Καλημέρα φουρφούρια μου.
Σήμερις, για άλλη μία φορά, ερχόμαστε ως άλλοι δεν θυμάμαι τι να διορθώσουμε μια κατάφωρη αδικία.
Τη γνωστή αδικία του "εγώ φκιάνω ένα τραγούδι, το κελαηδάω κι'έρχεται ο πας ένας (ή μία) και μου κλέβει τη δόξα και καθόλου δεν με αρέσει αυτό και τι να κάνω όμως που έτσι είναι η ζωή".
Και, με την ευκαιρία, να (ξανα)ακούσουμε κι'ένα από τα ομορφότερα RnB τραγούδια που έχουν γραφτεί.
Το Fever σίγουρα το ξέρετε, αφού το 99% όλων όσοι έχουν πυρετό το ποστάρουν όπου βρουν εμπεντεντιά εύκαιρη. Το υπόλοιπο 1% (εμαυτού συμπεριλαμβανομένου) ποστάρει τον πυρετό που ανεβαίνει στον υδράργυρο 38 και 9 της Κωνσταντίνας της καρδιάς μας (άσχετο).
Αυτό που στα σίγουρα οι περισσότεροι δεν ξέρετε, είναι πως ολόκληρος ο τίτλος του τραγουδιού είναι Fever (Little Willie John song), από το όνομα του πρώτου που το ηχογράφησε, στα 1956. Δηλαδή του Little Willie John (1937-1968), του σπουδαίου αυτού και αδικοχαμένου RnB τραγουδιστή.
Το τραγούδι γράφτηκε στα 1954 από δύο μεγάλους, τον Eddie Cooley και τον John Davenport. Το δεύτερο είναι το ψευδώνυμο του Otis Blackwell. Και γιατί ψευδώνυμο; Πολύ απλά γιατί ο Cooley είχε συμβόλαιο αλλού και έπρεπε να εμφανιστεί άλλος σαν συνθέτης, ενώ ο Blackwell δεν πολυγούσταρε να βάλει το πραγματικό του όνομα σ'ένα τραγούδι που δεν το έφκιασε όλο αυτός.
Ο Little Willie, στην αρχή δεν το πολυγούσταρε. Πείστηκε όμως και το ηχογράφησε την 1η Μάρτη του 1956 και η τραγουδιά κυκλοφόρησε τον Απρίλη του ίδιου μήνα, σαν b-side στην τεράστια επιτυχία του Willie, Letter From My Darling.
Στα 1958, κι'ενώ η αυθεντική εκτέλεση του Little Willie ψιλοπάτωσε, έρχεται να συντελεστεί η αδικία που λέγαμε. Πανέμορφη αδικία εδώ που τα λέμε, αφού το τραγούδι έπεσε στα χέρια της Κυρίας Peggy Lee, η οποία δεν το διασκεύασε απλά. Του άλλαξε στην κυριολεξία τα φώτα. Τόσο μουσικά (καθαρό jazz τέμπο), όσο και στιχουργικά, αφού προσάρμοσε δικές της στροφές.
Η διασκευή της πέρασε στην ιστορία σαν σχεδόν η αυθεντική. Και είναι κρίμα, γιατί μπορεί να λατρεύουμε Peggy Lee, αλλά η αυθεντική εκτέλεση είναι καλύτερη.
Δύο χρόνια μετά, έρχεται η πολύ καλή διακσευή από τον Βασιλιά, τον Elvis Presley. Η διασκευή του, που κι'αυτή έσκισε χασέδες, υπάρχει μέσα στο album του Elvis Is Back (1960). Τα λόγια περιττεύουν όταν μιλάμε για Βασιλιά. Το τι φίβερ θα 'νιωσαν τα κοριτσόπουλα, μόνο μ'αυτόν για τον Τσίπρα μπορεί να συγκριθεί (τσε βάλε)
Αλλάζοντας δεκαετία και στυλ, πάμε στα 1980, σε μία εκτέλεση garage rock, από τους The Cramps, αυτούς τους όμορφα (χωρίς παραπάνω) ψυχωτικούς αμερικάνους. Την δική τους άποψη την βρίσκουμε στο πρώτο studio album τους, το Songs The Lord Taught Us (1980)
Και θα κλείσουμε με μία σούπερ-ντούπερ disco διασκευή, που την χρωστάμε στην Amanda Lear της καρδιάς μας και των νιάτων μας. Το ηχογράφησε στα 1982 αλλά δεν το έβαλε ποτέ σε studio album, ή μη μόνον σε single και maxi-single. Βέβαια, για να είμαστε ακριβείς, το κομμάτι υπάρχει σε μία δικιά της compilation, την Super 20, που κυκλοφόρησε στα 1989.
Και μιας και μιλάμε για ακρίβεια, κλείνοντας θέλω ν'απαντήσω σ'ένα αγενές mail ενός τύπου που, επειδή μάλλον δεν έχει τι άλλο να κάνει, ασχολείται μαζί μου : φίλε μου καλέ, αν αντέγραφα από άλλους αυτά που γράφω εδώ, ή αν ξεπατίκωνα από το youtube, όπως λες, τότε θα έπρεπε να ψάχνω να βρω διασκευή του Fever από την Κυρία Ella Fitzerald, μιας και πολλά "έγκυρα άρθρα" την αναφέρουν σαν ερμηνεύτρια, ενώ στο youtube υπάρχει ανάρτηση που φαίνεται να το τραγουδάει αυτή. Δεν είναι όμως αυτή, μιας και δεν το τραγούδησε ποτέ της. Αυτά και σ'αγαπώ.
.jpg)
