Καλημέρα κυκλάμινά μου.
Στην ανάρτηση για το Amsterdam, σας είχα υποσχεθεί ν'ασχοληθώ με τούτον εδώ τον υπέροχο κύριο. Για την ακρίβεια, και πριν μπω στο τέταρτο (και προτελευταίο) στάδιο της αλτσχάϊμερ, θυμάμαι να σας είχα υποσχεθεί το Take Me To Tomorrow, που είναι το δεύτερο (επίσημο) studio album του ή, αν προτιμάτε, το τρίτο γενικά.
Όμως άλλαξα γνώμη.
Για την ακρίβεια, η σημερινή μέρα μ'έκανε ν'αλλάξω γνώμη. Σήμερα, για όσους ακόμα δεν το ξέρουν, υπάρχει η μεγάλη αντιφασιστική συγκέντρωση, στα Προπύλαια, στις 12 το μεσημέρι. Και μετά πορεία. Κι'ότι άλλο χρειαστεί. Γιατί ο φασισμός δεν τσακίζεται με κείμενα, αφορισμούς και διάφορα τέτοια κοινοβουλευτικο-ψηφοθηρικά. Τσακίζεται με δράση παντού.
Έτσι που λέτε, σκέφτηκα, αντί για έναν δίσκο, να φκιάσω ένα αφιέρωμα στον John Denver, έναν μεγάλο μουσικό, αλλά, πολύ περισσότερο, έναν ακόμα μεγαλύτερο άνθρωπο και αγωνιστή. Ίσως την ενσάρκωση της folk μουσικής. Έναν, πάντως, από τους αρχιερείς της.
Γεννήθηκε Henry John Deutschendorf Jr, στα 1943 μέσα σε στρατιωτική οικογένεια, στη βάση του Roswell στο Νέο Μεξικό. Ο πατέρας του ήταν συνταγματάρχης της αεροπορίας και πιλότος. Απ'αυτόν πήρε την μεγάλη αγάπη του για τα αεροπλάνα, αγάπη που του κόστισε και τη ζωή, όπως θα δούμε παρακάτω.
Ακριβώς λόγω του μπαμπά στρατιωτικού, η οικογένεια έκανε συνεχείς μετακινήσεις. Ο John, παρόλα αυτά, ξεκίνησε να γράφει και να παίζει μουσική στα τέλη των '60s. Την αγάπη του για τη μουσική του την ενέπνευσε η γιαγιά του όταν, στα 11, του αγόρασε μια ακουστική κιθάρα.
Στα μέσα των '60s, και με τα κινήματα να φουντώνουν, ο John ξεκίνησε να παίζει σε τοπικά κλαμπάκια και σε μικρές συναυλίες και, τότε ήταν που άλλαξε τ'όνομά του σε Denver, από την πρωτεύουσα της πολιτείας Colorado, που ήταν από τότε (και έμεινε για πάντα) το αγαπημένο του μέρος.
Στα 1969, εγκαταλείπει μια μικρή μπάντα, στην οποάι συμμετείχε, τους Denver, Boise and Johnson, και ηχογραφεί το πρώτο studio album του (Rhymes and Reasons), το οποίο δεν γνωρίζει (τότε) ιδιαίτερη επιτυχία.
Η επιτυχία θα έρθει με το τέταρτο studio album, το Poems, Prayers and Promises, στα 1971, χάρη σ'ένα από τα ιστορικότερα και ομορφότερα τραγούδια της folk όλων των εποχών, το Take Me Home Country Roads. Από τότε, μέχρι και τον θάνατό του, ο Denver καθιερώνεται σαν ένας από τους μεγαλύτερους και εμπορικότερους αμερικάνους τραγουδιστές. Κυκλοφόρησε πάνω από 300 τραγούδια, 200 από τα οποία είναι δικά του.
Παράλληλα, έκανε και μία συμπαθητική καριέρα σαν ηθοποιός, τόσο σε μερικές ταινίες όσο και σε κάποια σήριαλ.
Η μουσική του είναι γνήσια και 100% αμερικάνικη folk : τραγούδια με ακουστική κιθάρα, θέματα για λιβάδια, βουνά, ανθρώπους καθημερινούς, χαρά του να ζεις. Γιατί αυτό ήταν ο Denver.
Και το απεδείκνυε καθημερινά με τη στάση ζωής του.
Από τα μέσα των '70s, ο Denver μπήκε ενεργά στον πολιτικό λόγο. Δημοκράτης, υποστήριξε την καμπάνια του Jimmy Carter, με τον οποίο ήταν στενός φίλος. Αργότερα, πήρε ενεργά μέρος σε πάμπολλες οργανώσεις για την οικολογία, τους άστεγους, την φτώχεια αλλά και την εξάπλωση του AIDS στην Αφρική (εγώ απ'αυτό γνώρισα την ακτιβιστική του πλευρά). Ίδρυσε μάλιστα και το Windstar Foundation, ένα ίδρυμα για να προάγει την "υποστηρικτική διαβίωση", έναν τρόπο ζωής χωρίς να εξαντλούνται στο όριο της εξαφάνισης οι φυσικές πηγές της γης.
Στα '80s, ήταν από τους μεγαλύτερους πολέμιους της διοίκησης Reagan, παρότι ο τελευταίος τον βράβευσε για τους αγώνες του αναντίον της φτώχειας. Μετά την βιβλική καταστροφή του Τσερνόμπυλ, στα 1986, έδωσε σειρά συναυλιών στην Σοβιετική ένωση και άλλες ανατολικές χώρες.
Και άλλα πολλά που μπορείτε να βρείτε εύκολα.
Είπαμε πιο πάνω, πως από τον πατέρα του κληρονόμησε την μεγάλη αγάπη για τα αεροπλάνα. Ήταν ένας πάρα πολύ καλός πιλότος, με πάνω από 2,700 επίσημες ώρες πτήσεων. Στα 1997, εκτός από ένα προσωπικό τζετ, που πιλοτάριζε ο ίδιος, απέκτησε ένα διθέσιο πειραματικό αεροσκάφος, το Rutan Long-EZ. Να σημειώσουμε εδώ, πως τρία χρόνια πριν, η υπηρεσία πολιτικής αεροπορίας του είχε αφαιρέσει το brevet του (άδεια πιλότου) λόγω των μακροχρόνιων προβλημάτων του με τον αλκοολισμό. Το πήρε όμως πίσω.
Και, στις 12 Οκτώβρη του 1997, ενώ πραγματοποιούσε μία σειρά απο-προσγειώσεων σ'ένα αεροδρόμια της California, το αεροσκάφος του έπεσε και συνετρίβη στον Ειρηνικό Ωκεανό. Αναγνωρίστηκε από τα δακτυλικά του αποτυπώματα, μιας και το κρανίο του είχε σχεδόν πολτοποιηθεί, οπότε δεν ήταν δυνατή η οδοντική αναγνώριση.
Ήταν μόλις 54 χρονών.
Ακούμε και ετοιμαζόμαστε για Προπύλαια.
Thank God I'm A Country Boy (live)
Like A Sad Song
I'm Sorry
The Eagle And The Hawk
Take Me Home Country Road
Annie's Song
Fly Away
Rocky Mountain High
Sweet Surrender
Back Home Again
Perhaps Love (with Placido Domingo)
Shanghai Breezes
Wild Montana Skies
Amsterdam (live)
.jpg)
