ΤΟ ΚΑΣΕΤΟΦΩΝΟ ΤΗΣ ΝΤΑΛΙΚΑΣ: Το δικό σου το μαράζι (1)

Τρίτη 9 Ιουνίου 2015

Το δικό σου το μαράζι (1)

Η αλήθεια είναι, πως το πρόγραμμα των αναρτήσεων έχει ελαφρώς (έως βαρέως) παραβιαστεί πολλάκις και πλειστάκις (ο Χριστάκης λείπει για να κάνουμε τρίο), με εξαίρεση, ίσως, τα soundtracks.

Αλλά κι'έτσι καλά πάει. Ο προγραμματισμός, άλλωστε, είναι η παιδική αρρώστεια της βαρεμάρας, που θα 'λεγε και ο Γιώργος ο Κοινούσης.

Σήμερις ξεκινάει ένα διήμερο αφιέρωμα σ'έναν από τους μεγάλους δάσκαλους της ελληνικής λαϊκής, ρεμπέτικης και αρχοντο-ρεμπέτικης μουσικής. Για τον οποίο δεν χρειάζεται να πούμε πολλά αφού, όπως για πολύ λίγους ακόμα, πέρασε στην ιστορία στην καρδιά (και τα ώτα) όσουν αγαπούν αυτά τα είδη της μουσικής.

Ο Γιώργος Μητσάκης γεννήθηκε στην Πόλη στα 1921 (παρότι στο ληξιαρχείο έχει δηλωθεί χρονολογία γέννησης τα 1924). Στα 14 του, η οικογένεια αναγκάζεται να φύγει από την Πρίγκηπο (όπου έμενε σε καταυλισμό ψαράδων, λόφω του πατέρα του) και να εγκατασταθεί στην Άβυσσο, ένα ψαροχώρι δίπλα στο Βόλο.

Από πιτσιρικάς ασχολείται με το μπουζούκι ενώ, παράλληλα, διαβάζει πολλή ποίηση (ναι ναι).

Μη θέλοντας ν'ακολουθήσει το επάγγελμα του πατέρα του, αποφασίζει, στα 17 του, να εγκατασταθεί (μόνος του) στην Θεσσαλονίκη. Εκεί γνωρίζεται με τον Τσιτσάνη και, κυρίως, με τον σπουδαίο μπουζουξή Απόστολο Χατζηχρήστο.

Σ'αυτόν χρωστάει, στην ουσία, όλη του τη μουσική καριέρα. Αυτός είναι που θα του διδάξει τα μυστικά του οργάνου, αυτός είναι που θα τον πάρει στο σπίτι του, στην Δραπετσώνα, αυτός είναι, τέλος, που θα τον πρωτοβγάλει στο πάλκο, σαν τρίο, μαζί με τον Ηλία Ποτοσίδη.

Τότε είναι που γνωρίζεται με όλους τους υπόλοιπους τεράστιους του είδους : Παγιουμτζή, Κερομύτη, Περιστέρη, Βαμβακάρη, Περπινιάδη, Παπαϊωάννου και λοιπούς. Τότε είναι που ξεκινάει να γράφει και τα πρώτα του τραγούδια, τα οποία ξεχωρίζουν αμέσως και για τη σύνθεση, αλλά και για την στιχουργική τους φρεσκάδα και πρωτοπορεία.

Αμέσως μετά τον πόλεμο μπαίνει στη δισκογραφία και ξεχωρίζει αμέσως. Παράλληλα αρχίζει σπουδαίες συνεργασίες στα πασίγνωστα μουσικά στέκια της εποχής : στο σχήμα των θρυλικών "12 μπουζουξήδων", με τον Παπαϊωάννου στου "Μάριου" (Ίωνος) και στου "Καλαματιανού" (Τζιτζιφιές, με τον Καλδάρα, στη "Λουζιτάνια" (Συγγρού), με τον Χιώτη, στο "Πιγκάλς" (Πατησίων) κι'άλλες πολλές.

Η δισκογραφία του είναι ανεξάντλητη, όση και η λίστα των σπουδαίων με τους οποίους συνεργάστηκε. Μην τους αναφέρω, θα ξημερώσουμε. Σκεφτείτε κάποιον συνθέτη ή τραγουδιστή της εποχής του (και τραγουδίστρια) και θα πέσετε μέσα. Στα σίγουρα.

Τα τελευταία χρόνια της ζωής του, στράφηκε (επιτέλους) στην επιθυμία του πατέρα του. Αγόρασε ένα μικρό σκάφος, εγκαταστάθηκε στο αγαπημένο του Πόρτο Ράφτη και ψάρευε καθημερινά.

Πέθανε στις 17 Νοέμβρη του 1993.

Αυτά τα ολίγα και καλημέρα.

ΥΓ. Μη λέμε συνέχεια τα ίδια για τις επιλογές. Είναι αυστηρά προσωπικές. Όπου δεν υπάρχει όνομα τραγουδιστή, είναι ο ίδιος ο συνθέτης.
ΥΓ1. Σε κάποια τραγούδια, ο κακός ήχος είναι λόγω της παλαιότητας του δίσκου, μιας και παίζουν μόνον οι αυθεντικές εκτελέσεις.

Ρένα Κουμιώτη - Ένοχη Νύχτα

Απόψε είναι Βαρειά

Καίτη Γκρέυ - Το Δικό Σου Το Μαράζι

Μαρίκα Νίνου - Παλαμάκια

Στράτος Παγιουμτζής - Τ' Οργανάκι

Ιωάννα Γεωργακοπούλου - Ψιλή Βροχούλα Έπιασε

Στράτος Διονυσίου - Κούκλα Του Συνοικισμού

Γρηγόρης Μπιθικώτσης - Ο Μπαρμπα Θωμάς

Στέλιος Καζαντζίδης - Το Δικό Μου Πάπλωμα

Ο Λαγός

Η Αιτία Θα 'Σαι Εσύ

Ζωή Φυτούση - Ο Δρόμος Είναι Σκοτεινός