Παρασκευή 15 Φεβρουαρίου 2013

The Bootleg Series Vol.4

Καλημέρα σας όλη τη μέρα σας.
Όποιος νόμιζε πως θα γλυτώσει από τις αναρτήσεις για τον Bob Dylan, ν'αλλάξει βλογ τώρα.
Οι υπόλοιποι αράξτε αναπαυτικά ν'ακούσετε μια ιστορία για έναν λανθασμένο τίτλο, ένα υπέροχο bootleg και μερικά άλλα πράματα που δεν μου 'ρχονται τώρα.

Πάμε από την αρχή.
Μια φορά κι'έναν καιρό, ήταν ο Bob Dylan που έπαιζε καθαρή folk μουσική. Κι'όταν λέμε καθαρή, εννοούμε μακρυά από μας τα λεχτρικά όργανα και η rock'n'roll. Κιθαρούλες, φυσαρμόνικες και τέτοια ρομαντικά. Και την έπαιζε μια χαρά ο μπαγάσας.
Κι'ενώ μέχρι τα 1965 έχει βγάλει 5 studio albums πούρα-ντούρα folk (το ένα καλύτερο απ'το άλλο), αποφασίζει να κάνει την πρώτη μουσική στροφή στην ιστορία του (έκτοτε έγιναν κι'άλλες μπόλικες) και να ενδιαφερθεί για ηλεχτρικά όργανα. Και το πέτυχε κι'αυτό. Αλλά αυτά άλλη ώρα.
Στα τέλη του 1965, που λέτε, ξεκινάει μία τεράστια τουρνέ στο αμέρικα, η οποία τελειώνει τον χειμώνα του 1966. Και τότε, αποφασίζει μία "ανοιξιάτικη" παγκόσμια τουρνέ, 6 βδομάδων, η οποία πέρασε από αυστραλία και κατέληξε στην Ευρώπη και, δη, στην Αγγλία.

Στις 17 Μάη του 1966 δίνει μια συναυλία στο Manchester και, συγκεκριμένα, στο Manchester Free Trade Hall. Και μάλιστα sold out.
Εκεί, το πρώτο μέρος ήταν ο παλιός ακουστικός Dylan, μόνος του πάνω στη σκηνή, με μια κιθάρα και μια φυσαρμόνικα. Σε αγαπημένα τραγούδια. Και γίνεται ο κακός χαμός, standing ovations και διάφορα τέτοια αγαπησιάρικα.
Είπαμε όμως, πως ήδη ο Dylan έχει αρχίσει να στρέφεται προς τα λεχτρικά όργανα. Και προς τουτονί, έχει μαζί του στην τουρνέ τους Hawks που, για όσους παρακολουθούν Dylan και νταλικόφωνο, δεν είναι άλλοι από τους μετέπειτα The Band.
Και που λέτε, αρχίζει το δεύτερο μέρος της συναυλίας μαζί με τη μπάντα. Και με την πρώτη ηλεχτρική νότα, οι μισοί αρχίζουν να σεληνιάζονται και οι άλλοι μισοί να γιουχάρουν. Ναι, ναι, Καλά τ'ακούσατε : να γιουχάρουν. Αν σε πολλούς ακούγεται περίεργο, δεν είναι. Και δεν είναι γιατί, ακόμα και μέχρι σήμερα, πολλοί είναι αυτοί που ποτέ δεν χώνεψαν αυτή τη μουσική του στροφή. Τέλος πάντων, γούστα είναι αυτά.

Το The Bootleg Series Vol.4 : Bob Dylan Live 1966, που σήμερα σας χαρίζω, έχει σαν υπότιτλο The "Royal Albert Hall" Concert, πράγμα που παραπέμπει στην (τελευταία της τουρνέ) συναυλία του στο Λονδίνο (20 Μάη 1966). Αλλά δεν είναι. Και απορώ γιατί η εταιρεία, που κυκλοφόρησε αυτά τα υπέροχα bootlegs στα 1998, δεν διόρθωσε το λάθος της.
Και που το ξέρουμε ότι δεν είναι η συναυλία του Λονδίνου αλλά αυτή του Manchester;
Όποιος ακούσει προσεχτικά το δεύτερο μέρος της συναυλίας, πριν από το Like A Rolling Stone, ο Dylan έχει τον ακόλουθο διάλογο μ'έναν φημισμένο άγγλο "γιουχαϊστή", τον περίφημο Judas

Judas : Δεν θα σε ξανακούσω ποτέ! Ποτέ!
Dylan : Δεν σε πιστεύω......Είσαι ψεύτης

Για όποιους ξέρουν, ο Judas εκτός από διάσημος, είναι και κάτοικος Manchester και, σύμφωνα με μαρτυρίες πολλών, το επεισόδιο έλαβε χώρα στη συναυλία της 17 Μάη στο Manchester.
Τώρα, θα μου πείτε, λίγια σημασία έχουν όλα αυτά.
Και δίκιο θα 'χετε.
Γι'αυτό, τα παρατάμε και πάμε ν'ακούσουμε μαγεία.

Acoustic Side

She Belongs To Me
Fourth Time Around
Visions Of Johanna
It's All Over Now Baby Blue
Desolation Row
Just Like A Woman
Mr Tambourine Man


Electric Side

Tell Me, Momma
I Don't Believe You
Baby, Let Me Follow You Down
Just Like Tom Thumb's Blues
Leopard Skin Pill-Box Hat
One Too Many Mornings
Ballad Of A Thin Man
Like A Rolling Stone