Λατρεμένες μου λατρείες καλημερούδια.
Συνεχίζοντας τις εορταστικές μας εκδηλώσεις για τα 50 χρόνια της μεγαλύτερης rock 'n' roll μπάντας του πλανήτη και παραφράζοντας έναν πολύ μεγάλο άνδρα της πολιτικής σκέψης τε και διανόησης, ένα έχω να σας δηλώσω : θα σας ταράξουμε στους Rolling Stones.
Για σήμερα σας έχω τον ύμνο της διαχρονικής νιότης. Το τραγούδι που αμφιβάλλω αν υπάρχει κάποιος που δεν το έχει χορέψει, κι'ακόμα λιγότεροι που δεν το έχουν σιγοτραγουδήσει έστω και ενιακόσιες ογδόντα εφτά (ολογράφως) φορές.
Μία από τις ιστορικότερες rock μπαλάντες, ίσως την ιστορικότερη. Ένα τραγούδι που η θρυλικότητά του συναγωνίζεται μόνο την ομορφιά του.
Το Angie ηχογραφήθηκε από τους Θεούς μεταξύ Νοέμβρη και Δεκέμβρη 1972 και συμπεριλαμβάνεται στο εντέκατο studio album τους Goats Head Soup (1973).
Πρόκειται για μία μαγική acoustic guitar μπαλλάντα, η οποία εξιστορεί το τέλος μιας σχέσης (χαρτομάντηλα αριστερά όπως βγαίνετε).
Παρότι και αυτό εμφανίζεται παντού σαν Jagger-Richards, στην πραγματική πραγματικότητα έχει γραφτεί εξ'ολοκλήρου από τον διαβολικό Keith της καρδιάς μας. Στίχοι και μουσική.
Έτσι, κι'ενώ διάφοροι αστικοί μύθοι ερίζουν για ποιάν γράφτηκε (άλλοι λένε για την πρώτη γυναίκα του David Bowie, την Angela, άλλοι για την ηθοποιό Angie Dickinson κι'άλλοι για την κόρη του Richards, Dandelion Angela), έρχεται ο ίδιος ο τιτανο-μεγιστο-τεράστιος και μας δίνει τη λύση του μυστηρίου, στην αυτοβιογραφία του (που όσοι δεν την έχετε διαβάσει, φτου σας) : Angie είναι ένα ψευδώνυμο, ένα συνθηματικό για την ηρωίνη. Το δε διαμάντι γράφτηκε όταν ο Keith ήταν σε κλινική αποτοξίνωσης στην Ελβετία.
Και μερικά πικάντικα : κατ'αρχήν, κατά τη διάρκεια της ηχογράφησης και πριν πέσουν τα κανονικά vocals, ο Jagger χρησιμοποιεί ένα guide track, κάτι σαν φωνητικά-φάντασμα για περισσότερη έμφαση. Πάντα κατά τη διάρκεια της ηχογράφησης, το back piano, που ακούγεται να δίνει πάσα στην κιθάρα του Richards, το χρωστάμε στον μεγάλο Κύριο Nicky Hopkins (1944-1994), τον εγγλέζο αυτόν πιανίστα-οργανίστα που τον συναντήσαμε στη σκηνή και στα studios μαζί με όλες σχεδόν τις μεγάλες μπάντες των '60-'70s.
Πάμε τώρα στα πολιτικά. Ο αγωνιστής-αντάρτης πόλεων των Επαναστατικών Πυρήνων της Γερμανίας (Revolutionäre Zellen - RZ) Hans-Joachim Klein χρησιμοποιούσε το Angie σαν ψευδώνυμο (moniker).
Τέλος, η Ανγκέλα η Μέρκελ της καρδιάς μας επιχείρησε να χρησιμοποιήσει το διαμάντι για την προεκλογική της εκστρατεία στα 2005, αλλά οι Θεοί δεν έδωσαν τη συγκατάθεσή τους.
Πάντα συνηθίζω να ξεκινάω με το αυθεντικό. Αυτό θα κάνω και σήμερα, μόνο που αποφάσισα να μην σας παίξω την studio version, μιας και είναι χιλιοπαιγμένη. Αντ'αυτής, απολαύστε το διαμάντι σε μία σχετικά σύγχρονη live εκτέλεση, από τα 1995 στο Παρίσι (Palais Des Congres - 3 Ιούλη 1995), όπως την βρίσκουμε στο live album τους Stripped (1995).
Λίγες και καλές διασκευές ακολουθούν. Πάντα με την ίδια άποψη : οι Θεοί αντιγράφονται, αλλά δεν ξεπερνιούνται ΠΟΤΕ. Από την άλλη, απόδειξη του παραπάνω, πάρα πολλοί συμπεριλαμβάνουν το διαμάντι σε live εμφανίσεις τους, αλλά, παραδόξως, λίγοι αποτόλμησαν studio ηχογράφηση.
Πρώτοι απ'όλους, το θεότρελο RnB ζεύγος των Womack and Womack που το διασκεύασαν (μέτρια, η αλήθεια είναι) και το έβαλαν για δεύτερο κράχτη (ο πρώτος ήταν το απίθανο ομώνυμο) στο πρώτο studio album τους Love Wars (1983).
Στα 1990 έχουμε μια πάρα (μα πάρα) πολύ ενδιαφέρουσα διασκευή που μας έρχεται από την Χιλή και μία εξαιρετική μπάντα, τους Le Lay. Το διαμάντι μπορούμε να το βρούμε στο πρώτο studio album τους Doble Opuesto (1990)
Σειρά πήρε, στα 1992, η Κυρία Tori Amos με μία πολύ καλή επίσης διασκευή. Την πρωτακούσαμε στο EP της Crucify (1992) αλλά και μετέπειτα σε διάφορες συλλογές της. Δώστε βάση, είναι καλή στ'αλήθεια.
Και κλείνω με την καλύτερη για μένα διασκευή του διαμαντιού. Την χρωστάμε σ'έναν πολύ καλό αργεντίνο μουσικό, τον Pedro Aznar, στον οποίο σίγουρα θα κάνω αφιέρωμα. Το διασκεύασε στα 2007 και το βρίσκουμε στο διπλό studio album του Quebrado (2008)
Κλείνοντας πρέπει ν'αναφερθώ και σε μία ακόμα διασκευή. Πρόκειται για μία μαγική διασκευή σε σόλο κιθάρα του Laurence Juber (του κιθαρίστα των Wings). Κι'όταν λέμε μαγική, εννοούμε πως ο ίδιος ο Keith Richards του έβγαλε το καπέλο. Αυτή την διασκευή, που ο Juber την αφιέρωσε στον αδικοχαμένο Nicky Hopkins, όμως δεν θα την ακούσετε σήμερα. Πολύ απλά γιατί πολύ σύντομα θα παίξω όλο αυτό το καταπληκτικό album (Pop Goes Guitar - 2008) του Juber και δεν θέλω να το βγάλω στην απόξω.
Αυτά τα λίγα.
Σας αγαπώ
.jpg)
