Και φτάνουμε στα 1988.Το Document έχει κυκλοφορήσει και οι REM έχουν πια γνωρίσει διεθνή καταξίωση. Το The One I Love έχει γίνει smash hit, οι συναυλίες είναι sold out και η μπάντα είναι έτοιμη για το άλμα.
Τον Οκτώβρη του 1987 συμφωνούν με την δισκογραφική τους εταιρεία (I.R.S.) στην κυκλοφορία ενός τελευταίου δίσκου, του Eponymous (1988), του δεύτερου compilation album τους, και μετά μετακομίζουν στην Warner Bros. Ο λόγος απλός : η I.R.S. δεν έχει ούτε τη δύναμη αλλ'ούτε και το ανάστημα της Warner για να μπορέσει να προωθήσει τη διεθνή καριέρα που αποζητούν. Η παγίδα ακόμα πιο απλή : συμβόλαιο 10 εκατομμυρίων δολλαρίων με υποχρέωση κυκλοφορίας πέντε τουλάχιστον δίσκων.
Η μπάντα αλλάζει παραγωγό και studios, εγκαταλείπει την Βόρεια Καρολίνα για το Memphis και το Woodstock και, με τον Scott Litt ξεκινάει τις ηχογραφήσεις. Αυτές διαρκούν τρεις μήνες (Μάης - Ιούλης 1988) και καταλήγουν σ'αυτόν εδώ τον δίσκο.
Το Green είναι το έκτο studio album τους. Κυκλοφόρησε στις 7 Νοέμβρη του 1988 και θεωρείται από τους ίδιους σαν το πρώτο "πειραματικό" τους.
Πράγματι, θέλοντας να αποφύγουν την παγίδα του "τα ίδια και τα ίδια", αποφασίζουν ο ένας να μάθει το όργανο του άλλου, με αποτέλεσμα ο κιθαρίστας να παίξει ντραμς, ο ντράμερ μπάσο κλπ κλπ. Από την άλλη, για πρώτη φορά, ο Michael Stipe δεν φέρνει έτοιμους στίχους για μελοποίηση, αλλά γράφει στίχους πάνω σε ήδη γραμμένη μουσική. Τέλος, για πρώτη φορά χρησιμοποιούν μαντολίνο σε τρία τραγούδια (You Are The Everything, The Wrong Child και Hairshit), μαντολίνο που θα γίνει το σήμα κατατεθέν τους μερικά χρόνια αργότερα.
Να πούμε επίσης, πως στο μαγικό Orange Crush, ο Stipe τραγουδάει μέσα από ένα μεγάφωνο, θέλοντας να δώσει πρωτόγονο βάθος στη φωνή του.
Χωρίς να είναι τίποτα ιδιάιτερο, το Green έχει ενδιαφέρον τόσο για τις αλλαγές που είπαμε πιο πάνω, όσο και για το γεγονός πως είναι ο follow up δίσκος τους μετά την τεράστια επιτυχία του Document. Είναι επίσης ο προάγγελος των δύο πιο επιτυχημένων δίσκων τους έβερ (Out of Time και Automatic For The People) που θα σκάσουν μύτη τα αμέσως επόμενα χρόνια.
Αν εξαιρέσει κανείς τα δύο τρία εμπορικά upbeat pop τραγουδάκια του δίσκου, ο ήχος παραμένει ευλαβικά alternative, το δε concept του είναι καθαρά οικολογικό, μιας και κείνη την εποχή (καθαρά προεκλογική) η συζήτηση για τις οικολογικές καταστροφές και την παντελή αδράνεια της Αμερικής ήταν στην ημερήσια διάταξη. Επίσης, το World Leader Pretend είναι τραγουδάκι "αφιερωμένο" στον George Bush, μιας και ο δίσκος κυκλοφόρησε μία ημέρα πριν τις προεδρικές εκλογές του 1988.
Γι'αυτό, στην πρώτη-πρώτη έκδοσή του, το βινύλιο δίνοταν μέσα στην θήκη που βλέπετε παρακάτω, επίτηδες σκουρόχρωμη, για να τονιστεί (σύμφωνα με τους ίδιους) το σκούρο μέλλον του πλανήτη.
Να πούμε τέλος, πως το εξώφυλλο είναι δημιουργία του μινιμαλιστή ζωγράφου Jon McCafferty.
Pop Song 89
Get Up
You Are The Everything
Stand
World Leader Pretend
The Wrong Child
Orange Crush
Turn You Inside-Out
Hairshit
I Remember California
11
.jpg)
