Τρίτη 7 Ιανουαρίου 2014

The Million Dollar Quartet Session



Καλημέρα αγαπολατρείες μου καθαγιασμένες.

Σήμερις, κι'αφού πρώτα ευχηθώ στο ένα τρίτο της ψωροκώσταινας (Γιάννες, Γιάννηδες, Γιάνγκους και Γιαγκούλες) έτη πολλά, θέλω να σας διηγηθώ μιαν ιστορία. Γι'αυτό, οι πιο αδύνατες, ας καθήσουν στα γόνατα του γερο-νταλικέρη και οι υποδέλοιποι ας δώσουν λίγια προσοχή.

Μια φορά κι'έναν καιρό, στις 4 Δεκέμβρη του 1956, στο Memphis του Tennessee και, πιο συγκεκριμένα, στα Sun Records Studios, ήταν άλλη μία μέρα ηχογραφήσεων. Για την ακρίβεια, ήταν η μέρα που ο Carl Perkins (με το πρόσφατα τεράστιο σουξέ Blue Suede Shoes), παρέα με τα δύο αδέλφια του Clayton και Jay και τον ντράμερ W.S. Holland ηχογραφούν μερικά καινούργια demos.
Εκεί λοιπόν που ηχογραφούν ένα παλιό blues κομμάτι, ο ιδιοκτήτης των studios (Sam Phillips), με σκοπό να ενισχύσει λίγο την ενορχήστρωση, τους παρουσιάζει έναν νέο και άγνωστο, μέχρι τότε, πιανίστα, έναν κάποιον Jerry Lee Lewis για να τους ακομπανιάρει.
Γύρω στις 2 το μεσημεράκι, έρχεται στα studios, για κοινωνική επίσκεψη, κι'άλλος ένας παλιός γνώριμος, ο Elvis Presley, 21 ετών τότενες και μέχρι πρότινος μέλος της δισκογραφικής του Phillips (μόλις είχε υπογράψει νέο συμβόλαιο με την RCA).
O Presley άκουσε την ηχογράφηση και, μετά, πρότεινε στον Perkins ένα jam (αυτοσχέδιο και αυθόρμητο παίξιμο). Στο μεταξύ, άλλος ένας τρόφιμος της Sun Records, ο Johnny Cash (που είχε ήδη μερικά πλασαρίσματα στα country charts) φτάνει στα studios και, φυσιολογικά, μπαίνει κι'αυτός στο παιχνίδι.
Το jam, που ξεκίνησε για μικρό, έγινε τελικά ολόκληρη session. Κατά την διάρκειά του, ο εύστροφος έμπορας Phillips κάλεσε έναν δημοσιογράφο κι'έναν φωτογράφο για να αποθανατίσει την στιγμή.
Την άλλη μέρα, δημοσιεύεται στην Memphis Press-Scimitar το άρθρο του Bob Johnson, με την ιστορική πλέον φωτογραφία (που βλέπετε παραπάνω), την οποίαν την χρωστάμε σ'ένα φωτογράφο, του οποίου το όνομα δεν έγινε ποτέ γνωστό.Στο άρθρο γινόταν λόγος για το Million Dollar Quartet, όνομα που πέρασε στη μουσική ιστορία.

Το jam περιλαμβάνει κυρίως country και gospel country διαμάντια διάσημων δημιουργών, όπως ο λατρεμένος Bill Monroe, ο Ernest Tubb, o Gene Autry και άλλοι. Είναι όμως jam. Όπερ μεθερμηνευόμενο, μην περιμένετε ολόκληρα κομμάτια με αρχή και τέλος. Αυτή είναι και η τεράστια γοητεία του.

Το ιστορικό αυτό jam θα έμενε στην αφάνεια, αν δεν είχαν συμβεί μερικά τυχαία γεγονότα.
Πράγματι, μέχρι τα 1969, το υλικό παρέμενε κλειδωμένο σε κάποια ντουλάπα των Sun studios. Εκείνη την χρονιά, η Sun Records πουλήθηκε στον Shelby Singleton, ο οποίος ξεκίνησε μια πολύ σπουδαία δουλειά κωδικοποίησης του υπάρχοντος μη δημοσιοποιημένου υλικού. Παράλληλα, έδωσε την άδεια στο εγγλέζικο label Charly (το οποίο βοήθησε στην έρευνα) να κυκλοφορεί υλικό της Sun στην ευρώπη.
Έπρεπε όμως να περιμένουμε δώδεκα χρόνια, συγκεκιμένα τα 1981, για να δούμε την πρώτη κυκλοφορία αυτού του jam. Ήταν όμως πετσοκομμένο, αφού περιείχε μόνο 17 tracks. Ο λόγος απλός. Όσο κι'αν φαίνεται περίεργο, στα 1981 δεν είχε τελειώσει ακόμα η ταξινόμηση του υλικού της Sun, με αποτέλεσμα να μην έχουν ακόμα βρεθεί οι υπόλοιπες πομπίνες.
Στα 1987, πάλι η Charly, κυκλοφορεί ένα διπλό LP, με περισσότερα tracks αυτή τη φορά, το Complete Million Dollar Session.
Τέλος, στα 2005, η RCA αυτή τη φορά, στο αμέρικα, κυκλοφορεί το ολοκληρωμένο jam, προσθέτοντας στο LP της Charly 12 επιπλέον λεπτά, τα οποία είχε στην κατοχή του ο Presley.

Αυτό το τελευταίο είναι που σήμερα θα σας χαρίσω.
Ολόκληρο το θρυλικό πλέον jam, χωρίς περικοπές και όπως ακριβώς έγινε εκείνη τη μέρα του Δεκέμβρη 1956.
Γιατί σας αγαπώ.
Και γιατί, όσοι ξέρουν από jam, θα το εκτιμήσουν. Είμαι βέβαιος.
Κι'επειδής βαριέμαι να γράφω την tracklist, σας την δίνω από το album. Έτσι, για όποιον ενδιαφέρεται.