Καλημέρα χημικο-ψεκασμένα μου.
Σ'ημερα, στα μεθεόρτια άλλης μιας χαμένης 17ης Νοέμβρη, το νταλικόφωνο θα σας μιλήσει για (άλλη) μία μεγάλη μορφή της folk μουσικής.
Μια μεγάλη μορφή, που έμεινε στη σκιά πολλών άλλων, σαφώς υποδεέστερων, ακόμα και μερικών που αυτός βοήθησε να βγουν απ'την αφάνεια.
Κι'είπα ν'ασχοληθώ, όχι μόνο γιατί τρελο-γουστάρω, αλλά και για να προλάβουμε και κανά αφιερωματάκι σε εν ζωή αρτίστες (φτου, φτου ο άνθρωπας).
Ο Tom Rush γεννήθηκε στα 1941 στο Portsmouth του New Hampshire και υιοθετήθηκε από έναν δάσκαλο. Τελειώνοντας το σχολείο, γράφτηκε στο Harvard και, τότε είναι που ξεκίνησε να τραγουδάει (1961) σε διάφορα stages, ιδιαίτερα στα Club 47 (του Cambridge) και στο ξακουστό Unicorn της Boston. Το πρώτο, άλλωστε, album του, έχει τίτλο Tom Rush at the Unicorn (1962).
Θεωρείται ένας πολύ σημαντικός τραγουδοποιός, τραγούδησε όμως και τραγούδια άλλων, όπως των Joni Mitchell, James Taylor, Jackson Brown και William Hawkins, πολλούς απ'τους οποίους βοήθησε ν'αναγνωριστούν απ'το παλτύ κοινό.
Στα 1968, το διαμάντι του No Regrets τον καταξίωσε σαν έναν από τους λίγους της folk ενώ, μέχρι σήμερα, μετράμε πάνω από 35 διασκευές του από διάσημους και λιγότερο διάσημους καλλιτέχνες.
Μεγάλος καλλιτέχνης, αλλά και εξαιρετικά χαμηλών τόνων, ο Rush έχει στο ενεργητικό του 24 δίσκους, studio, live και compilations. Στην ιστορία, εκτός των άλλων, θα μείνει και για την θρυλική "naked lady", μια κιθάρα που το σκάφος της ήταν μια γυμνή γυναίκα. Γενικά, πάντως, ο Rush είχε τη μανία ν'αλλάζει κιθάρες σαν τα πουκάμισα, πριν καταλήξει σε μία χειροποίητη, φτιαγμένη από τον σπεσιαλίστα Don Musser.
Αρκετά είπαμε. Πάμε ν'ακούσουμε.
Kids These Days
Mother Earth
No Regrets
The Circle Game
Child's Song
Galveston Flood
Ladies Love Outlaws
Lost My Drivin' Wheel
Old Man's Song
On The Road Again
The Panama Limited
Urge For Goin'
Milk Cow Blues
Mobile Texas Line
.jpg)
