Καλημέρες αστέρια κι'αστερίες μου.
Σήμερα, Τετάρτη του γιαραμπή, εκτός από λαϊκή αγορά στη γειτονιά μου έχει και την σαγκά "those wonderful newbies" στο νταλικόφωνο.
Νταξ, newbies δεν τους λες ακριβώς, του λες όμως ένα από τις καλύτερες νέες μπάντες. Που εγώ έχω ακούσει τουλάχιστον.
Μιλάω για τους Le Chat Mort που, γαλλιστί, σημαίνει ο νεκρός γάτος.
Αλλά που είναι Σουηδοί απ'την Στοκχόλμη, και που πήραν αυτό το όνομα επειδής, όταν πήγαν να νοικιάσουν ένα σπίτι, βρήκαν ένα ψόφιο γατί μέσα στο ψυγείο, "οικοσυσκευή" του πρώην νοικάρη, ενός φοιτητή ιατρικής.
Νταξ; Ξεράσαμε; Πάμε παρακάτω.
Ξεκίνησαν στα 2010, παίζοντας ένα καταπληκτικό μίγμα bluegrass και swing μουσικής. Πραγματικά καταπληκτικό και χωρίς υπερβολές. Οι άνθρωποι είναι θεοί.
Το lineup τους αποτελείται από την Camilla Neideman (στα φωνητικά και το snare ντραμς), τον Bror David Nilsson (στο μπάντζο), τον Peter Strömquist (στις κιθάρες) και τον Matti Friberg (στο κοντραμπάσο).
(ανοίγει παρένθεση) επειδής δεν είμαστε όλοι Χλωροί, το snare drum είναι το ταμπούρλο (κλείνει παρένθεση).
Αυτοί, που λέτε, οι γαμάτοι τύποι κυκλοφόρησαν το πρώτο studio album τους (Le Chat Mort) στα 2011 και τράβηξαν με τη μία πάνω τους την προσοχή.
Στα 2012 κυκλοφορούν το δεύτερο album τους (Let It Snow) (μόνο μέσω διαδικτύου αυτό) και, αφού γυρνάνε όλη (σχεδόν) την Ευρώπη, περνάνε τον Ατλαντικό και σκίζουν χασέδες.
Το Roses (που σήμερα σας χαρίζω) είναι το τρίτο studio album τους. Το καλυτερότερο. Το πιο μεστό. Ένας δίσκος που μυρίζει αμερικάνικα λιβάδια και λάκα από το παρκέ του swing dance floor. Μια δισκάρα, με όλη τη σημασία της λέξης.
Κυκλοφόρησε την περασμένη Πέμπτη, 16 Γενάρη 2014 και, σε ότι με αφορά, είναι ήδη στην δεύτερη θέση για τον δίσκο της χρονιάς (μετά τον The Boss, βεβαίως-βεβαίως).
Νταξ, κατάλαβα. Σας γέμισα μέλια.
Τώρα θα σας γεμίσω μουσικάρα.
Με τις υγείες μας.
Shoot Me Down
Roses
Didn't He Ramble
Dinah
Mama's Got A Baby
Poor Me
Eyes Closed
Bye Bye Baby Bye
Don't You Just Know It
Fun Fun
Hurt Me Too
Iko Iko
.jpg)
