Maggot Brain

Έχουμε πει πολλές φορές πως, παρά την απύθμενη αγάπη που σας έχω, το νταλικόφωνο διέπεται από κανόνες προεδρευομένης δικτατορίας.
Όπερ μεθερμηνευόμενον, όταν δεν κάνω παραγγελιές, η μουσική που ακούτε από δω είναι αυτά που αγαπώ, αυτά που κάθε πρωί δίνουν αιτίες και αφορμές να θυμηθώ ν'αναπνέω.
Άρα και επειδή και κατά συνέπεια, δεν θέλω παράπονα. Το φάσμα μουσικής που αγαπώ, όπως το 'χετε καταλάβει, είναι τόσο μεγάλο όσο και η ντανταϊστική μου καρδιά.

Τούτου λεχθέντος, σήμερα η νταλίκα έχει την τιμή να σας χαρίσει έναν από τους TOP-20 καλύτερους δίσκους που έχει στα κοντέϊνερ της.
Οι Funkadelic, για όσους δεν τους ξέρουν, είναι μία από τις πιο περίεργα υπέροχες αμερικάνικες μπάντες. Τους συναντάμε και σαν Parliament-Funkadelic, αλλά αυτή είναι μια πονεμένη ιστορία που θα σας διηγηθώ όταν κάνουμε αφιέρωμα.
Ψυχή της μπάντας είναι ο George Clinton, ενώ θεωρούνται από τους πατέρες της funk μουσικής.
Κυριάρχησαν στην δεκαετία του '70 (παρότι φκιάχτηκαν στα 1964) με μία θεσπέσια psychedelic soul-funk μουσική, η οποία ανακάτεψε και rock στοιχεία και έφκιασε σχολή.
Αν όμως η ψυχή τους ήταν ο Clinton, η αδιαμφισβήτητα τεράστια μορφή της μπάντας ήταν ο κιθαρίστας τους, ο Eddie Hazel, ένας από τους μεγαλύτερους κιθαρίστες όλων των εποχών που όμως δεν έτυχε της ανάλογης αναγνώρισης. Το γιατί ψάχτε το μέσα στους τόννους χαπακίων LSD που αποτέλεσαν και το κύριο καύσιμο των μελών της μπάντας.

Το Maggot Brain είναι το τρίτο studio album τους και κυκλοφόρησε τον Ιούλη του 1971, έπειτα από δύο albums μέσα στα 1970.
Όπως σας είπα πριν, πρόκειται για έναν δίσκο κα-τα-πλη-κτι-κό. Μουά προσωπικά, όσο κι αν ψάχνω, δεν μπορώ να βρώ καλύτερο funk δίσκο. Αν σ'αυτό προστεθεί και η ψυχεδέλεια που ξεχειλίζει, τότε έχουμε να κάνουμε με μουσική με το Μ κεφαλαίο.
Στα 2003 μπήκε στο #486 των 500 μεγαλύτερων albums όλων των εποχών του Rolling Stone Magazine, αλλά, το έχουμε ξαναπεί, αυτό λίγια σημασία έχει.
Στα 2005 επανακυκλοφόρησε με τρία bonus tracks, που, όποιος τα θέλει μου τα ζητάει και του τα στέλνω.

Μέσα σ'αυτόν τον υπέροχο δίσκο υπάρχει και το ομώνυμο διαμάντι Maggot Brain, ένα από τα καλύτερα κομμάτια που γράφτηκαν ποτέ.
Η ιστορία αυτού του κομματιού είναι ενδεικτική της ψυχοσύνθεσης της μπάντας. Πράγματι, ενώ ήταν στο studio για την ηχογράφηση, και καργαριζμένοι στο LSD, ο Clinton είπε στον Hazel πως για να σολάρει σ'αυτό στο κομμάτι έπρεπε να φανταστεί πως μόλις του είπαν ότι πέθανε η μάνα του και μετά ότι έμαθε πως είναι ψέμα. Το αποτέλεσμα είναι ένα από τα μεγαλύτερα και σπουδαιότερα κιθαριστικά σόλα. "Η συναισθηματική Αποκάλυψη του ήχου", όπως πολύ εύστοχα έγραψε ένας μουσικο-κριτικός.
Όπως ήταν φυσικό, πολλοί δοκίμασαν να το παίξουν ή να το διασκευάσουν. Ένας όμως μονάχα το πέτυχε. Κι'αυτός δεν είναι άλλος από τον Mike McCready, τον τιτανο-μεγιστο-τεράστιο Mike των Pearl Jam, ο οποίος το έπαιξε στις δύο συνεχόμενες συναυλίες της μπάντας στο Μιλγουόκι (Ιούλης 1995) με αρχικό riff το Little Wing του Jimi Hendrix. Για όσους ενδιαφέρονται, μπορούν να το δουν εδώ.

Maggot Brain
Can You Get to That
Hit it And Quit it
You And Your Folks, Me And My Folks
Super Stupid
Back in Our Minds
Wars of Armaggeddon