The Last Concert

Είναι 4 Δεκέμβρη του 1988, γύρω στις 11 το βράδυ.

Ο Roy Orbison μόλις έχει καληνυχτίσει το κοινό, αφού πρώτα του έχει ζητήσει ένα τελευταίο χειροκρότημα για έναν-έναν από τα μέλη της μπάντας (τα οποία αναφέρει με τα μικρά τους ονόματα).

Και το κοινό του Row Theater στο Κλίβελαντ (Οχάϊο) ανταποκρίνεται θερμά.

Σε τρεις μέρες, πρέπει να πετάξει για Λονδίνο για τα γυρίσματα δύο video clips με τους The Traveling Wilburys, ένα project που αγάπησε πολύ και που ήθελε να το συνεχίσει.

Την επόμενη της συναυλίας ένοιωσε μιαν αδιαθεσία. Αποσύρεται έτσι στο σπίτι της μάνας του στο Τενεσσί για να ξεκουραστεί λίγο πριν το ταξίδι.

Περνάει όλη τη μέρα της 6 Δεκέμβρη παίζοντας με τον γιο του (αερομοντελισμό) και, έπειτα από το δείπνο, πεθαίνει από καρδιακή προσβολή. Στα 52 του.

Αν δεν έχουμε κάνει αφιέρωμα στον κύριο, θα κάνουμε σύντομα.

Σήμερα όμως θέλω να σας χαρίσω το The Last Concert. Όχι μόνο για τη συγκυρία, αλλά γιατί είναι ίσως το καλύτερο live του. Τόσο καθαρός ήχος, που αν βγάζαμε τα χειροκροτήματα, θα νόμιζε κανείς πως πρόκειται για studio ηχογραφήσεις. Επιπλέον, πρόκειται για τις μεγαλύτερες επιτυχίες του. Σύμπτωση; Μάλλον.

Κυκλοφόρησε δώδεκα χρόνια μετά, στις 12 Οκτώβρη του 2010.

Only The Lonely

Leah

Dream Baby

In Dreams

Mean Woman Blues

Blue Bayou

Candy Man

Crying

OoBy Dooby

Go Go Go (Down The Line)

It's Over

Workin' For The Man

Lana

Oh, Pretty Woman