Όταν ο Etienne-Louis Boullee (1728-1799) μεσουρανούσε στα αρχιτεκτονικά δρώμενα του Παρισιού (με το μόνο αριστούργημά του που σώζεται να είναι το Hotel Alexandre ή Hotel Soult) δεν είχε φανταστεί δύο πράγματα.Το πρώτο είναι πως οι αφηρημένες γεωμετρικές του συνθέσεις θα επηρέαζαν σε μεγάλο βαθμό την αρχιτεκτονική των ναζί, μιας και ο Χίτλερ υπήρξε μέγας θαυμαστής του.
Το δεύτερο είναι πως θα γινόταν, 88 χρόνια μετά το θάνατό του, αντικείμενο μιας εκπληκτικής ταινίας.
Γιατί το The Belly of an Architect σ'αυτόν αναφέρεται και μάλιστα ευθέως.
Αυτή η μαγική ταινία του Peter Greenaway (σε δικό του σενάριο) μιλάει για έναν αμερικάνο αρχιτέκτονα, στον οποίον αναθέτουν τον σχεδιασμό μιας διεθνούς έκθεσης στη Ρώμη αφιερωμένη στον διάσημο γάλλο αρχιτέκτονα. Μόνο που, εξαιτίας της επιρροής που ο Boullee είχε στους ναζί, ο αρχιτέκτονάς μας θα περάσει τα πάνδεινα από τους ιταλούς συνάδελφούς του. Παράλληλα, ο γάμος του θα διαλυθεί, μαζί με την υγεία του, ενώ, θ'αρχίσει να τον διακατέχει μια αρρωστημένη μανία για τον Καίσαρα Αύγουστο, με τον οποίο θα διαπιστώσει ένα παράλληλο βίο, από την στιγμή που θα ταυτιστεί μαζί του εξαιτίας του ότι θα πιστέψει πως κι'αυτός (όπως ο Κάισαρας από τη σύζυγό του Λιβια) δηλητηριάστηκε από την γυναίκα του.
Βγήκε στις αίθουσες στις 30 Μαρτίου του 1987 και όποιος δεν την έχει δει, ας την ψάξει. Μιλάμε για πολύ μεγάλο κινηματογράφο.
Το soundtrack της ταινίας είναι μοναδικό. Ένα από τα καλύτερα της συλλογής μου. Μουσική που στέλνει στο μυαλό χιλιάδες εικόνες το δευτερόλεπτο.
Η μουσική πιστώνεται στον τεράστιο Wim Mertens, αλλά εδώ θα πρέπει να διορθώσουμε μια αδικία : η μαγική μουσική της ταινίας δεν είναι αποκλειστικά του Mertens. Ενεργή συμμετοχή είχε κι'ένας άλλος υπέροχος μουσικός, ο Glenn Branca, τον οποίο σύντομα θα παίξει η νταλίκα για όσους δεν τον ξέρουν.
.jpg)
