Μουσκεμένες καλημέρες αγαπημένοι.
Είστε πολλοί που κατά καιρούς έχετε ζητήσει ethnic μουσική και, οι περισσότεροι, μουσική από τη Νότια Αμερική.
Η αλήθεια είναι πως η νταλίκα ναι μεν αγαπάει νότια αμέρικα, αλλά δεν τρελλαίνεται και τόσο για τη μουσική της. Είναι βλέπετε αυτή η λατρεία της για τη μάνα Αφρική. Το ξέρετε άλλωστε πως αυτές οι δύο μουσικές σχολές έχουν δημιουργήσει άτυπα (και κυρίως ειρηνικά) στρατόπεδα. Ε, εγώ είμαι με το αφρικάνικο.
Τιμούμε όμως Νότιοαμερικάνικη μουσική.
Στις φωτογραφίες από πάνω βλέπετε δύο από τα χαρακτηριστικότερα μουσικά όργανα μιας από τις σημαντικότερες συνιστώσες (sic) της νοτιοαμερικάνικης μουσικής, της μουσικής των Άνδεων. Το πρώτο είναι ένα siku (ή zampona), ένα πολυ-φλάουτο (θα λέγαμε) βασισμένο στην τεχνική των "κλειστών σωλήνων" που κάνει αυτή τη μουσική αναγνωρίσιμη από χιλιόμετρα μακρυά. Το δεύτερο είναι η φημισμένη quenas, το παραδοσιακό φλάουτο των Άνδεων.
Γενικά, η μουσική των Άνδεων βασίζεται πολύ περισσότερο πάνω στα πνευστά και λιγότερο στα έγχορδα και τα κρουστά. Πάμε να μάθουμε λίγα γι'αυτήν.
Δημιουργήθηκε από λαούς σαν τους Quechuas και τους Aymaras, σκληροτράχηλους ανθρώπους που ζούσαν (κι'ακόμα ορισμένοι ζουν) σε εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες στις περιοχές της Αυτοκρατορίας των Inkas, πάνω και γύρω από την οροσειρά των Άνδεων.
Επιρροές της συμπεριλαμβάνουν όλες τις χώρες πάνω στις οποίες έχουν κατσικωθεί οι Άνδεις : Βολιβία, Αργεντινή, Χιλή, Βενεζουέλα, Περού, Εκουαδόρ και Κολομβία.
Μέχρι τη δεκαετία του '70 η μουσική αυτή ήταν περιχαρακωμένη ανάμεσα στα στενά σύνορα της παραπάνω περιοχής, αγαπητή κυρίως στους αγροτικούς ιθαγενείς πληθυσμούς.
Μετά τα 1952 (και την εθνικιστική επανάσταση της Βολιβίας), η αναγνώριση δικαιωμάτων για τους ιθαγενείς πληθυσμούς, έφερε στο προσκήνιο και τη μουσική των Άνδεων, η οποία, σιγά-σιγά, άρχισε να ηχογραφείται και να παίζεται στα ραδιόφωνα (κυρίως μετά τα 1965).
Στις αρχές των 70s, οι ευρωπαίοι, επηρεασμένοι από τα νοτιο-αμερικάνικα κινήματα, αλλά και λόγω της εμφάνισης συγκροτημάτων μουσικής των Άνδεων (όπως οι Los Jairas στη Βολιβία ή οι Inti-Illimani από τη Χιλή) άρχισαν να ενδιαφέρονται περισσότερο γι'αυτό το είδος.
Με την εξέλιξή της, η μουσική των Άνδεων δημιούργησε παρακλάδια, κυρίως ανάλογα με την περιοχή : Carnavalito, Diablada, Huayno, Chicha κλπ κλπ. Κάθε είδος δε, συμβαδίζει με τις κοινωνικές δραστηριότητες των ανθρώπων, μιας και τούτη η μουσική είναι καθαρά λαϊκή.
Σήμερα η νταλίκα σας χαρίζει μερικά πολύ χαρακτηριστικά δείγματα της μουσικής αυτής. Σίγουρα δεν είναι όλα όσα θα έπρεπε. Είναι όμως αντιπροσωπευτικά για κάποιον που επιχειρεί μια πρώτη προσέγγιση.
Αφιερωμένο στη Μαρία (ακόμα ο καφές;) Καραγκούνη.
.jpg)
