Καλημερούδια.
Σαν προχθές, 16 Αυγούστου του 1920, γεννήθηκε στη Γερμανία ο Heinrich Karl Bukowski, γνωστότερος σαν Charles Bukowski, ένας από τους μεγαλύτερους νοβελίστες-ποιητές που γνώρισε ποτέ η οικουμένη. Ένας pulp fiction ήρωας, ένας καταραμένος διανοοούμενος της μετά-μοντέρνας εποχής. Ο αρχιερέας του dirty realism λογοτεχνικού κινήματος, αυτός που πολλοί προσπάθησαν, αλλά λίγοι ακολούθησαν.
Έχω στο μυαλό μου ένα προσχέδιο αφιερώματος στον τεράστιο αυτό μάγκα, αλλά, εν αναμονή, σήμερα θέλω να σας χαρίσω τούτο δω το soundtrack, έτσι για ορεκτικό.
Το Barfly (όπου μύγα του μπαρ, ένας αγγλικός ιδιωματισμός για τους μπεκρήδες των μπαρ) σκηνοθετήθηκε από τον γάλλο Barbet Schroaeder, σε screenplay του ίδιου του Bukowski, screenplay που προέκυψε από μία ομώνυμη εικονογραφημένη νουβέλα του (Barfly - 1984).
Πρόκειται, στην ουσία, για μια ημι-βιογραφία του. Και λέμε "ημι" γιατί περιγράφει ένα κομμάτι της ζωής του, την εποχή του τρελλού πιοτί στο Los Angeles.
Έκανε πρεμιέρα στις 30 Σεπτέμβρη του 1987, παρουσιάστηκε από τον Francis Ford Coppola και πρωταγωνιστούν οι Mickey Rourke και Faye Dunaway, ενώ εμφανίζεται (se cameo εμφάνιση) και ο ίδιος ο Bukowski.
Στην ταινία χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στον κινηματογράφο μια καινούργια τεχνική fluo φωτισμού, το Kino Flo, το οποίο μετέπειτα αποτελεί μία από τις βασικές τεχνικές για να αποδώσουμε χαμηλά απόκοσμα φώτα, κυρίως σε σκηνές μέσα σε κλειστούς χώρους.
Και μερικά ανέκδοτα : ο Bukowski ήθελε τον Sean Penn για πρωταγωνιστή, αλλά αυτός ήθελε τον Dennis Hopper για σκηνοθέτη. Οπότε προτιμήθηκε ο Mickey Rourke, τον οποίο δασκάλεψε ο Bukowski για να μπορέσει να μιμηθεί τη φωνή του. Από την άλλη, η ταινία παραλίγο να μη γυριστέι ποτέ, αφού η Cannon Films ήταν έτοιμη για χρεωκοπία. Τελικά, η ταινία γυρίστηκε με τη βοήθεια του Francis Ford Coppola (φίλου του παραγωγού Fred Fuchs).
Να πούμε τέλος, ότι η θαυμάσια φωτογραφία της ανάρτησης δεν είναι το πόστερ του φιλμ (πόσο μάλλον του soundtrack), αλλά μία εξαιρετική αφίσα που κυκλοφόρησε στα 1990 και που δεν κατόρθωσα να βρω τον/την δημιουργό.
Το music score της ταινίας επιμελήθηκε ο Jack Baran.
Πρόκειται για ένα από τα καλύτερα που έχω ακούσει έβερ. Συνδυάζει τα blues με την jazz και την κλασσική μουσική, μέσα από εξαιρετικές επιλογές κομματιών. Σε βάζει μέσα στην ατμόσφαιρα της ταινίας με την πρώτη νότα.
Και το κλου της υπόθεσης; Δεν πρόκειται να το βρείτε πουθενά (εκτός από δω βρε κουτά)!!
Πράγματι, δεν κυκλοφόρησε ποτέ soundtrack της ταινίας, γι'αυτό και κάνω λόγο για music score.
Αλλά η νταλίκα το 'φκιασε για πάρτη της και για πάρτη σας.
Να πούμε τέλος, πως τα κλασσικά κομμάτια που ακούγονται είναι προσωπικές επιλογές του Mickey Rourke.
Αυτά και καλό Σ/Κ.
Booker T and The MGs - Hip Hug-Her
Sonny Boy Williamson - Nine Below Zero
John McComack - Silver Threads Among The Gold
Wolfgang Amadeus Mozart - K.503 Piano Concerto #25
Scriabin - Poem Of Extasy
Lucia Popp - Exsultate Jubilate (Mozart K166)
Ludwig Van Beethoven - Piano Concerto No.4
Albert King - Born Under A Bad Sign
Jimmy Smith - The Sermon
John Coltrane - Theme For Ernie
.jpg)
