Καιρός για τα ελληνικά μας που, ξέρω, δεν παίζουν κάθε Κυριακή, αλλά που τι να κάνω κι'εγώ ο άμοιρος.
Σήμερα όμως παίζουν. Κι'όχι κατιμάδες.
Σήμερα παίζει ίσως ένας από τους 5 καλύτερους ελληνικούς δίσκους μου. Χωρίς υπερβολές.
Και μην αρχίσουμε τα χαζά πάλι περί πουλημένων καλλιτεχνών, που πρόδωσαν τα ιδανικά τους και τέτοιες σαχλαμάρες. Ένα πράμα είναι η μουσική του καλλιτέχνη και άλλο πράμα είναι το πως αυτός αποφάσισε να συμπεριφερθεί. Μόνο οι στόκοι θα σταματήσουν ν'ακούνε Dylan επειδής πούλησε τραγούδι του (τραγουδάρα του) στην κόκα κόλα. Μόνο καραγκιόζηδες θα διαγράψουν μονοκοντυλιά τους U2 επειδή ο Bono μαλακίζεται με τις απατεωνιές μερικών παγκόσμιων ΜΚΟ. Τέλος, μόνο άσχετοι θα την πουν (μουσικά) στον Νιόνιο τον Σαββόπουλο, επειδή τον χάϊδεψε το Αλτσχάϊμερ, τώρα στα γεράματα, κι'άρχισε να λέει μπαλαφαρίες ή να συναγελάζεται με το σύστημα. Ο καλλιτέχνης ή σ'αρέσει ή δεν σ'αρέσει σ'ότι κάνει. Δεν τον ψάχνεις αν αλλάζει συχνά σώβρακο.
Και για να τελειώνουμε : ξέρετε που έχω ακούσει τις περισσότερες φορές το Sweet Home Alabama; Σε πάρτυ ελευθεριακών στεκιών. Ξέρετε εσείς ότι οι Lynyrd Skynyrd είχαν ανοιχτά και δημόσια εκφραστεί υπέρ της Κου-Κουξ-Κλαν; Όχι; Και τώρα που το μάθατε; Δεν θα ξανακούσετε ένα από τα σπουδαιότερα διαμάντια της south rock μουσικής; Σαχλαμάρες.
Και πάμε τώρα στον Μπάλλο.
Όποιος δεν έχει αυτόν τον δίσκο, χάνει κάτι πολύ σπουδαίο απ'την ελληνική μουσική. Ένας κλασσικός Σαββόπουλος της παλιάς καλής εποχής.
Όποιος δεν έχει ακούσει ποτέ τον Μπάλλο (και τα 16,5 λεπτά), έχει χάσει ένα απόλυτο βαλκανικό διονυσιακό πανηγύρι, ένα κομμάτι-σταθμό στην ελληνική μουσική.
Όποιος δεν ξέρει το Κιλελέρ, έχει χάσει την ευκαιρία να καταλάβει την ιστορία της εξέγερσης του 1910 μέσα σε 4,5 λεπτά.
Όποιος δεν ξεπατώθηκε με τον Παλιάτσο και τον Ληστή, δεν θα μπορέσει να κατανοήσει πως είναι να διασκευάζουμε με σεβασμό τον Dylan (αφού είναι η διασκευή του All Along the Watchtower).
Όποιος, τέλος, δεν σιγοψιθύρισε το Έρχεται Βροχή, Έρχεται Μπόρα, δεν θα μπορέσει ποτέ να δει πως είναι να περπατάς στη βροχή.
Υπάρχει όμως και κάτι που συχνά παραβλέπουμε σ'αυτόν τον δίσκο. Κι'αυτό δεν είναι άλλο απ'τα Μπουρμπούλια. Αυτή την υπέροχη μπάντα που, δυστυχώς, δεν έμεινε μαζί μας καιρό για να μας δείξει τι ήταν ικανή να κάνει. Πιτσιρικάδες κι'αυτοί τότε, όπως και ο Σαββόπουλος, συνεργάστηκαν μαζί του στην ενορχήστρωση. τιμής ένεκεν να τους αναφέρουμε : Γιάννης Λαμπίτσκι (κιθάρα), Σπύρος Καζιάνης (φαγκότο και τρομπόνι), Νίκος Τσιλιγιάννης (ντραμς) και ο σχωρεμένος ο Βασίλης Ντάλλας (μπάσο), που έφυγε από κοντά μας στα 1996 από καρκίνο στα πνευμόνια.
Προσωπική άποψη : ο Μπάλλος δεν θα ήταν αυτό που είναι χωρίς αυτούς.
Ο δίσκος κυκλοφόρησε τον Μάρτη του 1971, αν αυτό λέει κάτι και για το κόντεξ εκείνης της εποχής. Το εξώφυλλο του δίσκου είναι πίνακας ενός από τους μεγαλύτερους σύγχρονους έλληνες ζωγράφους, του Αλέξη Ακριθάκη.
Άλλο τι δεν έχω να προσθέσω και καλημέρα μας.
Μπάλλος
Κιλελέρ
Ο Παλιάτσος Κι Ο Ληστής
Έρχεται Βροχή, Έρχεται Μπόρα
Σημαία Από Νάϋλον
Διάλειμμα
Σ'Ευχαριστώ Ω! Εταιρία
.jpg)
