πάρα πολύ ευπρεπο-ευγενικό mail που έλαβα από τον Χριστόφορο, έναν φιλαράκι από το Mexico City.
Σπάνια παίρνω τόσο γλυκά mails, οπότε, σκέφτηκα, ας το μοιραστώ με τα κολλητάρια μου εδώ μέσα.
Γράφει λοιπόν ο Χριστόφορος (copy/paste για να μην αλλοιώσω τίποτα από την μαγεία) :
"aman re ntalikeri eleos pia! Se diavazo ka8e mera kai sto telos 8a katantiso gay me roz fustitsa. Vale kamia rokia na gustarume kiemeis oi megaliteri! Gia su adelfe ke sinexise to!"
Το δηλώνω ευθύς εξ'αρχής : αφενός δεν έχω τίποτα με τους gay και αφετέρου πλάκα θα είχε να δω τον Χριστόφορο με ροζ φουστίτσα. Τούτου λεχθέντος, ένα δίκιο το 'χει ο ξενιτεμένος μου φίλος. Καιρό έχουμε να παίξουμε ατόφια ροκιά.
Κι'όταν λέμε ατόφια ροκιά εννοούμε αυτά τα supergroups που μας έκαψαν τις φλάτζες όταν ήμασταν πιτσιρίκια. Αυτούς τους πρόδρομους του hard rock που μας έκαναν να χτυπιόμαστε στις μικρούλες υπόγειες ντισκοτέκ στα προάστια.
Οι Bad Company είναι μία απ'αυτές τις μπάντες. Μία από τις ιστορικότερες όλων των εποχών της rock. Μία από τις λατρεμένες μου.
Φκιάχτηκαν στα 1973, στο Λονδίνο, από δύο πρώην των Free (Paul Rodgers και Simon Kirke), έναν πρώην των Mott The Hoople (Mick Ralphs) και τον μπασίστα των King Crimson, Boz Burrell.
Και σα να μην έφταναν όλοι αυτοί οι πρώην, ήρθε και ο πρώην manager των Led Zeppelin, ο Peter Grant και, με το μαγικό του ραβδάκι, τους έκανε φίρμες από το πρώτο τους κι'όλας studio album (Bad Company - 1974).
Βέβαια, αν οι λεβέντες δεν ήταν τόσο καλοί, όσοι μανατζαραίοι και ν'ασχολούνταν δεν θα είχαν κάνει πολλά πράγματα. Αλλά ήταν τόσο καλοί. Και παρέμειναν τόσο καλοί όσο διήρκεσε η Paul Rodgers εποχή τους, δηλαδή από τα 1973 μέχρι και τα 1982, οπότε και διαλύθηκαν.
Ξαναμαζώχτηκαν (χωρίς τον Rodgers) στα 1986, ξαναδιάλυσαν στα 1994, για να το ξαναπιάσουν στα 1995 και, στα 1998 επανήλθε ο Rodgers και έτσι συνέχισαν μέχτι τα 2002. Τα τελευταία 20 χρόνια όμως, οι Bad Company δεν ήταν αυτό που ξεκίνησαν. Προσωπική μου άποψη είναι, πως ότι είχαν να δώσουν (και ήταν πολύ) το έδωσαν στα πρώτα 9 τους χρόνια.
Σ'αυτή την "χρυσή" τους περίοδο πρόλαβαν και ηχογράφησαν 6 studio albums καθαρού και ανέρωτου rock σ'όλες του τις εκφάνσεις : από blues rock μέχρι hard και μπαλλάντες. Είναι κανείς σας που δεν έχει ακούσει το Ready For Love για παράδειγμα; Είναι; Φτου του.
Πήραν τ'όνομά τους από το περίφημο ομώνυμο γουέστερν του Robert Benton (Bad Company - 1972), με πρωταγωνιστή τον Jeff τον Bridges, του οποίου ο Rodgers ήταν μεγάλος φαν.
Άλλα πολλά δεν έχω να σας πω.
Όσοι ενδιαφέρονται για την μετά-1982 καριέρα τους, να πούμε πως ηχογράφησαν άλλα 6 χλιαροαδιάφορα studio albums, με τελευταίο το Stories Told and Untold (1996), κάμποσα DVD από συναυλίες, ενώ, αραιά και που, έκαναν και live-αρπαχτές.
Η νταλίκα σήμερα μένει στην καλή τους περίοδο κι'απ'αυτήν σας χαρίζει μπόλικα τραγουδάκια τους για να μαθαίνουν τα νεούδια και να νοσταλγούν τα γερόντια.
Εκτός του Χριστόφορου, η ανάρτηση αφιερώνεται στην γενιά της Life στους Αγίους. Όσοι ξέρουν καταλαβαίνουν τι εννοώ.
Good Lovin' Gone Bad
Superstar Woman
Shooting Star
Ready For Love
Whiskey Bottle
Can't Get Enough
Rock Steady
Fell Like Makin' Love
Movin' On
Little Miss Fortune
Wild Fire Woman
Easy On My Soul
Seagull
Run With The Pack
Rock'n'Roll Fantasy
.jpg)
