Monster [7-9]

Καλημέρα λατρευτοί μου χαρατσωμένοι.
Όσοι αντέχετε ακόμα, σε λίγες μέρες ξεκινούν τ'αγαπημένα σας σήριαλ στο MEGA. Για τους υποδέλοιποι, ο δρόμος είναι μια δρασκελιά μακρυά από τον καναπέ σας.

Σήμερα και αύριο (πρώτα ο Αλλάχ) η νταλίκα κάνει ένα χαριτωμένο άλμα στο χρόνο (από τα 1988 στα 1994) για να σας χαρίσει τα δύο καλύτερα albums των REM κατά την ταπεινή της άποψη.
Ναι, ξέρω. Οι περισσότεροι από σας θα βγείτε από τα ρούχα σας (οι γυναίκες πλιζ κάντε το σιγά-σιγά) και θ'αρχίσετε λιτανείες περιφέροντας τα Out of Time (1991) και Automatic For The People (1992). Και καλά θα κάνετε. Και σας ορκίζομαι πως δεν έχασα τη θρησκεία μου. Και σας υπόσχομαι πως το τελευταίο κομμάτι του αφιερωματακίου θα είναι μια full compilation REM για να την κατεβάσετε σε σιντάκι και να την χαίρεστε.

Αλλά, επιμένω.
Οι δύο επόμενοι δίσκοι που θα σας χαρίσει η νταλίκα είναι μουσικά οι καλύτεροί τους. Ο καθένας για διαφορετικούς λόγους.
Το Monster είναι το ένατο studio album τους. Ηχογραφήθηκε μεταξύ Απρίλη και και Μάη και κυκλοφόρησε στις 26 Σεπτέμβρη του 1994. Παραγωγός τους παραμένει ο Scott Litt, μόνο που, εδώ και τρία χρόνια, η μπάντα συμμετέχει πλέον στην παραγωγή.
Η ιδέα του δίσκου έπεσε στις αρχές του 1994, όταν η μπάντα βρέθηκε για ένα τετραήμερο στο Ακαπούλκο, όχι τόσο για την προετοιμασία του, όσο για να φκιάσουν τα πλάνα μιας παγκόσμιας τουρνέ. Κι'αυτό γιατί, όσο κι αν φαίνεται παράξενο, δεν είχαν κάνει τουρνέ από τα 1989.
Τα δύο όμως προηγούμενα albums είχαν τέτοια εμπορική επιτυχία, που ο οι φαν ανυπομονούσαν για τα live της μπάντας.
Πάνω που λέτε στην παρλάτα, συζητήθηκε και ο νέος δίσκος. Μόνο που οι REM είχαν εξελιχτεί, όπως είχε εξελιχτεί και το μουσικό περιβάλλον γύρω τους. Να προσθέσουμε σ'αυτό και τα (αναπόφευκτα) δύο τελευταία albums, από το μουσικό στυλ των οποίων οι λεβέντες ήθελαν να διαφοροποιηθούν.
Κι'ένα απροπόνητο αυτί (η αφτί) θα καταλάβει τη διαφορά. Και η διαφορά είναι μαγική. To alternative μπερδεύεται χαρωπά με το glam rock, οι κιθάρες μπαίνουν στα fazes, οι ενισχυτές ανεβαίνουν κάποιες κλίμακες, τα ντραμς βαραίνουν επικύνδινα και το αποτέλεσμα είναι 12 αποστάγματα πολύ σπάνιου μουσικού κρασιού. Το στυλ REM δεν χάθηκε. Απλά εμπλουτίστηκε. Και δημιουργήθηκαν διαμάντια που ουρλιάζουν "παίξε μας live".

Κι'όσο κι αν ακούγεται παράξενο, με το Monster οι REM πρόσθεσαν τους λάτρεις της pure rock στην αγέλη τους. Κι'αυτό φάνηκε στην τουρνέ (Monster Tour) που ακολούθησε.
Όσο για τους ίδιους, με το Monster δημιούργησαν υποκατάστημα μέσα στην ίδια τους την σχολή. Πράγματι, στα επόμενα albums, βρίσκουμε κομμάτια που παραπέμπουν στα ίσα σ'αυτήν τους την στροφή.

Το εξώφυλλο είναι δημιουργία του Chris Bilheimer, ενός καλλιτέχνη που ειδικεύεται σε εξώφυλλα δίσκων. Η ιδέα ήταν βέβαια του Stipe, ο οποίος, μια μέρα, πήγε στον Bilheimer ένα μπαλόνι και του είπε πως το θέλει για εξώφυλλο. Εκείνος, αφού άλλαξε το χρώμα του μπαλονιού (ήταν πράσινο), ξαναφωτογράφισε το κεφάλι της αρκούδας και έφκιασε αυτό που βλέπετε σήμερα.

Και κάτι προσωπικό και τελευταίο : το Strange Currencies είναι το αγαπημένο τραγούδι της νταλίκας από REM κι'ένα από τα ομορφότερά της ever.

What's The Frequency, Kenneth?
Crush With Eyeliner
King of Comedy
I Don't Sleep, I Dream
Star 69
Strange Currencies
Tongue
Bang And Blame
I Took Your Name
Let Me In
Circus Envy
You