Καλημεροβδομάδα καλοκαιράκια μου.
Επειδής, κατά το σύνηθες, καλοκαιράκι ίσον reggae (νταξ, όχι πάντα), η νταλίκα σήμερις, στην σαγκά της "μεγάλη οθόνη και λα λα λα", θέλει να επανορθώσει μιαν αδικία. Νταξ, όχι τεράστια, αλλά μεγάλη όσο και να 'ναι.
Έχει επικρατήσει, ότι reggae ίσον Bob Marley. Κατ'άλλους δικαίως, κατ'άλλους όχι. Δεν μπαίνω στη διαικασία συγκρίσεων, μιας και θεωρώ τον Marley έναν από τους δυο-τρεις γκουρού της τζαμαϊκανής μουσικής. Η αδικία όμως είναι αλλού. Είναι ο Marley αυτός που "παγκοσμιοποίησε" την reggae; Είναι, δηλαδής, αυτός που την έφερε στα πικάπ όλου του μη-τζαμαϊκνού κόσμου;
Η απάντηση είναι όχι.
Και την ιστορική αυτή αδικία θέλω να επανορθώσω, με τούτη δω την πάρα πολύ καλή ταινία, που σήμερα σας χαρίζω και που λέγεται The Harder They Come και που, αν δεν την έχετε δει, κατεβάστε την και δείτε την γιατί αξίζει.
Σκηνοθετήθηκε από τον Perry Henzell, τον διασημότερο (ίσως) τζαμαϊκανό σκηνοθέτη και πρωταγωνιστεί ο Jimmy Cliff. Ο πρώτος, δηλαδής, reggae συνθέτης και τραγουδιστής που εξήγαγε την μουσική αυτή. Θα το δούμε όμως παρακάτω αυτό.
Το script το χρωστάμε στον σκηνοθέτη και στον Trevor D. Rhone και πρόκειται για μία σχεδόν βιογραφική ταινία, αφού (στο περίπου) εξιστορεί την ιστορία ενός τζαμαϊκανού "εγκληματία", του Ivanhoe Martin. Και λέω στο περίπου, αφού, ενώ στην ταινία ο Ivan είναι reggae τραγουδιστής, στην πραγματικότητα, ο Martin είχε τόση σχέση με τη μουσική, όσο ο φάντης με το ρετσινόλαδο.
Στους υπόλοιπους ρόλους συναντάμε ηθοποιούς όπως οι Janet Bartley, Ras Daniel Hartman και Carl Bradshaw
Έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ της Βενετίας, στα 1972, ενώ πρωτοπαίχτηκε στο αμέρικα στις 8 Φλεβάρη 1973.
Το σουξέ του στην Τζαμάικα ήταν τεραστιο ενώ, μετά από έναν χρόνο παρουσίας του στις παγκόσμιες μεγάλες οθόνες, αναγνωρίστηκε σαν η "σημαντικότερη ταινία της Καραϊβικής" και, πάντως, "αυτή που επηρέασε περισσότερο το σινεμά της Καραϊβικής". Σίγουρα όμως η ταινία που "έφερε την reggae σε επαφή με τον κόσμο". Όχι τον τζαμαϊκανό, έτσι;
Και είναι μια μεγάλη αλήθεια. Κι'αυτό προκύπτει και ημερολογιακά. Γιατί, στα 1971-1972, κι'ενώ γυρίζεται η ταινία, ο Jimmy Cliff υπογράφει με την Island Records, γράφει το βασικό μουσικό plot (το ομώνυμο τραγούδι δηλαδής) και καταξιώνεται διεθνώς, πάντα μέσω της ταινίας.
Ο τιτάνας Bob Marley, όταν θα φτάσει στο Λονδίνο, στα τέλη του 1972, θα υπογράψει στο ίδιο label, αλλά σαν αντικαταστάτης του Cliff (ο οποίος αποχώρησε), αλλά και χάρη σ'αυτόν και της επιτυχίας των τραγουδιών του, που έκαναν τον κόσμο (και τα δισκογραφικά labels) να ενδιαφέρονται γι'αυτή την μαγική μουσική.
Όπως θα καταλάβατε, το soundtrack μυρίζει έντονα Jimmy Cliff. Όμως, πράγμα περίεργο, το μόνο κομμάτι που έγραψε αποκλειστικά για την ταινία είναι το ομώνυμο. Τα υπόλοιπα που ακούγονται είναι παλιά δικά του, που έγραψε την τριετία 1967-1970. Δίπλα του, ακούγονται κι'άλλοι τζαμαϊκανοί μουσικοί της εποχής, πράγμα που χαρίζει στο soundtrack μια συλλεκτική αξία, αφού σ'έναν δίσκο έχετε μια καλή γεύση απ'όλη την πρώϊμη reggae μουσική. Δεν είναι και λίγο.
Χωρίς να έχει και μεγάλη σημασία, να σας πω, ότι το soundtrack είναι στο Νο 119 των 500 καλύτερων δίσκων όλων των εποχών του Rolling Stone.
Αυτά για σήμερα και σας φιλώ στη μούρη.
Εδώ το κατεβάζετε.
Jimmy Cliff - You Can Get It If You Really Want
Derrick Harriott/Texas Dixon - Draw Your Brakes
Brent Dowe/James McNaughton - Rivers Of Babylon
Jimmy Cliff - Many Rivers To Cross
Frederick Hibbert - Sweet And Dandy
Jimmy Cliff - The Harder They Come
Trevor Wilson/Derrick Crooks - Johnny Too Bad
Desmond Dekker - 007 (Shanty Town)
Frederick Hibbert - Pressure Drop
Jimmy Cliff/Guillermo Bright - Sitting In Limbo
Jimmy Cliff - You Can Get It If You Really Want
Jimmy Cliff - The Harder They Come
.jpg)
