ΤΟ ΚΑΣΕΤΟΦΩΝΟ ΤΗΣ ΝΤΑΛΙΚΑΣ: Για Μια Γυναίκα (Είσαι ωραία σαν Αμαρτία)

Κυριακή 19 Αυγούστου 2012

Για Μια Γυναίκα (Είσαι ωραία σαν Αμαρτία)

Καλημέρα λατρείες.

Άλλη μια Κυριακή του γιαραμπή ξημερώνει πάνω απ'τα τσιμέντα.

Με λίγια περισσότερη δροσιά, η αλήθεια είναι. Σαν να μυρίζει φθινόπωρο.

Πολύ καιρό τώρα ήθελα να κάνω ένα αφιέρωμα στον μεγάλο αυτό Κύριο της ελληνικής μουσικής. Και ο λόγος που δεν το έκανα δεν ήταν η βαρεμάρα. Ήταν που έχει τόσες (μα τόσες) επιτυχίες στο ενεργητικό του, που η επιλογή θα ήταν εξαιρετικά δύσκολη.

Μέχρι που χθες, έφαγα το σπρώξιμο που χρειαζόμουν. Κι'επειδή Χόχος παπάει Σελήνη, σήμερα το νταλικόφωνο θα γεμίσει χρώματα. Απ'αυτά τα ανεξίτηλα, που μυρίζουν Σαλόνικα, θάλασσα και ψητό κοτόπουλο με πατάτες την Κυριακή στης μαμάς.

Τον αγαπάω τόσο αυτόν τον Κύριο, που περιλαμβάνω στο αφιέρωμα μέχρι και Νταλάρα. Κι'αυτό (για όσους με παρακολουθούν) είναι μεγάλη θυσία. Πολλή μεγάλη.

Ο Σταύρος Κουγιουμτζής γεννήθηκε στα 1932 στο Επταπύργιο της Σαλονίκης, δίπλα στις φυλακές του Γιεντί Κουλέ, σ'έναν προσφυγικό καταυλισμό. Η καταγωγή του ήταν μικρασιατική.

Στη μουσική μπήκε στα 15 του, όταν ξεκίνησε σπουδές πιάνου στο Κρατικό Ωδείο της πόλης. Παράλληλα, για να βγάζει το μεροκάματο, έπαιζε πιάνο σε νυχτερινά κέντρα.

Το πρώτο του τραγούδι (Περιστεράκι), το έγραψε στα 1960 και, με ερμηνεύτρια την Ζωή Κουρούκλη, έλαβε μέρος στο Φεστιβαλ του ΕΙΡ (Ελληνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας).

Και το ταξίδι ξεκινάει με το δεύτερο τραγούδι του, "Μη μου θυμώνεις μάτια μου", που στην αρχή το ερμηνεύει η χωρωδία ΦΕΜ και μετά ο Γιάννης ο Πουλόπουλος. Ένα από τα ομορφότερα ελληνικά τραγούδια όλων των εποχών. Παράλληλα με τον Πουλόπουλο, ξεκινά συνεργασία με φτασμένα ονόματα της τότε μουσικής σκηνής, όπως η Καίτη Χωματά και ο Γιώργος Βογιατζής.

Στα 1967 μετακομίζει στην Αθήνα και υπογράφει με τη δισκογραφική ΜΙΝΟΣ. Εκεί, με το μεγάλο του ταλέντο, κάνει μάγκες (στην κυριολεξία) πολλούς ανερχόμενους τραγουδιστές, μεταξύ των οποίων τον Γιώργο Νταλάρα, την Χαρούλα Αλεξίου, τον Γιάννη Καλατζή αλλά και την Βίκυ Μοσχολιού. Είναι η πιο γόνιμη περίοδος της καριέρας του, με πάρα πολύ μεγάλα τραγούδια.

Συνεργάζεται επίσης με στιχουργούς και ποιητές, όπως ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, ο Μιχάλης Μπουρμπούλης, η Σώτια Τσώτου, ο Μάνος Ελευθερίου, αλλά και οι Ντίνος Χριστιανόπουλος και Κώστας Βάρναλης.

Αργότερα, στα μέσα της δεκαετίας του '70, συνεργάζεται και με νεώτερους, όπως ο Αντώνης Καλογιάννης, ο Δημήτρης Μητροπάνος και η Άννα Βίσση. Κι'άλλους πολλούς. Η λίστα είναι ατελείωτη. Είναι η εποχή που οι τραγουδιστές σπρώχνονται στα πόδια του για το ποιός θα πρωτοτραγουδήσει τραγούδια του.

Στα 1977, ξαφνικά και χωρίς να δημοσιοποιήσει ποτέ γιατί, ο Κουγιουμτζής σιωπά και επιστρέφει στην αγαπημένη του Σαλονίκη. Επιστρέφει 11 χρόνια μετά, στα 1988, ύστερα από επίμονες προτροπές του Νταλάρα. Η μαγεία όμως είχε χαθεί.

Ο τελευταίος του δίσκος ήταν για την κόρη του Μαρία Κουγιουμτζή (Έβρεχε Ο Κόσμος - 2001).

Πέθανε στις 12 Μάρτη του 2005, στα 73 του, από καρδιά.

Το να συνεχίσω να γράφω γι'αυτόν τον Κύριο, εκτός από υπερβολή θα ήταν και χάσιμο χρόνου. Όποιος αγαπά το καλό ελληνικό τραγούδι τον έχει πρώτο τραπέζι πίστα στην καρδιά του.

Το νταλικόφωνο σας χαρίζει σήμερα μπόλικα διαμάντια του, σε μία επιλογή που εκτός από πολύ δύσκολη, είναι και αυστηρά προσωπική.

ΥΓ. Με 5 στα δέκα θα είμαι ευχαριστημένος...

Ζωή Κουρούκλη -Το Περιστεράκι

Γιάννης Πουλόπουλος - Μη Μου Θυμώνεις Μάτια Μου

Γρηγόρης Μπιθικώτσης - Πήρες Απ'Τα Μάτια Μου

Αλέξης Γεωργίου - Κυριακή Χωρίς Αγάπη

Γιώργος Νταλάρας - Χάντρα στο Κομπολόϊ Σου

Κώστας Σμοκοβίτης - Η Μικρή Οθόνη

Δημήτρης Μητροπάνος - Είσαι Ωραία Σαν Αμαρτία

Γιάννης Καλατζής - Ήσουν Ωραία

Αιμιλία Κουγιουμτζή - Το Λεωφορείο

Χαρούλα Αλεξίου - Εσένανε Θα Διάλεγα