Χθες, με την ευκαιρία του The Belly of an Architect, σας μίλησα για μια ψιλο-αδικία στο πρόσωπο του δεύτερου μουσικού που, μαζί με τον Mertens, συνέβαλλαν στο μαγικό soundtrack.Σήμερα λατρεμένοι λέω ν'αποκαταστήσω αυτή την ψιλο-αδικία και ν'ασχοληθώ μ'αυτόν τον "δεύτερο" μουσικό.
Πρόκειται για τον Κύριο Glenn Branca, έναν σπουδαίο αμερικάνο avant-garde συνθέτη και κιθαρίστα που γεννήθηκε στα 1948 στην Πενσυλβάνια (Harrisbourg) και μετακόμισε στο New York στα 1976.
Από πιτσιρικάς, εκτός από πειραματικό θέατρο, άρχισε να ασχολείται με διάφορα είδη abstract μουσικής, την οποία και τελειοποίησε μετά την γνωριμία του με τη μουσική σκηνή της Νέας Υόρκης και, πιο συγκεκριμένα με τον Jeffrey Lohn, αυτό το σπουδαίο ηλεκτρικό βιολί των N. Dodo Band.
Από τα 1980 μέχρι σήμερα έχει κυκλοφορήσει 22 studio albums, τα περισσότερα από τα οποία τα ονομάζει Symphony (συμφωνίες) και τα αριθμεί ανάκατα. Φανταστείτε ότι η πρώτη που κυκλοφόρησε ήταν η Symphony No3.
Η μουσική του χαρακτηρίζεται από δυνατές κιθάρες σε alternative ρυθμούς, πολλά κρουστά, synthesizers και world fusion ήχους.
Η μουσική του είναι θεϊκή.
Και η νταλίκα λατρεύει τη μουσική του.
Κι'επειδή την λατρεύει, σκέφτηκε σήμερα να σας χαρίσει ένα πάρα πολύ αγαπημένο της, την Symphony No1 (Tonal Plexus), που ηχογραφήθηκε σ'ένα "κλιματιζόμενο γκαράζ, στο 23 της Modsten Street στο Σόχο", από 16 μέχρι 19 Ιούλη του 1981, όπως γράφει στο εξώφυλλο του δίσκου.
Ο δε δίσκος κυκλοφόρησε στις 6 Φλέβάρη του 1983, πρόκειται δε για μία συμφωνία σε τέσσερις πράξεις, όπου, πλην της κιθάρας, ο Branca χρησιμοποιεί μουσική των Αβοριγινων της Αυστραλίας, κυρίως τις εισαγωγές των κρουστών.
Να σας πω, τέλος, πως η μουσική του Branca είναι περίεργη. Είναι αυτό που λέμε "μουσική για τη μουσική" και, άρα, όχι ιδιαίτερα εύπεπτη.
Ακούστε και τα ξαναλέμε
.jpg)
