Τους αποκάλεσαν The Four Kings Of Harmony και όχι άδικα.
Γιατί οι Mills Brothers (ή The Four Mills Brothers) ήταν ένα από τα μεγαλύτερα και σπουδαιότερα jazz και vocal pop κουαρτέτα που υπήρξαν στο μάταιο τούτο κόσμο.
Με πάνω από 2000 ηχογραφήσεις και καμιά σαρανταριά (τσε βάλε) χρυσούς δίσκους.
Ξεκίνησαν στα 1928, στο Piqua του Ohio. Όπως το λέει τ'όνομά τους, το original lineup ήταν τέσσερα αδέλφια : ο John C. Jr, (1910-1936) μπάσος, κιθαρίστας και αδικοχαμένος, ο Herbert (1912-1969) τενόρος, ο Harry Flood (1913-1982) βαρύτονος και ο Donald (1915-1989) πρώτος τενόρος.
Όλα τ'αδέλφια (καθόλου πρωτότυπο) τραγουδούσαν στην εκκλησία μεθοδιστών της κοινότητάς τους ενώ, μετά τα μαθήματά τους, διασκέδαζαν τους περαστικούς έξω από το κουρείο του πατέρα τους με την βοήθεια ενός kazoo (μικρό πνευστό οργανάκι του Νότου, που βοηθάει τους βοκαλισμούς)
Κατά την διάρκεια ενός ερασιτεχνικού διαγωνισμού, ο Harry ανακάλυψε πως είχε χάσει το kazoo του, πράγμα που τον οδήγησε να μιμηθεί φωνητικά τον ήχο της τρομπέτας. Ήταν τόση η επιτυχία, που οι φωνητικές μιμήσεις οργάνων έγιναν το σήμα κατατεθέν τους.
Στα 1928, πέρασαν μια οντισιόν στο ραδιόφωνο WLW του Cincinnati, αλλά δεν προσελήφθησαν. Αυτή όμως η οντισιόν έμελλε να σηματοδοτήσει την αρχή της καριέρας τους, αφού άρχισαν να γίνονται γνωστοί και να παίζουν σε διάφορα τοπικά στέκια. Εκεί τους ανακάλυψε ο Δούκας Duke Ellington, τους πήρε μαζί του στη Νέα Υόρκη, όπου και υπέγραψαν στην πρώτη τους δισκογραφική, την Okeh Records.
Στα 1930, κι'ενώ περνούν οντισιόν για το CBS, ο παραγωγός βάζει τον William S. Paley (διευθυντή) σε ανοιχτή ακρόαση με το στούντιο. Την επόμενη μέρα, οι Mills Brothers γίνονται το πρώτο αφροαμερικανικό group με δικό του ραδιοφωνικό show.
Σας το 'πα και προηγουμένως, η επιτυχία τους ήταν τεράστια. Τόσο τεράστια, που οι σπόνσορες σπρώχνονταν για να υπογράψουν.
Από τα 1935 ξεκίνησαν και τουρνέ στο εξωτερικό. Η τελευταία τους δε, στην Αγγλία, τελείωσε μέρες πριν κηρυχθεί ο πόλεμος με τη Γερμανία.
Στα μεταπολεμικά χρόνια, γνώρισαν μιαν αναγέννηση, μαζί με την εμφάνιση του rock 'n' roll.
Συνέχισαν να εμφανίζονται και να ηχογραφούν μέχρι τα 1982, οπότε πέθανε ο δεύτερος απ'αυτούς (ο πρώτος, το είδαμε, πέθανε στα 1936), ο Harry.
Εκτός από την τεράστια δισκογραφία τους, συμμετείχαν και σε 20 ταινίες.
Συνολικά ηχογράφησαν 9 studio albums, πάνω από 140 singles, ενώ κυκλοφορούν αναρίθμητες compilations.
Για να τους γνωρίσουν, όσοι δεν τους ξέρουν, και να τους θυμηθούν, όσοι τους αγαπούν, το νταλικόφωνο παίζει σήμερα μερικά από τα ομορφότερά τους. Μάλλον θα χρειαστεί και παρτ του.
Οψόμεθα και καλημέρες.
Paper Doll
Lazy River
Till Then
Opus One
Basin Street Blues
You Always Hurt The One You Love
Daddy's Little Girl
The Jones Boy
You Telle Me Your Dream, I'll Tell You Mine
Glow Worm
Nevertheless
Across The Alley From The Alamo
You Are Nobody Till Somebody Loves You
Moonlight Bay
Cab Driver
Someday (you'll want me to want you)
One Dozen Roses
.jpg)
