Παρασκευοκαλημέρες λατρείες μου.
Συνέχεια από τη χθεσινή ανάρτηση, κι'επειδής υπάρχουν λόγοι, είπα σήμερις, τελευταία μέρα της γαμω-βδομάδας, να σας χαρίσω άλλο ένα μεγάλο MTV unplugged.
Ειλικρινά δεν ενθυμούμαι αν το έχω ξαναπαίξει. Αν ναι, ρίχτε το στο 4ο στάδιο του Αλτσχάϊμερ (που με φλερτάρει) και προσπεράστε.
Αν όχι, δώστε του λίγια προσοχή. Είπαμε, υπάρχουν λόγοι.
Και οι λόγοι είναι τρεις.
Πρώτον, μιλάμε για τον Bob Dylan
Δεύτερον, μόλις έχει κερδίσει το Grammy για το υπεροχότατο World Gone Wrong και, για μία κόμα φορά, κάνει στροφή στην καριέρα του.
Και τρίτον, το κοινό της ηχογράφησης του unplugged, αποτελείται στη συντριπτική του πλειοψηφία από νεαρόπαιδα, πράγμα που τα του προσδώσει μία νέα έκρηξη στη δημοσιότητά του (όχι δηλαδής πως την χρειαζόταν, αλλά λέμε).
Υπάρχει κι'ένα τέταρτον. Τα διαμάντια που διάλεξε να πει, έχουν όλα (μα όλα) νέες καταπληκτικές ενορχηστρώσεις. Κι'αυτό κολλάει με τον τρίτο λόγο.
Το Bob Dylan Unplugged είναι το προϊόν δύο ηχογραφήσεων, στις 17 και 18 Νοέμβρη 1994, στα New York Sony Studios.
Ο Dylan εμφανίστηκε με τους μουσικούς που, λίγο καιρό μετά θα αποτελούσαν την μπάντα του για την Never Ending 1995 περιοδεία του. Ήτοι : Bucky Baxter (ντόμπρο και κιθάρα), Tony Garnier (μπάσο), John Jackson (κιθάρα), Brendan O'Brien (όργανο) και Winston Watson (ντραμς).
Κυκλοφόρησε στις 2 Μάη 1995, ταυτόχρονα με το DVD.
Όλα τα διαμάντια είναι υπέροχα. Η νταλίκα ξεχωρίζει τα John Brown (από τον πρώτο-πρώτο δίσκο του στα 1962), ένα εξαιρετιξκά σπάνιο κομμάτι, μιας και αυτή είναι η τρίτη (και τελευταία) φορά που ηχογραφήθηκε και το Love Minus Zero/No Limit σε μία μαγική σιγανή (σα νανούρισμα) εκτέλεση.
Αυτά, γιατί τα πολλά λόγια είναι φτώχεια μπροστά σ'αυτόν
Tombstone Blues
Shooting Star
All Along The Watchtower
The Times They Are a-Changin'
John Brown
Desolation Row
Rainy Day Women #12 & 35''
Love Minus Zero/No Limit
Dignity
Knockin' On Heaven's Door
Like A Rolling Stone
With God On Our Side
.jpg)
