Καλημερούδια...
Δεύτερο μέρος του αφιερώματος, σήμερις, στον μέγα Enrico Caruso
Τον είχαμε αφήσει στην απογείωση της καριέρας του, στις αρχές του 20ου αιώνα.
Στα 1901 λαμβάνει μέρος σ'ένα πολύ μεγάλο κοντσέρτο, στην La Scala, το οποίο διοργανώνει ο Toscanini πος τιμήν του πρόσφατα χαμένου Verdi (1901). Εκεί, ο Caruso κλέβει την παράσταση απ'όλους τους άλλους τενόρους, πράγμα που κινεί το ενδιαφέρον της Gramophon and Typwriter Company, η οποία τον υπογράφει για μια σειρά ηχογραφήσεων (τις πρώτες του). Αυτές έλαβαν χώρα στο δωμάτιο ενός ξενοδοχείου στο Μιλάνο, ήταν ακουστικές (χωρίς όργανα δηλαδής) και του απέφεραν μια αμοιβή 100 λιρών.
Του απέφεραν όμως και κάτι πολύ πιο μεγάλο, όπως στην συνέχεια αποδείχτηκε : την δημοσιότητα στις αγγλόφωνες χώρες. Πράγματι, τον επόμενο χρόνο (1902) κλείνει συμνόλαιο με την περίφημη London's Royal Opera House, στην οποία θα κάνει ένα θριαμβευτικό ντεμπούτο στις 14 Μάη του 1902 με το Rigoleto του Verdi.
Στα 1903 ταξιδεύει στην αμερική, αρχίζοντας την λαμπρή του καριέρα στην Metropolitan Opera.
Παράλληλα με την σκηνική, ο Caruso, στα 1904, θα ξεκινήσει και την μεγάλη δισκογραφική του καριέρα, υπογράφοντας με την Victor Talking-Machine Company (μετέπειτα Victor RCA).
Η Αμερική, και ιδιαίτερα η Νέα Υόρκη, θα γίνει το δεύτερο σπίτι του, παρότι συνέχισε τα ταξίδια του σ'όλο τον κόσμο.
Στην Metropolitan Opera θα δώσει πάνω από 850 παραστάσεις, ερμηνεύοντας όλους σχεδόν τους κλασσικούς, κυρίως όμως τους ιταλούς και τους γάλλους.
Παράλληλα, από το 1904 μέχρι το 1920, θα κάνει 290 ηχογραφήσεις, οι οποίες σώζωνται σήμερα μετά από τις απαραίτητες digital διορθώσεις.
Τον Δεκέμβρη του 1920, στην διάρκεια μιας παράστασης στην Brooklyn Academy of Music, θα πάθει αιμορραγία στο λαιμό. Παρά το γεγονός, πως ακολούθησαν άλλες τρεις παραστάσεις, στα τέλη του Δεκέμβρη (αλλά και τον Γενάρη του 1921) η υγεία του επιδεινώνεται συνεχώς. Ακολουθούν διάφορες εγχειρήσεις και, τον Απρίλη του 1921, αποφασίζει να πάει στη Νάπολή του για να αναρρώσει.
Παρότι φαίνεται να πηγαίνει καλύτερα, μια επίσκεψή του σ'έναν τοπικό γιατρό (όχι και τόσο καθαρό) χειροτερεύει τα πράγματα. Τότε είναι που δύο σπουδαίοι ρωμαίοι γιατροί (με δική τους κλινική στη Ρώμη) τον συμβολεύουν ν'αφαιρέσει το ένα του νεφρό. Αυτός συμφωνεί, αλλά τη νύχτα πριν την αναχώρησή του για τη Ρώμη, κι'επειδή πονούσε φριχτά, στο ξενοδοχείο Vesuvio Hotel της Νάπολη (όπου διέμενε), αποφάσισε να χορηγήσει στον εαυτό του μορφίνη.
Λίγη ώρα μετά, στις 9 το βράδυ της 2 Αυγούστου 1921, πέθανε στον ύπνο του.
Ήταν 48 ετών.
Είπαμε όμως πολλά.
Πάμε να χαθούμε πάλι στη μαγεία.
Massenet - Manon (Je suis Seul)
Donizetti - Lucia Di Lammemoor
Puccini - La Boheme, O Soave
Verdi - Rigoletto, act.2
Puccini - Manon Lescaut (Donna)
Rossini - Stabat Mater (Cujus A)
Verdi - Otelo (Si Pel Ciel Marm)
Verdi - La Traviata (Brindis)
Massenet - Le Cid, act.3 (Ah!)
Verdi - Macbeth, act.4
Bizet - Les Pecheurs De Perles
.jpg)
