Θα κλέψω μια μελαχροινή (Χατζηκυριάκειο)

Το ξέρω, το ξέρω.

Έχουμε πολύ καιρό ν'ακούσουμε τα ελληνικά του σουκού. Μεγίστη παράλειψις και ζητώ και ταπεινά συγγνώμη.

Αλλά δεν έβρισκα και το καλύτερο ανάμεσα στα πολλά καλούδια.

Οπότε, για να σας αποζημιώσω, σήμερις θα σας μιλήσω για ένα από τα μεγαλύτερα ρεμπετικο-λαϊκά τραγούδια της ελληνικής μουσικής. Για ένα από τα μεγαλύτερα τραγούδια της ελληνικής μουσικής δηλαδή.

Μιλάω φυσικά για το Θα Κλέψω Μια Μελαχροινή (Χατζηκυριάκειο) του τεράστιου συνθέτη και ερμηνευτή Μήτσου (Δημήτρη) Γκόγκου (1903-1985), τον θρυλικό Μπαγιαντέρα, για τον οποίον, όσοι ενδιαφέρεστε, μπείτε στο ψαχτήρι της νταλίκας να δείτε-ακούσετε αφιέρωμα.

Το διαμαντι γράφτηκε στα 1937 και ο τίτλος του είναι αυτός που σας έδωσα πιο πάνω. Ούτε σκέτο Χατζηκυριάκειο λέγεται, ούτε Αποβραδίς Ξεκίνησα, όπως το συναντάμε συχνά σε διάφορα "ενημερωμένα"-"ψαγμένα" εντυποσάιτ.

Ίσως η πιο ζωντανή και παραστατική περιγραφή του Χατζηκυριάκειου, του Άγιου Νείλου, από έναν βέρο μάγκα πειραιώτη. Ίσως το πιο ρυθμικό ρεμπέτικο που γράφτηκε ποτέ.

Παρότι μιλάμε για το 1937, την εποχή πριν τυφλωθεί από αβιταμίνωση ο Μπαγιαντέρας, το διαμάντι δεν το ερμήνευσε ο ίδιος (όπως συνήθιζε). Η πρώτη εκτέλεση ηχογραφήθηκε στα 1938 με ερμηνευτές τους Στράτο Παγιουμτζή (Τεμπέλης) και Στελλάκη Περπινιάδη. Στην αυθεντική αυτή εκτέλεση μπουζούκι παίζει ο Κύριος Βασίλης Τσιτσάνης. Αυτό έγινε αφορμή πολλοί "έγκριτοι" να επιμένουν, μέχρι και σήμερα, πως σ'αυτόν οφείλουμε την πρώτη εκτέλεση. Θα δούμε όμως παρακάτω, πως αυτό δεν ισχύει.

Όπως σας είπα, ο Βασίλης Τσιτσάνης έπαιξε μπουζούκι στην αυθεντική ηχογράφηση του 1938, αλλά δεν ήταν αυτός που το πρωτοτραγούδησε. Τουλάχιστον όχι καταγεγραμμένα σε δίσκο. Για την ακρίβεια, ο Τσιτσάνης δεν το ηχογράφησε ποτέ σε studio. Το έλεγε όμως συνέχεια ζωντανά. Κι'από μία ζωντανή ηχογράφηση σας το χαρίζω σήμερα απ'αυτόν τον τιτανοτεράστιο.

Ο Μπαγιαντέρας, πράγμα περίεργο, άργησε πολύ να το ηχογραφήσει. Το έκανε στα τέλη της δεκαετίας του '50, χωρίς ποτέ να εξηγήσει τους λόγους. Πρόκειται, άλλωστε, για ένα από τα σπουδαιότερα τραγούδια του. Όπως και να 'χει, άλλη μία μοναδική ερμηνεία του διαμαντιού από τον δημιουργό του.

Και περνάμε σε μία από τις καλύτερες ερμηνείες του διαμαντιού μας. Προσέξτε, λέω ερμηνείες και όχι διασκευές, γιατί το τραγούδι αυτό ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ να διασκευαστεί. Έτσι απλά και δημοκρατικά. Τώρα, αν βγουν αυτοί οι σαχλοί, που τελευταία αρέσκονται στο να διασκευάζουν ιερά τραγούδια, το κρίμα στο λαιμό τους.
Την χρωστάμε στην Μεγάλη Κυρία του ρεμπέτικου-λαϊκού μας τραγουδιού, την Σωτηρία Μπέλλου
Τα λόγια περιττεύουν.

Άλλη μία πολύ μεγάλη ερμηνεία είναι αυτή του σχωρεμένου του Σπύρου Ζαγοραίου, ενός άλλου μεγάλου μάγκα. Το ιδιαίτερο αυτής της εκτέλεσης είναι η δεύτερη φωνή. Παρότι η ηχογράφηση έγινε πάνω από 27 χρόνια μετά την αυθεντική, δεύτερη φωνή στον Ζαγοραίο κάνει ο Στελλάκης ο Περπινιάδης, όπως ακριβώς το 'κανε στα 1938 στον Τεμπέλη. Μαγεία

Υπάρχουν τόσες πολλές (και διαφορετικές) ερμηνείες, που δεν θα μ'έφτανε μια μέρα να τις παίξω. Γι'αυτό θα τελειώσω μ'άλλη μία από τις αγαπημένες μου. Αυτή του πρόσφατα μακαρίτη Μπάμπη Γκολέ, του ανθρώπου στον οποίον οφείλουμε τις αναμνήσεις μας, αφού αφιέρωσε τη ζωή του στο να "ξεθάβει" και να μας θυμίζει τα τεράστια ελληνικά τραγούδια.
Αυτά τα ολίγα και καλό μας πουσουκού