Καλημέρα αγάπες μου.
Όπως κατά καιρούς με πιάνει, σήμερα ξεκινάει στο νταλικόφωνο ένα ολιγοήμερο αφιέρωμα σ'ένα από τα είδη μουσικής, απ'αυτά που αγαπάω περισσότερο.
Σ'ένα είδος μουσικής από τα πολύ γνωστά-άγνωστα. Και λέω πολύ γνωστά-άγνωστα, γιατί πολύ συχνά το μπερδεύουμε με τη μαμά του, παρότι απογαλακτισμένο (εδώ και πάρα πολύ καιρό) και ενήλικο.
Όπως και να 'χει, πρόκειται για υπέροχη μουσική με βαθειές ρίζες.
Η Bluegrass είναι ένα διακριτό (διακριτότατο) είδος της αμερικάνικης roots - country μουσικής. Είναι η μουσική των Απαλαχίων βουνών της αμερικής.
Το σπέρμα της το έφεραν μαζί τους οι άποικοι από την αγγλία, την ιρλανδία και την σκωτία στις αρχές του 18ου αιώνα. Κι'αυτό γονιμοποιήθηκε στην περιοχή των Απαλαχίων, όπου πολλοί απ'αυτούς εγκαταστάθηκαν.
Γρήγορα, τα χορευτικά και οι μπαλάντες ανακατεύτηκαν με το αφρο-αμερικάνικο στοιχείο και απέκτησαν και jazz χαρακτηριστικά.
Πρόκειται για μουσική που επινοήθηκε για να συνοδεύει τους αγροτικούς χορούς των αποίκων, όπως ο buckdancing ή ο flatfooting. Προσπαθείστε να φανταστείτε.
Με τον καιρό, όπως είπαμε, ανακατεύτηκε με την country, την folk αλλά και την jazz και εξελίχτηκε σ'ένα είδος μουσικής αρκετά πιο πολύπλοκο.
Μέχρι τα τέλη των '40s, παρέμεινε περιχαρακωμένη στα στενά όρια των μυημένων. Από τα 1948 όμως, άρχισε να εξαπλώνεται σε όλη την βόρεια αμερική. Αιτία οι ηχογραφήσεις και, άρα, η δυνατότητα μεταφοράς της έξω από τα στενά όρια.
Τότε είναι που δέχτηκε και την τελευταία επιρροή της, από την western music. Τότε είναι που επέκτησε και το όνομα bluegrass. Για καθαρά εμπορικούς λόγους, αφού κάπως έπρεπε να την πούμε.
Η επιλογή του ονόματος ήταν και πρόχειρη αλλά και ανεδαφική.
Πράγματι, η υπέροχη αυτή μουσική πήρε τ'όνομά της από τους Blue Grass Boys που, όσοι παρακολουθούν νταλίκα, ξέρουν πως ήταν η μπάντα που έφκιασε, στα 1939, ο Bill Monroe, ένας από τους μεγαλύτερους (αν όχι ο μεγαλύτερος) countryman της αμερικής. Καθ' υπέρβαση, ο Monroe θεωρήθηκε και ο "πατέρας" της bluegrass. Και λέω καθ'υπέρβαση, γιατί, όπως θα δούμε άλλη μέρα, ο Monroe μπορεί να είναι τιτάνας, αλλά δεν είχε σχέση με την bluegrass, τουλάχιστον στην αρχή.
Η bluegrass είναι καθαρά αφηγηματική μουσική. Δεν θα μπορούσε να ήταν αλλιώς, αφού εμπεριέχει τις φάσεις ζωής των αποίκων. Αφού κουβαλάει μέσα της τον ανθρώπινο ξεριζωμό.
Με τον καιρό, οι αφηγήσεις άρχισαν να αφορούν και την σκληρή ζωή στα βουνά, την σκληρή δουλειά στα ορυχεία, τις κακουχίες, αλλά και τη δίψα για ζωή, τις αγάπες και τις όμορφες γυναίκες.
Εξελίχτηκε, με άλλα λόγια, παράλληλα με την εξέλιξη των εκεί κοινωνιών.
Αυτά για σήμερα. Περισσότερα αύριο.
Οι δύο πρώτες αναρτήσεις δεν αφορούν φίρμες της bluegrass, αλλά άγνωστους καλλιτέχνες σε παλιά παραδοσιακά κομμάτια. Γι'αυτό είναι και οι καλύτερες. Τα τραγούδια είναι από δύο σπανιότατα βινύλια του 1955, στα οποία δεν αναφέρονται οι εκτελεστές. Οπότε δεν το έχω ψάξει. Ούτε που καίγομαι, να σας πω την αλήθεια. Το μόνο που έκανα ήταν να βελτιώσω (όσο μπόρεσα) την ποιότητα.
Thank God I'm A Country Boy
Ring Of Fire
Highway 40 Blues
Blue Moon Of Kentucky
He Stopped Love Her Today
Hello Darlin'
Mama He's Crazy
Battle Of New Orleans
Blue Eyes Crying In The Rain
Rollin' In My Sweet Baby's Arms
Oh! Susanna
Tiger By The Tail
I Fall To Pieces
Hey Good Lookin'
.jpg)
