Καλημέρα λεβέντισσες και λεβέντες μου.
Το ξέρω (διαβάζω τα mail σας), σας λείπω και μου λείπετε. Ο χρόνος όμως είναι αδίστακτος και χρόνος (αδίστακτος) δεν υπάρχει ούτε για δείγμα. Οπόταν, αραιά και που κι'αγαπημένοι να 'μαστε.
Φυσαρμόνικα σημαίνει blues και blues σημαίνει φυσαρμόνικα. Μάθημα εμπεδωμένο χρόνια τώρα. Εμπεδωμένο κυρίως από τούτον δω τον μεγιστοτεράστιο, του οποίου ο τρόπος παιξίματος της φυσαρμόνικας καθιέρωσε το περίεργο αυτό οργανάκι (με τον μαγικό ήχο) σαν αναντικατάστατο, άμα θέμε να λέμε πως παίζουμε τα blues.
O Little Walter (ή Marion Walter Jacobs), γιατί περί ού ο λόγος, είναι απλά ο άνθρωπας που έδωσε στη φυσαρμόνικα την θέση που της άξιζε στον αστερισμό των blues. Το επαναστατικό του παίξιμο τον κατέταξε ανάμεσα στους κορυφαίους οργανοπαίχτες και οδήγησε τους κριτικούς να τον συγκρίνουν με κάποιος Jimi Hendrix ή Charlie Parker κουλουπού κουλουπού. Η αλήθεια είναι πως, μετά απ'αυτόν τα blues δεν ήταν αυτά που ήταν.
Γεννήθηκε στα 1930, γέννημα θρέμμα του South, στο Marksville της Louisiana. Στα 12 του παράτησε το σχολείο και ξεκίνησε να γυρίζει από δω κι'από κει, παίζοντας κιθάρα και φυσαρμόνικα, τις οποίες τελειοποίησε δίπλα σε μεγάλους bluesmen της εποχής, όπως οι Honeyboy Edwards και Sonny Boy Williamson II.
Στα 15 του έφτασε στο Chicago, όπου έμελλε να γίνει η δεύτερη πατρίδα του. Εκεί, παίζοντας σε διάφορα στέκια, ξεχώρισε αμέσως για το μαγικό τρόπο που έπειζε την φυσαρμόνικα.
Δυο χρόνια αργότερα, ηχογραφεί το πρώτο του single, σε μια μικρή ανεξάρτητη δισκογραφική, ΄στην πίσω αυλή ενός ραδιοφωνικού σταθμού. Στα 1948, κι'ενώ αρχίζει ν'ανεβαίνει σε απήχηση, μπαίνει στη μπάντα του Muddy Waters, για τον οποίο θα παίξει για πολύ καιρό ακουστική φυσαρμόνικα στις ηχογραφήσεις του για την Chess Records. Όπερ μεθερμηνευόμενον, όταν ακούτε τα πασίγνωστα κομμάτια του Waters, να ξέρετε πως ο Walter φυσάει το οργανάκι.
Από τα 1952, ο Walter αρχίζει μια σειρά solo ηχογραφήσεων, αφήνει τη μπάντα του Walter και φκιάνει τους Aces, οι οποίοι διαλύονται στα 1955, όταν πια ο Walter βρίσκεται στο απώγειό του. Παράλληλα με τις δικές του ηχογραφήσεις, γίνεται περιζήτητος για τις ηχογραφήσεις όλων σχεδόν των σπουδαίων bluesmen της εποχής. Χαρακτηριστική είναι η αγάπη και ο σεβασμός που έτρεφε γι'αυτόν ένας από τους μεγαλύτερους όλων των εποχών, ο Bo Diddley.
Ο Walter, από μικρή ηλικία ήταν αλκοολικός. Έμπλεκε επίσης σε μεγάλους καυγάδες, με μπόλικο ξύλο. Αυτό τον οδήγησε στην παρακμή, στα τέλη των '50s.
Στις 15 Φλεβάρη 1968, σε ηλικία 38 ετών, κι'ενώ είχε γυρίσει από την δεύτερη ευρωπαϊκή του τουρνέ, ο Walter μπλέχτηκε σ'έναν ακόμα σκληρό καυγά. Έφαγε δε τόσο ξύλο (μπορεί και να 'δωσε κιόλα) που, την ίδια νύχτα, πέθανε στο δωμάτιο μιας φίλης του.
Για να περιγράψει κανείς το αστείρευτο ταλέντο του, θα χρειαζόταν ώρες και σελίδες. Αρκεί μόνο να παραθέσουμε τι έγραψε γι'αυτόν ένας από τους σπουδαιότερους μουσικούς δημοσιογράφους των blues, ο Bill Dahl : " O Walter ήταν ο βασιλιάς όλων των μεταπολεμικών αρπιστών των blues. Πήγε το ταπεινό αυτό όργανο στόματος σε εκθαμβωτικά ενισχυμένες κατευθύνσεις, που ήταν απλά αδιανόητες πριν απ'αυτόν".
Όπως όλοι σχεδόν οι bluesmen πριν τα μέσα των '60s, έτσι και ο Walter ηχογράφησε μόνο singles. Το μόνο studio album του εν ζωή ήταν το Best Of Little Walter (1958), το οποίο περιείχε τα κομμάτια του που μπήκαν στα charts, άρα όχι τα καλύτερά του. Μετά το θάνατό του, κυκλοφόρησαν 6 compilations, από τις οποίες ξεχωρίζει η Hate To See You Go (2004).
Σήμερα σας χαρίζω αυτά που εγώ θεωρώ τα καλύτερά του.
Άντε και καλήν αντάμωση να πούμε.
It Ain't Right
I Got To Find My Baby
One More Chance With You
Temperature
Crazy Mixed Up World
Confessin' The Blues
Up The Line
Mean Old Frisco
Rock Bottom
The Toddle
Quarter To Twelve
I Got To Go
Crazy Legs
Lights Out
Rocker
.jpg)
