Τετάρτη 24 Σεπτεμβρίου 2014

Music for 18 Musicians


Καλημέρα αγόρια και κορίτσια.
Εικάζω πως όλοι ξέρετε γι'αυτά τα παιχνιδάκια στο facebook με τη λίστα με τα 10 καλύτερα βιβλία σου, δίσκους σου, σώβρακά σου, φαγητά σου κλπ κλπ.
Ε λοιπόν, εκεί που παρακολουθούσα τον σκυλοκαυγά Άδωνι -μπουμπούκου- Γεωργιάδη με τους διάφορους, το μάτι μου έπεσε στη λίστα των 10 καλύτερων δίσκων του Βασίλη του Σπυρόπουλου (ενός εκ των Σπυριδοπουλαίων ντε). Κι'εκεί, που λέτε, που ταυτιζόμουν απόλυτα, τι διαβάζω ο χορευτής και παθαίνω και την πλάκα μου;

Το Music For 18 Musicians του Steve Reich
Ούτε λίγο, ούτε πολύ.
Ένας από τους σημαντικότερους δίσκους όλων των εποχών της minimal κλασσικής μουσικής.
Και καλά, δεν περίμενα τίποτις λιγότερο από έναν από τους πιο καλούς έλληνες κιθαρίστες που έχω ακούσει. Αλλά ειδικά αυτός ο δίσκος....μνημείο. Ένα από τα 10 πρώτα βινύλια που αγόρασα λέμε.
Έπος.

Για όσους δεν γνωρίζουν, ο Steve Reich (1936) είναι αμερικάνος συνθέτης και θεωρείται από τους πιονέρους της minimal μουσικής (μαζί με τους Terry Riley, La Monte Young και τον πολύ Philip Glass), στα μέσα των '60s.
Ο Reich θα μείνει στην ιστορία για τις καινοτομίες που εισήγαγε στη μουσική. Η πιο σημαντική είναι η χρήση των tape loops (επαναλήψεις του ίδιου μουσικού μοτίβου) για να δημιουργήσει "φάσεις" , τεχνική που επηρέασε πολλούς συνθέτες αλλά και μπάντες, ιδίως στο αμέρικα.

Πάνω σ'αυτή την τεχνική στηρίζεται και η καρα-δισκάρα που θα σας χαρίσω σήμερα.
Πρόκειται για ένα καταπληκτικό μουσικό έργο, που το συνέθεσε μεταξύ 1974 και 1976 και που το πρωτοπαρουσίασε στις 24 Απρίλη 1976 στο Town Hall της Νέας Υόρκης.
Όλο το έργο βασίζεται πάνω σ'έναν κύκλο έντεκα ακόρντων (chords). Σε κάθε ένα αντιστοιχεί ένα μικρό κομμάτι.  Στο τέλος, το έργο καταλήγει στο ίδιο ακόρντο, με τις (παραπάνω) επαναλήψεις των μουσικών μοτίβων. Επίσης, το tempo αυξομειώνεται επαναλαμβανόμενο. Κουφό, το ξέρω. Αλλά μαγικό.

Όπως είπε ο ίδιος ο Reich, παρότι ονομάζεται μουσική για 18 μουσικούς, μπορεί άνετα να παιχτεί και με περισσότερους, αφού χρειάζεται περισσότερο doubling. Μη σας κουράσω με άλλα τεχνικά. Να σας πω μόνο πως το μεταλλόφωνο (ένα unplugged βιμπρόφωνο) είναι το κλειδί όλου του έργου, αφού αυτό χρησιμοποιείτε στα cue όλων των κομματιών.

Απολαύστε το. Κι'αν δεν πολυκαταλαβαίνετε, μην ξεχνάτε πως η μουσική είναι τέχνη. Και στην τέχνη δεν υπάρχει καταλαβαίνω και δεν καταλαβαίνω. Υπάρχει μόνο μ'αρέσει και δεν μ'αρέσει.

Αφιερωμένο εξαιρετικά στον Βασίλη τον Σπυρόπουλο.

Pulses
Section I
Section II
Section III (A)
Section III (B)
Section IV
Section V
Section VI
Section VII
Section VIII
Section IX
Section X
Section XI
Pulses