Σάββατο 1 Φεβρουαρίου 2014

Μη μ'αρνηθείς μικρούλα μου


Στη συνέχεια του ταξιδιού της στο ρεμπέτικο τράγούδι, η νταλίκα σήμερις θέλει να σας μιλήσει για άλλον έναν μεγάλο.
Τον Κώστα Σκαρβέλη, τον μεγαλύτερο κιθαρίστα του ρεμπέτικου.

Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη στα 1880 και ασχολήθηκε με τη μουσική από τα 5 του.
Μεγαλώνοντας, και για ν'αποφύγει την κατάταξή του στου τούρκικο στρατό, έφυγε, μαζί με συγγενείς του για την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Εκεί χάνονται τα ίχνη του, για να επανεμφανιστεί στην Αθήνα, στα 1915. Μέχρι τα 1922 εργάζεται σαν ειδικός τεχνίτης σε παπούτσια πολυτελείας.

Στα 1922, με την έλευση των μικρασιατών προσφύγων, ξαναβρίσκει γνωστά πρόσωπα από τη μουσική του νιότη και ξαναμπαίνει στον χορό. Στα 1923 ανεβαίνει για πρώτη φορά, σαν κιθαρίστας, στο πάλκο. Κι'όταν λέμε πάλκο, εννοούμε όλα τα ξακουστά μουσικά στέκια εκείνης της εποχής, ειδικά αυτά όπου ιδιοκτήτες ήταν μικρασιάτες : "Πουρούζης", "Πικίνος", "Αραράτ" και πολλά άλλα.

Στα 1924, με την έναρξη της μαζικής δισκογραφίας στην ελλάδα, παίρνει μέρος σε πολλές ηχογραφήσεις. Παρότι είχε πολύ καλή φωνή, προτιμούσε να συμμετέχει σαν κιθαρίστας και να κάνει μόνο δεύτερες φωνές σ'όλους τους γνωστούς εκείνης της εποχής : Νταλγκάς, Λαζαρίδης, Περπινιάδης, Καρίπης κλπ.
Τα πρώτα δικά του τραγούδια εμφανίζονται στα 1928-1929.

Από τα 1930 αναλαμβάνει την διεύθυνση της Columbia και θα μείνει στην ιστορία σαν ο πρώος καλλιτεχνικός διευθυντής της. Λόγω της θέσης του αυτής, ο Σκαρβέλης, μαζί με τους Σέμση, Περιστέρη, Τούντα και Δραγάτση (Ογδοντάκη), θα συνθέσουν την "ιερή" πεντάδα των μαέστρων-καλλιτεχνών που διαμόρφωσαν το ελληνικό μουσικό ύφος του μεσοπολέμου.

Συνεργάστηκε στενά με τον Μάρκο Βαμβακάρη, και δισκογραφικά αλλά και στο πάλκο, αφού έπαιξε και στο μαγαζί του Μάρκου, στ'Άσπρα Χώματα της Κοκκινιάς, από το 1935 ίσαμε το 1937.

Από τις αρκετές εκατοντάδες τραγούδια που έγραψε, σήμερα σώζωνται περίπου 200, τραγουδισμένα από τους μεγαλύτερους της εποχής : Ασίκης, Ρούκουνας, Βαμβακάρης, Παπαϊωάννου, Αμπατζή, Εσκενάζυ, Παγιουμτζής και η λίστα δεν έχει τελειωμό.

Πέθανε στα 1942, μέσα στην Κατοχή, από ασιτία. Ποιός ; Αυτός που του 'δωσαν το παρατσούκλι "Παστουρμάς" επειδής 'ηταν καλοφαγάς.

Καλό μας Σαββατοκύριακο και καλό μας μήνα.

Θα Σε Κλέψω Θα Σε Πάρω
Θα Σε Πλανέψω Μια Φορά
Αγάπα Τη Μανούλα Μου
Δερβισάκι
Δυο Μάγκες Με Βαρέσανε
Ερηνάκι
Γιατί Να Με Γελάσεις
Κακιά Γειτόνισσα
Κακούργα Μάνα
Κανείς Δεν Βρέθηκε Γιατρός
Μαρικάκι Μου
Μέσα Στο Τουρκολίμανο
Μη Μ' Αρνηθείς Μικρούλα Μου
Όλο Ψέμματα Μου Λες
Όταν Το Πίνω Το Κρασί
Παραπονιάρα
Παραπονιέμαι στο Ντουνιά
Πια Δεν Με Γελάς
Πλανεύτρα
Σμυρνιά Καμωματού
Σπάστα Και Τα Πληρώνω
Στο Καφέ Αμάν
Τα Τσαχπίνικά σου Μάτια
Τουρκολιμανιώτισσα
Τράβα Ρε Μάγκα Και Αλάνι
Βρε Χήρα Κάθησε Καλά

Δεν υπάρχουν σχόλια: