A Whiter Shade Of Pale

Καλή σας μέρα χρεοκοπημένα μου παιδιά. Και καλό μας μήνα (λέμε τώρα)

Οι πολιτικές εξελίξεις είναι ραγδαίες (πάντα ήθελα να το πλασάρω κάπου αυτό), οπόταν το νταλικόφωνο παρακολουθεί και, άρα, ψιλο-απέχει από τα μουσικά.

Αλλά, για να μην το παραχέσουμε και τελείως, σήμερις είπα να κάνουμε ένα διαλειμματάκι και ν'ασχοληθούμε μ'ένα από τα μεγαλύτερα διαμάντια της psychedelic/prograssive rock όλων των εποχών και των θαλασσών. Και θ'ασχοληθούμε μ'έναν κάπως πρωτότυπο τρόπο.

Ο λόγος για το A Whiter Shade Of Pale (αυτήν την ασπρότερη σκιά του χλωμού δηλαδής), το έπος μιας από τις σπουδαιότερες μπάντες του είδους, τους Procol Harum (1967-1977).

Κατ'αρχήν να πούμε, πως είναι το πρώτο τραγούδι που κυκλοφόρησε η μπάντα σε single κι'ένα από τα πρώτα που έγραψε. Να πούμε επίσης, πως γύρω απ'αυτό το διαμάντι αναπτύχθηκε μία πολεμική, η οποία εστιάστηκε σε δύο σημεία.

Το πρώτο ήταν η ταυτότητα του συνθέτη του. Πράγματι, κι'ενώ οι περισσότεροι ήξεραν πως το τραγούδι γράφτηκε κυρίως από τον οργανίστα της μπάντας Matthew Fischer, στο single που κυκλοφόρησε αναφέρονται ως μόνοι δημιουργοί ο πιανίστας της μπάντας Gary Brooker και ο βασικός συνθέτης όλων των μη-ορχηστρικών κομματιών της μπάντας Keith Reid. Το ζήτημα διευθετήθηκε οριστικά στα 2005, όταν ο Fischer κέρδισε την αγωγή του εναντίον του Brooker και του αναγνωρίστηκε το 40% των δικαιωμάτων του διαμαντιού.

Το δεύτερο ήταν οι επιρροές από την κλασσική μουσική. Είναι αλήθεια, πως το διαμάντι περιέχει σαφέστατα νότες και τέμπο από κλασσικά κομμάτια. Πολλοί ισχυρίζονται πως η βασική επιρροή είναι από την διάσημη διασκευή του γερμανού βιολιτζή και συνθέτη August Wilhelmj (1845-1908), "Air on the G String", πάνω στην δεύτερη κίνηση της Suite No3 in D major του τιτάνα Johann Sebastian Bach (1685-1750). Κι'αυτό φαίνεται να είναι και το πιο ακριβές, παρότι άλλοι ερευνητές, ισχυρίζονται πως υπάρχει σαφής επιρροή και από την εκκλησιαστική καντάτα του Bach "Ich Stech Mit Einem Fub Im Grabe" (στέκομαι με το ένα πόδι πάνω στον τάφο - μπρρρ), αλλά και από το ξακουστό Κοντσέρτο για Harpsichord σε Φα μινόρε του ίδιου συνθέτη. Τέλος, σαφής επιρροή υπάρχει κι'από ένα άλλο διαμάντι, το When A Man Loves A Woman του Percy Sledge, το οποίο κυκλοφόρησε ένα χρόνο πριν το διαμάντι μας.

Όπως και να 'χει, η τραγουδάρα ηχογραφήθηκε στις 11 Γενάρη του 1967 και κυκλοφόρησε σε single στις 12 Μάη του ίδιου χρόνου. Λιγότερο από έναν μήνα μετά, στις 8 Ιουνίου 1967, ανέβηκε στο Νο1 του αγγλικού chart και, με ελάχιστη promotion, έφτασε μέχρι το Νο5 της αμερικής. Να πούμε τέλος, ότι συμπεριλήφθηκε και στον πρώτο δίσκο της μπάντας (Procol Harum - Σεπτέμβρης 1967).

Για την ιστορία (αλλά και για όσους κάνουν κέφι), να πούμε πως η ιστορική (πλέον) εισαγωγή του διαμαντιού (αλλά και τα διάφορα περάσματα) είναι προϊόν ενός Hammond M-102 οργάνου, που κελαηδάει στα χέρια του Fischer.

Διασκευές δόξα τον γιαραμπή υπάρχουν μπόλικες. Όπως όμως σας είπα στην αρχή, σήμερις θα το πάω αλλού. Γυναικεία. Γιατί έτσι.
Θα σας χαρίσω, που λέτε, τρεις διασκευές-επιλογές μου, τραγουδισμένες από γυναίκες, αφού σας πω πρώτα, πως το διαμάντι έχουν τιμήσει μεταξύ άλλων και οι Joe Cocker, ο Demis ο Roussos ο δικός μας και άλλοι καμπόσοι. Αλλά, εμείς είπαμε. Μόνο γυναίκαι.
Χωρίς την παραμικρή χρονολογική σειρά, ξεκινάω από μία θεσπεσία νεαρά ύπαρξη, εκ Πορτογαλίας ορμώμενη, την Liza Veiga (1982), η οποία, ενώ το ξεκίνησε με λυρικό τραγούδι, το συνέχισε με ελαφρό. Πολύ καλή διασκευή από πολύ καλή φωνή. Ηχογραφήθηκε στα 2001 και συμπεριλήφθηκε στο πρώτο studio album της (Liza - 2001).

Πάμε λίγο πιο πίσω στο χρόνο και ακούμε άλλη μία πανέμορφη διασκευή, που την χρωστάμε στην μεγάλη κυρία Annie Lennox (ex Eurythmics). Η δική της άποψη για το διαμάντι είναι σαφώς διαφορετική της πρωτότυπης, αλλά εξίσου ομορφοτάτη. Την ηχογράφησε στα 1994 και την συμπεριέλαβε στο δεύτερο solo studio album της Medusa (1995), το οποίο περιλαμβάνει αποκλειστικά διασκευές γνωστών κομματιών.

Και θα κλείσω με μια τελευταία πολύ όμορφη διασκευή. Αυτή της πολύ μεγάλης σοπράνο (αλλά και ηθοποιού, συνθέτη και χορεύτριας), της αγγλίδας Sarah Brightman (1960). Την ηχογράφησε στα 1996 και την συμπεριέλαβε στο πέμπτο studio album της, Timeless (1997)
Αυτά τα ολίγα και τα δέοντα όπου εσείς αγαπάτε.