Καλημέρα αδελφές και αδελφοί.
Δύο μερούλες μετά τους Peppers στο ΟΑΚΑ, δύο σύντομα σχολιάκια : πολλή καλή playlist (με το Dani California για πρώτη φορά στις τελευταίες 20 συναυλίες τους), πολύ καλός ήχος (είδα τα μηχανήματα από πολύ κοντά - άψογα), άριστος καιρός, άριστο κοινό (μυημένο ως επί το πλείστον).
Αλλά....συναυλία κατώτερη από το αναμενόμενο, μιας και η διάθεση υπήρχε (στο φουλ), αλλά έλειπε η σκηνική παρουσία που θα περίμενε κανείς από τους τρελλάρες, αφού ο Josh ήταν συνέχεια καθισμένος λόγω του ποδιού του.Δεν παραπονιόμαστε όμως. Υπέροχη βραδυά.
Και πάμε γι'άλλα.
Όπου άλλα σήμερις, είναι ο John ο Frusciante που, μερικοί, νόμισαν ότι τον κακολόγησα με αφορμή την σύγκριση με τον Josh τον Klinghoffer.
Αντιπαρέρχομαι και δηλώνω τα κάτωθι : ο Γιαννάκης είναι εξαιρετικός κιθαρίστας. Εξαιρετικότατος. Μέχρι τα 2007 συνέβαλλε τα μέγιστα στο φαινόμενο Red Hot Chili Peppers και όποιος το αμφισβητεί είναι άμπαλος. Κάποια στιγμή αποφάσισε πως η μπάντα δεν του αρκεί και πως το κεφάλι του είναι γεμάτο μουσική, μουσική που δεν ταιριάζει μ'αυτήν της μπάντας που τον ανέδειξε. Δικαίωμά του και μπράβο του δέκα φορές. Αυτή του η απόφαση δεν χρονολογείται από τα 2007, αλλά από τα 1992, όταν και άφησε (για πρώτη φορά τους Peppers) επειδή, σύμφωνα με το ίδια του τα λόγια "...κουράστηκα από την επιτυχία της μπάντας που ολοένα και μεγάλωνε..."
Για να αποτοξινωθεί επίσης (λέω εγώ) από τα δηλητήρια που είχε γεμίσει τον οργανισμό του.
Ο πρώτος λόγος ήταν πρόφαση βέβαια (και πάλι δικαίωμά του), αφού, στα 1994 κυκλοφόρησε το πρώτο solo studio album του (Niandra Lades And Usually Just A T-Shirt).
Ακόμα κι'όταν επέστρεψε στους Peppers (1998) συνέχισε την σόλο καριέρα του, την οποία συνεχίζει (λαμπρά) μέχρι και σήμερα.
Κλείνω τα σχολιάκια, γιατί με τον Frusciante θέλω ν'ασχοληθώ αναλυτικά πολύ σύντομα.
Σήμερα θέλω να σας χαρίσω ένα πολύ όμορφο EP του. Ολόφρεσκο και εξαιρετικό.
Το Letur-Lefr είναι η τελευταία του δουλειά και, στην ουσία, είναι προπομπός ενός καραγαμάτου studio album (PBX Fenicular Intaglio Zone), του 11ου στη σειρά προσωπικού του, που έρχεται στις 25 Σεπτέβρη και που θ'ακούσετε πρώτοι απ'όλους εδώ στο νταλικόφωνο.
Ο Frusciante έχει, εδώ και λίγο καιρό, αρχίσει να κολυμπάει στα βαθειά νερά της experimental και της electronica. Έχει επίσης αρχίσει να παίζει διάφορα όργανα που ποτέ πριν δεν είχε ακουμπήσει (synthesizers, drum machine κλπ). Και τα καταφέρνει αναθεματισμένα καλά, αφού ανακατεύει τις ψυχεδελικές του ρίζες (και αγάπες) με τον σύγχρονο ήχο. Όπως εξηγεί ο ίδιος "...κάνω κολάζ από πολλά ήδη μουσικής και δημιουργώ το δικό μου είδος με τη βοήθεια των ηλεκτρονικών οργάνων. Ίσως ο όρος synthpop να περιγράφει καλύτερα τη μουσική μου προσέγγιση, αλλά πάλι δεν ξέρω..."
Ούτε κι'εμείς ξέρουμε, αλλά δεν μας νοιάζει κι'όλας.
Το ΕΡ κυκλοφόρησε στις 16 Ιούλη φέτος (ενώ έκανε πρεμιέρα στις 7 του ίδιου μήνα στην Ιαπωνία).
Συμπληρώνω πως ο Frusciante παίζει όλα τα όργανα, κάνει όλη την παραγωγή και, μαζί με τον μηχανικό ήχου Anthony Zamora, ηχογραφεί το κάθε τραγούδι με διαφορετικό τρόπο. Επίσης σχεδιάζει και επιμελείται ο ίδιος το εξώφυλλο, το οποίο μοιάζει πάρα πολύ μ'αυτό του δίσκου που έρχεται.
Τέλος, στα φωνητικά τον βοηθάνε οι Nicole Turley, RZA, Masia One, Rugged Monk, Kinetic 9 και Leggezin Fin.
Αγαπάμε και χαρίζουμε.
In Your Eyes
909 Day
Glowe
FM
In My Light
.jpg)
