Καλημέρα μπουμπούκια μου.
Μαζί με το φθινοπωράκι, επιστρέφουν και τα ελληνικά σαββατοκύριακα της νταλίκας.
Αρχής γενομένης μ'έναν από τους σημαντικότερους έλληνες τραγουδοποιούς όλων των εποχών.
Τον Άκη Πάνου.
Που μου τον θύμισε η Ιωάννα και που σ'αυτήν αφιερώνεται το αφιέρωμα.
ένα αφιέρωμα σε δύο μέρη, μιας και τα διαμάντια, που μας άφησε κληρονομιά, είναι τόσα πολλά και τόσο σημαντικά, που κανονικά και τα δύο μέρη δεν φτάνουν. Και, άρα, πολλά θα μείνουν απ'έξω. Και συγγνώμη προκαταβολικά.
Γεννήθηκε στα 1933 στου Χαροκόπου, από πατέρα διαχειριστή της βασιλικής φρουράς και μάνα νοικοκυρά. Από μικρός χώθηκε στα προσφυγικά τραγούδια, αφού η γειτονιά του ήταν γεμάτη από πρόσφυγες του Πόντου. Στο ρεμπέτικο τον μύησε ο θείος του (αδελφός της μάνας του) Περικλής Σακελλαριάδης, ο οποίος του έδωσε και τα πρώτα μαθήματα κιθάρας.
Στα χρόνια της Κατοχής κάνει διάφορες δουλειές, προσπαθώντας να επιβιώσει ενώ, παράλληλα, με τον αδελφό του, αρχίζει να γνωρίζει τον μαγικό κόσμο των μουσικών οργάνων.
Κλέινει προς το μαντολίνο και την κιθάρα.
Στα 1947, δεκατεσσάρων μόλις χρόνων, γνωρίζεται με τον Σπόρο (κατά κόσμον Γιάννη Σταματίου) και κάνει την πρώτη του εμφάνιση στην ταβέρνα του Σιλιβάνη στο Κουκάκι, με αμοιβή ένα πιάτο φαγητό και όποιο φιλοδώρημα του αφήσουν οι πελάτες.
Τον επόμενο χρόνο, μαζί με την αδελφή του και τον αδελφό του, φτιάχνουν μία κομπανία και παίζουν στο περίφημο Αλκαζάρ (στον σταθμό Λαρίσης) παρέα με τον Ορέστη Λάσκο και την "Φρεγάδα" του.
Τότε είναι που γνωρίζεται και με τους Ορφέα Κρεούζη, Κώστα Σιμόπουλο και Νίκο Καρανικόλα, με τους οποίους θα παίξουν στην αθήνα αλλά και σε πολλά μέρη της επαρχίας.
Για δέκα χρόνια, ο Πάνου θα συνεργαστεί με μεγάλες μορφές του τότε λαϊκού πάλκου (Σεβάς Χανούμ, Αντώνη Μουστάκα, Βαγγέλη Νταράλα και άλλους πολλούς) και θα οργώσει στην κυριολεξία την ελλάδα.
Τελευταία του εμφάνιση σε κέντρο ήταν στα 1958 στον "Θείο".
Έπρεπε να περάσουν 30 ολόκληρα χρόνια, όταν ξανανέβηκε στο πάλκο σε κοινές εμφανίσεις με τον μακαρίτη επίσης Μανώλη Ρασούλη, στο "Επειγόντως" του Σαλούστρου στην Κυψέλη. Εκεί είχα την τύχη να τον δω κι'εγώ για μία και μόνη φορά.
Από τότε ασχολήθηκε αποκλειστικά με την δισκογραφία.
Αλλά αυτά αύριο.
ΥΓ. Δυστυχώς, μερικά από τα πολύ μεγάλα του Άκη Πάνου τα τραγουδάει ο ακατονόμαστος. Οπότε, συγγνώμη.
Στέλιος Καζαντζίδης - Η Ζωή Μου Όλη
Ακατονόμαστος - Θέλω Να Τα Πω
Βίκυ Μοσχολιού - Πήρα Απ'Το Χέρι Σου Νερό
Στράτος Διονυσίου - Γιατί Καλέ Γειτόνισα
Μπιθικώτσης/Βούλα Γκίκα - Όταν Σημάνει Η Ώρα
Μαίρη Μαράντη - Δως' Μου Να Πιω
Μανώλης Μητσιάς - Κοινωνία
Βίκυ Μοσχολιού - Δεν Κλαίω Για Τώρα
Γιώτα Λύδια - Η Πιο Μεγάλη Ώρα
Καζαντζίδης - Οι Μισοί Καλοί
Πόλυ Πάνου - Δυό Αλήθειες
Διονυσίου - Και Τι Δεν Κάνω
Ακατονόμαστος - Χαροκόπου 1942-1953 (Στις Παράγκες)
Μητσιάς - Ο Τρελός
Διονυσίου - Ήταν Ψεύτικα
Μπιθικώτσης/Γκίκα - Καρδιά Μου Μην Παραπονιέσαι
Πόλυ Πάνου - Ούτε Σπίθα Ούτε Λέξη
Ακατονόμαστος - Ο Δρόμος Είναι Δρόμος
Καζαντζίδης - Το Θολωμένο Μου Μυαλό
.jpg)
