Όσοι θεωρούν το καλτ κάτι που πρέπει να κοροϊδέψουν αποκλειστικά, χωρίς να το ψάξουν και, κυρίως, χωρίς να αυτοπροβληθούν δια της κοροϊδίας, η ανάρτηση δεν τους αφορά.
Όσοι πάλι θεωρούν την καψούρα θεότητα, σίγουρα πρέπει να 'χουν χτίσει ένα παρεκκλήσι (κάπου στο μυαλό τους) για τούτον δω τον Κύριο.
Για τους υπόλοιπους, που δεν ανήκουν σε καμία απ'τις δύο προηγούμενες κατηγορίες, αν έχουν κάποτε αγαπήσει, ή καψουρευτεί ή τέλος πάντων "νοιώσει", ο Κώστας ο Καφάσης είναι ανεξίτηλο μέρος της ζωής τους. Και μιλάω για τους μεγαλύτερους από μας. Γιατί οι μικρότεροι είναι καταδικασμένοι στον Πλούταρχο και την Βανδή.
Ο Κώστας Καφάσης ήταν πάνω απ'όλα ηθοποιός, πράγμα που του επέτρεψε να ερμηνεύει τα τραγούδια του με τ'άντερά του περισσότερο παρά με τη φωνή του. Λατρεύτηκε (και λατρεύεται) γι'αυτό που ήταν : ένας απλός άνθρωπος που τραγούδησε απλά πράγματα, καθημερινά : έρωτα, χωρισμό, πόνο, προδοσία, εγκατάλειψη. Έζησε μια παθιασμένη προσωπική ζωή, πάντα όμως μακρυά από την δημοσιότητα, την οποία σιχαινόταν. Κι'εκείνη τον τιμώρησε με μαλακίες του στυλ "που του μπήκε το ψάρι του Καφάση" και άλλες τέτοιες αθλιότητες, που προορίζονται για τους πιο αδύναμους, μιας και για τους πιο "γνωστούς" δεν μάθαμε ποτέ (π.χ.) "που σφηνώθηκε η καπότα στον...τάδε" (Θου κύριε).
Γεννήθηκε στην Κοτσερή Καρδίτσας στα 1942 και πρωτανέβηκε σε θεατρικό σανίδι στα 21 του, στα 1965, στο Ακροπόλ στο "Αυλή και Πεζοδρόμιο" των Γιαννακόπουλου-Σακελλάριου, με τον θίασο Βλαχοπούλου-Γκιωνάκη. Από τότε, πήρε μέρος σε ιστορικές ταινίες του ελληνικού σινεμά, όπως την Μοντέρνα Σταχτοπούτα (1965), Η Κορη Μου Η Σοσιαλίστρια (1966), Η Βουλευτίνα (1966) και Το Πιο Λαμπρό Αστέρι (1967). Την μεγάλη επιτυχία και την ευρεία αναγνωριστικότητα την κέρδισε με το σήριαλ της ΥΕΝΕΔ "Η Γειτονιά Μας" (1972).
Τότε ήταν (στο απόγειό του δηλαδή) που στράφηκε στο τραγούδι.
Στα 1975 κυκλοφορεί τον πρώτο δίσκο του (Γέλα Κυρία Μου), μ'ένα από τα μεγαλύτερα ελληνικά τραγούδια όλων των εποχών. Μιλάω φυσικά για το ομώνυμο. Μην παραξενεύεστε εσείς οι έντεχνοι. Το 'χετε τραγουδήσει εκατοντάδες φορές, αδιαφορώ αν το παραδέχεστε ή όχι.
Το καρα-διαμάντι αυτό, ο δημιουργος του (Κώστας Ψυχογιός) το 'χε πρώτα προτείνει σε Νταλάρα και Κόκοτα, οι οποίοι όμως το είχαν απορρίψει.
Η μεγάλη επιτυχία του επέτρεψε να δουλέψει σε πολλά νυχτερινά κέντρα, δίπλα σε ιερά τέρατα, όπως η Σωτηρία Μπέλλου, η Ρίτα Σακελλαρίου, η Μαίρη Λίντα και άλλοι μπόλικοι.
Συνεργάστηκε στενά με την δισκογραφική PANVOX και κυκλοφόρησε 8 προσωπικούς δίσκους και 5 συλλογές. Ο τελευταίος του δίσκος χρονολογείται από τα 1989 (Ανοιχτά Παράθυρα).
Στις 13 Αυγούστου του 2010, παραμονή των γενεθλίων του, μεταφέρθηκε εσπευσμένα στο νοσοκομείο, εξαιτίας της αρρώστειας (καρκίνος) του που τον ταλαιπωρούσε δύο χρόνια. Πέθανε δύο μήνες μετά, στις 13 Οκτώβρη.
Λατρεύουμε Κώστα Καφάση (υπογραφή : Χόχος)
Είμαι Ένα Παλιόπαιδο
Σ'Αγαπώ
Να Πεθάνω
Χαμένος Γελασμένος
Γέλα Κυρία Μου
Συνείδησή Μου
Ευτυχώς Που Τρελλάθηκα
Μονά Ζυγά Δικά Σου
Δυο Μπλε Μάτια
Εγώ Πεθαίνω Κάθε Βράδυ
Και Τώρα Τι Γίνεται Τώρα
Ψυχή Μου Καρδιά Μου
Μη Μου Κουράζεις Το Μυαλό
Κατάλαβέ Με
.jpg)
