Μεταφοραί - Εκδρομαί "Ο Μήτσος"

Η ζωή αγαπούλες, εκτός από δύο πόρτες, έχει και αμείλικτα ερωτήματα : που πάμε; το καρότο είναι ρίζα ή λαχανικό; tu veux ou tu veux pas; φοράει τελικά ο Μπέκαμ τα στρινγκ της συζύγου; πότε είχε τον τελευταίο της οργασμό η Λάσι; είναι τελικά οι ματατζήδες παιδιά εργατών; ποιός είναι ο πρώτος δίσκος ελληνικής rock;

Έχω κατα καιρούς παρακολουθήσει ατέρμονες συζητήσεις πάνω στην τελευταία αυτή κρίσιμη ερώτηση. Κι'όταν λέω συζητήσεις, εννοώ συζητήσεις από άτομα που το κατέχουν το θέμα. Όχι από wannabe παραγωγούς που, στα 25 τους, ξέρουν τα πάντα γύρω από την ελληνική rock, αλλά από ροκάδες των '60s και '70s. Από άτομα που ρόκαραν τότε που οι γονείς των παραπάνω νιάνιαρων ήταν ακόμα σκέψη στους όρχεις των πατεράδων τους.

Οι περισσότερες απ'αυτές τις συζητήσεις κατέληγαν σε κοινό συμπέρασμα : το Μεταφοραί-Εκδρομαί ο Μήτσος του μοναδικού Δημήτρη Πουλικάκου ΔΕΝ είναι ο πρώτος δίσκος ελληνικής rock. Κι ας λένε ότι θένε οι "ειδήμονες". Και δεν είναι ο πρώτος δίσκος ελληνικής rock για πολλούς και διάφορους λόγους.
Ο σημαντικότερος έχει να κάνει με το πότε κυκλοφόρησε. Ο Πουλικάκος είναι, χωρίς καμία αμφιβολία, ένας από τους πρώτους βέρους-πούρους έλληνες ροκάδες. Ίσως και ο πρώτος. Τα τραγούδια αυτού του δίσκου σίγουρα ξεκίνησαν να γράφονται κάπου στα 1965. Οι MGC (η πρώτη του μπάντα δηλαδής) άρχισε να ροκάρει στα 1967. Καρατσεκαρισμένο.
Όμως ο ιστορικός αυτός δίσκος κυκλοφόρησε στα 1976, με την μεταπολίτευση. Πράγμα που σημαίνει πως, πριν απ'αυτόν είχαν κυκλοφορήσει άλλοι. Κι'όταν λέμε άλλοι δεν εννοοούμε μόνο το "Περιβόλι του Τρελλου" (1969) του Νιόνιου. Άλλωστε σ'αυτόν τον δίσκο ο Νιόνιος αρχίζει απλά να πειραματίζεται στην rock, δεν είναι rock.
Εννοούμε δίσκους όπως το "Νοστράδαμος" (1972) ή το "Πελόμα Μποκιού" (1972), καταπληκτικούς rock δίσκους από καταπληκτικούς rocker. Και σίγουρα ξεχνάμε κι άλλους. Θα ήταν λοιπόν τουλάχιστον κρίμα κι άδικο να αγνοήσουμε κάποιους Ιπποκράτη Εξαρχόπουλο, Δέσποινα Γλέζου, Βλάσση Μπονάτσο ή Νίκο Δαπέρη.
Πόσο μάλλον όταν όλοι αυτοί οι μεγάλοι, μ'όσους ακόμα ακολούθησαν, μας έκαναν ροκάδες από τα γενοφάσκια μας.

Το Μεταφοραί Εκδρομαί ο Μήτσος είναι ένας πάρα πολύ μεγάλος δίσκος. Σίγουρα ένας από τους τρεις καλύτερους δίσκους ελληνικής rock όλων των εποχών.
Ο Πουλικάκος έκανε έρανο μεταξύ φίλων για να τον ηχογραφήσει. Επί τέσσερα χρόνια δε, άλλαζε δισκογραφικές εταιρείες, επειδή καμία δεν ήθελε να τον ηχογραφήσει, μέχρι που δέχτηκε η Minos, κι αυτή (μάλλον) επειδή ήθελε να την σπάσει στην Lyra, που μόλις είχε κυκλοφορήσει το "Δέκα Χρόνια Κομμάτια" του Νιόνιου.
Οι μουσικοί της ηχογράφησης είναι ο Εξαδάχτυλος, η δεύτερη δηλαδή μπάντα του Μήτσου (1971-1973) συν κάποιους άλλους σκόρπιους.
Το στυλ είναι γνήσια και καθαρή rock. Προσπερνάω τις ανοησίες κάποιων (και καλά) μουσικοκριτικών, περί ομοιοτήτων με τον Frank Zappa. Εύχομαι, όταν ακούσουν Zappa να καταλάβουν το λάθος τους.
Εξαιρετικά αφιερωμένο στη μνήμη του Μάνου του Ξυδούς. Του Μάνου μου που μας έμαθε ν'ακούμε τη μουσική, να την παίζουμε και, κυρίως, να την σεβόμαστε.
Στο Μάνο που μας πήγε (πιτσιρίκια τότε) στην πρώτη μας και καλύτερη rock συναυλία, στα 1980 στο γήπεδο Ζωγράφου. Ποιοί έπαιζαν; Μα φυσικά ο Πουλικάκος! Όσοι δεν την ξέρουν...

Σκόνη, Πέτρες, Λάσπη
Στο Σούπερ Μάρκετ
Τι Μας Λες
Μωρό μου
Κάλλιο Μιας Ώρας
Αλεγκρία
Πρωτόγονη Ζωή
Χτεσινά Τρένα
Πες μου Βρε Τρελλή
Άνευ Ουσίας, Άνευ Σημασίας