Έβρεξε απόψε.
Ευκαιρία για μπαλκονάκι, χωρίς αυτόν τον λίβα να κολλάει τα ρούχα πάνω σου.
Ευκαιρία για φραπεδάκι στις 2 το πρωί.
Ευκαιρία για λίγια νοσταλγία, λέω εγώ.
Να γυρίσουμε λίγο πίσω. Τι λίγο δηλαδή;
Λατρεύω Jean-Jacques Goldman. Δεν ξέρω γιατί και δεν το ψάχνω.
Ξέρω μόνο, πως κάποιες στιγμές πιάνω τον εαυτό μου να σιγοτραγουδάει δικά του. Όπως τότε που τον ανακάλυπτα, μαζί με τα υπόλοιπα που είχα (και έπρεπε) ν'ανακαλύψω στη Γαλλία.
Δεν σας γράφω τίποτα βιογραφικό. Μόνο ότι πρόκειται για πολύ μεγάλο Μουσικό.
Η ανάρτηση είναι ψυχολόγημα.
Μπορεί να μην σας αρέσει ο μεσιέ.
Αδιαφορώ. Ειλικρινά.
Η μουσική είναι εικόνες, όχι σπουδή.
Καλή Κυριακή.
Envole-moi
Encore Un Matin
Il Suffira D'Un Signe
Au Bout De Mes Reves
Je Marche Seul
Je Te Donne
La Vie Par Procuration
Elle A Fait Un Bebe Toute Seule
A Nos Actes Manques
Comme Toi
Dors Bebe
Pas Toi
Puisque Tu Pars
.jpg)
