Καλημέρα μας.
Κάποτε το νταλικόφωνο, κάθε Κυριακή του Αλλάχ, έπαιζε ελληνικά. Μετά άλλαξαν οι καιροί, ήρθαν οι μέλισσες, έφυγαν, ήρθαν οι ακρίδες, έφυγαν κι'αυτές, και στο τέλος ήρθαν τα μνημόνια και η επανάσταση άργησε μια μέρα.
Λέω να το ξανακαθιερώσω, αλλά λέμε τώρα.
Θα δείξει.
Για σήμερα πάντως σας έχω ένα συμπαθητικότατο δισκάκι. Το Κρατάει Χρόνια Αυτή Η Κολώνια.
Όχι δισκάρα, όχι όχι. Και λέω όχι δισκάρα, γιατί αυτοί οι τρεις γίγαντες της ελληνικής μουσικής και συγγραφής μας έχουν δώσει πολύ καλύτερα δείγματα της μοναδικότητάς τους.
Και γιατί, τότενες, τον παρουσιάζω σήμερις; Θα ρωτήσετε.
Γιατί έτσι, θα σας απαντούσα, αλλά δεν είμαι αγενής εγώ. Ας περιοριστούμε στη διαπίστωση, πως κάποιες στιγμές μένεις στα λιγότερο καλά, για λόγους που δεν είσαι υποχρεωμένος να κοινοποιείς.
Για να μην παρεξηγηθώ : ο δίσκος είναι καλός, οι στίχοι της Λίνας Νικολακοπούλου ξυράφια, η μουσική του Θάνου Μικρούτσικου θεϊκή και η ερμηνεία της Χάρις Αλεξίου μαγική. Απλά, έχω ακούσει καλύτερους.
Υπάρχει όμως και ένα ατόφιο διαμάντι μέσα εδώ : τα Κύματα, στο οποίο, για όσους δεν το έχουν καταλάβει, κάνει δεύτερα φωνητικά ο Γιάννης Πάριος.
Μεταξύ των σπουδαίων μουσικών που συμμετέχουν, υπό την διεύθυνση του Κυρίου Θύμιου Παπαδόπουλου, υπάρχει και το φιλαράκι, ο Αντωνάκης ο Μιτζελος. Ωραία πράματα.
Κυκλοφόρησε στις 16 Μάρτη του 1990.
Αυτά και καλή μας Κυριακή.
Θα Πάθεις Έρωτα
Κρατάει Χρόνια Αυτή Η Κολώνια
Αντίστροφη Μέτρηση
Κοίτα μια Νύχτα
Όπως Παίζει το Φως
Κύματα
Ο Τηλεφωνητής
Μη Σε Νοιάζει
Ο Έλληνας
Ψέμμα Κι'Εσύ
Μια Πίστα Από Φώσφορο (Όνειρα)
.jpg)
