Respect

Μπονζούρ μεζαμί

Στην σαγκά μας "ένα τραγούδι είναι αυτό, πέστο κι'ας πέσει χάμου", και για να χωνέψουμε την χθεσινή σκορδαλιά, σήμερις θέλω να σας μιλήσω για ένα από τα μεγαλύτερα τραγούδια της soul-RnB μουσικής που γράφτηκε ποτές.

Μάλιστα, για πολλούς θεωρείται σαν το σημαντικότερο, πράγμα με το οποίο διαφωνώ, αλλά δεν θα χαλάσουμε και τις καρδιές μας, αφού το Respect είναι μέσα στο TOP-10 των ιστορικότερων. Και μ'αυτό συμφωνούν όλοι ανεξαιρέτως.

Το τραγούδι μας, που λέτε, από τα γενοφάσκια του, είχε διττή ερμηνεία, ανάλογα με το ποιός το τραγουδούσε. Ας τα πάρουμε από την αρχή.

Γράφτηκε και πρωτοηχογραφήθηκε από τον αδικοχαμένο μεγάλο Κύριο Otis Redding (1941-1967) στα 1965, την χρυσή εποχή δηλαδή της Stax Records.

Στην ερμηνεία του Redding, ο όρος "σεβασμός" χρησιμοποιείται σαν ένα είδος ευφημισμού, αφού ο απελπισμένος ματσό άντρας δίνει στο γυναικάκι ότι του ζητήσει, αρκεί να του δείχνει τον πρέποντα σεβασμό, όταν αυτός γυρίζει σπίτι. Καθαρά κι'αντρίκια πράματα δηλαδής.

Στην αρχή, ο Redding το είχε γράψει αρκετά πιο "σιγανό", μπαλάντα δηλαδής, και το προόριζε για τους Singing Demons, τη μπάντα του Speedo Sims. Μετά, το έκανε λίγο πιο γρήγορο, αλλάζοντας και λίγο τους στίχοι και, μόλις κατάλαβε πως ο Sims δεν μπορούσε να βγάλει κάτι της προκοπής, αποφάσισε να το ηχογραφήσει ο ίδιος. Το κυκλοφόρησε σε 45άρι, στις 15 Αυγούστου 1965 (με b-side το θεϊκό Ole Man Trouble), ενώ το συμπεριέλαβε και στο studio album του Otis Blue : Otis Redding Sings Soul της ίδιας χρονιάς.

Από τον Redding το κομμάτι δεν "τσούλησε" όσο του άξιζε. Οπόταν, ανέλαβε να το απογειώσει μία μεγάλη Κυρία της soul-RnB, η Aretha Franklin (1942). Της οποίας έγινε και η "υπογραφή", αφού είναι η μεγαλύτερη (μακράν) επιτυχία της. Η δική της διασκευή, που είναι σαφώς πιο RnB, σε σχέση με την σοουλιά του Redding, μιλάει για μια γυναίκα δυναμική και σίγουρη για τον εαυτό της, η οποία απαιτεί τον σεβασμό του καλού της. Ένεκα τα παραπάνω, το διαμάντι θεωρήθηκε σήμα κατατεθέν για το φεμινιστικό κίνημα της εποχής, ενώ χάρισε στην Franklin ένα σωρό βραβεία και διακρίσεις. Κυκλοφόρησε σαν 45άρι, στα 1967, ενώ συμπεριλήφθηκε και σ'ένα από τα καλύτερα studio albums της, το I Never Loved A Man The Way I Love You (1967).

Από κει και πέρα, όπως θα καταλάβατε, κι'επειδής το διαμάντι έσκισε χασέδες, οι διασκευές του είναι αμέτρητες. Τόσο studio, όσο και live, αλλά και πάμπολλες για τηλεοπτικές σειρές ή σινεμά. Οι περισσότερες όμως είναι για κλάματα. Πράγμα λογικό, αφού, όπως το 'χουμε πει πολλές φορές, τα κομμάτια-θρύλοι δύσκολα διασκευάζονται με επιτυχία. Υπάρχουν όμως τρεις εκτελεσούλες που μ'αρέσουν.
Η πρώτη είναι των The Vagrants, αυτής της παλαβής blue-eyed soul μπάντας από το Long Island, οι οποίοι δεν κατάφεραν ποτέ να κυκλοφορήσουν ούτε ένα album. Με την πολύ καλή διασκευή τους στο διαμάντι μας όμως, έσκισαν χασέδες στην ανατολική ακτή, ανεβάζοντας τις μετοχές τους. Το ηχογράφησαν και το κυκλοφόρησαν σε 45άρι στα 1967

Στα 1966, πριν δηλαδή η Franklin το κάνει γκραν σουξέ, το διαμάντι μας είχαν διασκευάσει και οι The Rationals (1964-1970), μια τοπική και σχετικά άσημη rock'n'roll μπάντα από το Ann Arbor του Michigan. Η ηχογράφησή τους, που δενκαθολουκακή, κυκλοφόρησε σε 45άρι (ελάχιστα κομμάτια) αλλά συμπεριλήφθηκε και στο μοναδικό τους studio album, The Rationals (1970).

Και θα κλείσω κάτι εντελώς διαφορετικό. Εντελώς όμως. Πρόκειται για μία εξαιρετικά ενδιαφέρουσα διασκευή, που την οφείλουμε στους Rotary Connection (1966-1974), μια πολύ καλή psychedelic soul μπάντα από το Chicago. Για να καταλάβετε ποιο κομμάτι ακούτε θα πρέπει να δώσετε πολλή προσοχή. Αλλά σαν διασκευή, είναι τρίκαλη. Το ηχογράφησαν στα 1969 και το συμπεριέλαβαν στο καλύτερο (ίσως) studio album τους, Songs (1970), το οποίο  περιέχει διασκευές τους σε πάρα πολύ μεγάλα τραγούδια. Αν είστε καλά παιδιά, θα ψάξω που τον έχω χωμένο και θα σας τον χαρίσω κάποια μέρα.