Είμαστε στα 1962 στην Αγγλία.
Δυο φιλαράκια, ο Pete Townshend και ο John Entwistle, επηρεασμένοι από από το αμερικάνικο RandB αλλά και την skiffle (λαϊκή αμερικάνικη μουσική της αρχής του 20ου αιώνα), μαστορεύουν μια μπάντα, τους The Confederates, όπου ο πρώτος παίζει μπάντζο και ο δεύτερος γαλλικό κόρνο.
Μια μέρα, όπως περπατούσε στο δρόμο με μια μπάσο κιθάρα στον ώμο, ο Entwistle συνάντησε ένα άλλο φιλαράκι του, τον Roger Daltrey, ο οποίος του πρότεινε να μπει στην δικιά του μπάντα, τους The Detours. O Entwistle δέχθηκε, προτείνοντας και τον Townshend.
H μπάντα άρχισε να παίζει από δω κι'από κει, με μπόλικο blues και country στο ρεπερτόριό της, αλλά rhythm and blues, ανάλογα τα gigs.Στο μεταξύ, από πρώτος κιθαρίστας, ο Daltrey πέρασε σε front τραγουδιστής και τη θέση του πήρε ο Townshend.
Τα πήγαιναν καλά, φαινόταν όμως πως αν ήθελαν να βρούν εταιρεία να ηχογραφήσουν, έπρεπε να βρουν έναν ντράμερ της προκοπής. Πράγμα που έγινε σχετικά σύντομα, όταν ο ντράμερ τους Doug Sandom εγκατέλειψε την προσπάθεια και ο Keith Moon αυτοπροτάθηκε και μπούκαρε.
Στα 1964, οι The Detours άλλαξαν τ'όνομά τους σε The Who.
Τον Σεπτέμβρη του 1964 οι Who ανακαλύπτουν, εντελώς τυχαία, αυτό που θα γίνει το σήμα κατατεθέν τους : το σπάσιμο των οργάνων on stage. Πράγματι, σε μια συναυλία, προσπαθώντας να ξεμπλέξει από ένα καλώδιο, ο Townshend έσπασε κατά λάθος το πάνω μέρος της κιθάρας του. Εκνευρισμένος, βούτηξε την κιθάρα από το μπράτσο και την έκανε κομμάτια χτυπώντας την στην σκηνή. Ένας θρύλος γεννήθηκε.
Ηχογραφούν το πρώτο σους single (I Can't Explain) τον Γενάρη του 1965 και, μετά την τρελλή του επιτυχία, των πρώτο τους δίσκο (My Generation) τον Δεκέμβρη της ίδιας χρονιάς.
Το ταξίδι είχε ξεκινήσει.
Οι Who είναι ένα από τα σημαντικότερα-ιστορικότερα συγκροτήματα των '60-'70s. Ιεροί Θρύλοι δίπλα στους Rolling Stones, τους Beatles και τους υπόλοιπους της χρυσής λίστας. Επηρέασν μουσικά εκατοντάδες μπάντες εντελώς διαφορετικών μουσικών στυλ, από τους Led Zeppelin, τους Clash και τους U2 μέχρι τους Ramones, τους Jam και τους Queen.
Είναι οι δημιουργοί και ερμηνευτές της power pop, όρος που πρωτοχρησιμοποιήθηκε από τον Roger Daltrey.
Μας έδωσαν, μας χάρισαν μάλλον δύο από τους καλύτερους μουσικούς στο είδος τους, τον τεράστιο Pete Townshend στην κιθάρα και τον ανυπέρβλητο Keith Moon στα ντραμς.
Με τον θάνατο του τελευταίου από υπερδόση, στα 1978, οι Who μπαίνουν στην περίοδο της παρακμής τους και διαλύουν (χωρίς να διαλύσουν) στα 1982 με το It's Hard (1982). Από τότε, ξανασμίγουν και ξαναχωρίζουν για τις ανάγκες της θεάς αρπαχτής. Μάλιστα, το τελευταίο studio album τους κυκλοφόρησε στα 2006 (Endless Wire).
Η νταλίκα λατρεύει The Who. Έτσι απλά και όμορφα. Και αφήνει στην άκρη τα ξαναμαζώματα για ν'ασχοληθεί με την καλή τους περίοδο και τα 10 υπέροχα studio albums τους.
Το ξέρω, θα έπρεπε να σας πω κι'άλλα γι'αυτούς. Να σας πω, ας πούμε για την υπερ-γαμάτη rock opera τους, Tommy (1969). Ή για την Quadrophenia (1973), έναν από τους μεγαλύτερους rock δίσκους όλων των εποχών.
Θα μπορούσα επίσης να; κάνω ολόκληρη κοινωνιολογική ανάλυση πάνω στο κίνημα των Mods και πόσο στιγματίστηκαν από τη μουσική των Who.
Και άλλα πολλά και διάφορα.
Αν'αυτού, πάρτε ένα χορταστικό δείγμα τους.
Και μια καλημέρα.
Boris The Spider
Anyway, Anyhow, Anywhere
I Can See For Miles
Baba O'Riley
I Can't Explain
My Generation
Substitute
Let's See Action
Pinball Wizard
Join Together
Who Are You
I'm A Boy
Magic Bus
See Me, Feel Me (Listening To You)
You Better, You Bet
.jpg)
