Παρασκευή 18 Μαΐου 2012

Enough is Enough (ρε πούστη μου)


Καλημέρα μας.

Άλλος ένας μεγάλος έρωτας έφυγε φέτος. Ατελείωτη η λίστα δεν βρίσκετε;
Μια πολύ μεγάλη Κυρία δεν είναι (από χθες) κοντά μας. Τεράστια Κυρία. Παρεξηγημένη.
Η Donna Summer.
Η βασίλισσα του disco, μιας μουσικής που ποτέ δεν αγάπησε όσο νόμιζαν οι περισσότεροι.
Μια καταπληκτική mezzo-soprano φωνή που όποιον δεν στοίχειωσε έστω κι'ένα βράδυ, δεν έχει ζήσει.

Γεννήθηκε σαν LaDonna Adrian Gaines στη Βοστώνη, πέμπτο από 7 παιδιά μιας χριστιανικής οικογένειας, την παραμονή πρωτοχρονιάς του 1949. Από μικρή ξεχώριζε για τον χαρακτήρα της αλλά και για μια έμφυτη εκκεντρικότητα που την περιθωριοποίησε, τόσο στην οικογένεια όσο και στον περίγυρό της.
Ξεκίνησε να τραγουδάει από τα 8 της στην εκκλησία της γειτονιάς της, ενώ, μαζί με την αδελφή και την ξαδέλφη της μιμούνταν τις μεγάλες κυρίες της soul της Motown.
Στα τέλη των '60s νοιώθει να πνίγεται στη Βοστώνη. Παρατάει το σχολείο και φέυγει για τη Νέα Υόρκη παρέα με μια μπάντα ψυχεδελικού rock, η οποία όμως διαλύεται μερικούς μήνες μετά.
Παίρνει μέρος στις auditions για musical Hair, αλλά τελικά χάνει στο νήμα (από την Melba Moore βεβαίως).
Όταν όμως το musical ξεκινά την ευρωπαϊκή περιοδεία του, της προτείνουν τη θέση. Κι'αυτή αρπάζει την ευκαιρία.

Μετακομίζει μόνιμα στη Γερμανία, μετά το τέλος της τουρνέ του Hair, όπου πρωταγωνιστεί σε διάφορα musicals αλλά και σε folk όπερες. Εκεί την ανακαλύπτει, στα 1971, ο πολύς μουσικο-παραγωγός Giorgio Moroder. Στα 1974 ηχογραφεί και τον πρώτο προσωπικό της δίσκο (Lady Of The Night) που θα περιοριστεί στα στενά δυτικο-ευρωπαϊκά πλαίσια.
Και φτάνουμε στα 1975, όταν η Donna παρουσιάζει στον Moroder ένα τραγούδι (που έγραψε μαζί με τον Pete Bellotte) και που προσπαθούσαν να το πλασσάρουν σε κάποιον άλλον γνωστό τραγουδιστή.
Το τραγούδι αυτό δεν είναι άλλο από το Love To Love You Baby, το μεγαλύτερο sensual dance διαμάντι που γράφτηκε μέχρι σήμερα.
Ο Moroder παθαίνει πλάκα και στέλνει την κόπια στον πρόεδρο της Casablanca Records (την εταιρεία γκουρού της disco) Neil Bogart που το κυκλοφορεί στην Αμερική.

Τη συνέχεια την ξέρετε οι περισσότεροι.
5 Grammy βραβεία, η πρώτη γυναίκα που ανέβηκε στο #1 του Bilboard Chart με τρία (παρακαλώ) συνεχόμενα διπλά albums, και με τέσσερα (ξανά παρακαλώ) #1 singles μέσα σε 13 μήνες.

Η disco όμως δεν της άρεσε. Και το είπε πολλές φορές. Και όχι κατόπιν εορτής, αλλά μεσούσης της βασιλείας της. Και στα 1978, όταν μεσουρανούσε, πλακώθηκε με την Casablanca Records και επιχείρησε να ξαναγυρίσει σ'αυτό που αγαπούσε : την ρυθμική rock, την soul και την pop.
Ήταν όμως αργά. Παρά τα μερικά αρκετά καλά που κυκλοφόρησε, η "ρετσινιά" της Disco Queen δεν την παράτησε ποτέ.

Μέχρι τα 2010, όταν και η αρρώστεια άρχισε να την καταβάλλει, ήταν στο προσκήνιο. Η νταλίκα υπόσχεται ένα μεγάλο αφιέρωμα στην μετά-disco εποχή της πολύ σύντομα.

Έφυγε χθες, 17 Μάη 2012 νικημένη από τον καρκίνο στο στήθος και τα πνευμόνια της. Κι'έτσι όπως πάει, σε λίγο δεν θα μας μείνει πια κανένα κομμάτι απ'τα νιάτα μας. Και τότε θα είμαστε γέροι.

McArthur Park
Bad Girls
Hot Stuff
Could It Be Magic
No More Tears (enough is enough)
On The Radio
She Works Hard For The Money
Love Is In Control (finger on the trigger)
State Of Independence
I Love You
Love To Love You Baby
I Feel Love