Ten New Songs

Καλημέρα και καλή βδομάδα.
Μετά τις ευχές, άντε να μαζεύεστε σιγά-σιγά οι τελευταίοι εναπομείναντες κηφήνες του Αυγούστου γιατί μας περιμένουν αγώνες, επαναστάσεις, πλατείες, βρώμικα, λέϊζερ, Διαμαντοπούλου και άλλα τέτοια χαρωπά. Ποιά Κατρίνα και ποιά Αϊρίν; Annoula και τα μυαλά στους αποχυμωτές.

Ο Leonard Cohen δεν με αρέσει σαν τραγουδιστής. Μου θυμίζει κάτι κρετίνους ραδιοφωνικούς παραγωγούς σε κάτι κρετίνικα ραδιόφωνα στυλ Μελωδία ή Love Radio που κάνουν τις φωνές τους επίτηδα κλαψο-ερωτιάρικες επειδής κάποιος τους έχει πει πως αν δεν χύσεις στο μικρόφωνο δεν θα μπορέσει η 17άρα (ή και πολύ μεγαλύτερες) να εμπεδώσει το νόημα του τραγουδιού που παίζεις.
Με αρέσει πολύ όμως σαν στιχογράφος και συγγραφέας. Γούστα είναι αυτά θα μου πείτε. Και θα συμφωνήσω ασκαρδαμυκτί, διαγωνίως και καθέτως.
Έλα όμως που πολλοί μου έχετε ζητήσει Cohen.
Κι επειδής εγώ δεν χαλάω χατήρια, είπα να σας χαρίσω σήμερις έναν δίσκο του που δεν έχει πολυακουστεί, χαμένος ανάμεσα στους γνωστούς του δίσκους με τις μεγάλες επιτυχίες.

Το Ten New Songs είναι το δέκατο studio album του Cohen. Τα τραγούδια γράφτηκαν και ηχογραφήθηκαν από τον Δεκέμβρη του 1999 μέχρι τον Ιούλη του 2001. Κυκλοφόρησε τον Οκτώβρη του 2001 και, όπως σας είπα, εκτός από δύο τραγουδάκια που έγιναν ευρέως γνωστά (και διασκευάστηκαν από αρκετούς), ψιλοθάφτηκε.
Δεν είναι όμως κακός δίσκος. Για όσους αγαπούν Cohen, θα βρουν μέσα χαρακτηριστικά που τον ακολουθούν από τότε που πρωτοξεκίνησε. Για τους άλλοι, βάλτε τον να παίξει όταν σας πιάνει αϋπνία. Εγγυημένο.
Να πούμε πως τα τραγούδια γράφτηκαν από κοινού με την αγαπημένη παραγωγό του Cohen, μια καταπληκτική μουσικό, την Sharon Robinson (που βλέπετε και στην φωτό του εξώφυλλου), η οποία δεν συνέθεσε και έκανε την παραγωγή απλά, αλλά έπαιξε και όλα (μα όλα) τα όργανα. Μπορεί να έφκιανε και τους καφέδες. Δεν το ξέρω. Αυτό που ξέρω είναι πως είναι ο πρώτος ψηφιακά επεξεργασμένος δίσκος του Cohen και πως ηχογραφήθηκε όλος στα ιδιόκτητα studios που έχει μαζί με την Robinson στο Los Angeles.
Τι ξεχνάω;
Α ναι. Δώστε λίγια βάση στο Alexandra Leaving. Για όσους ξέρουν καλά αγγλικά θα καταλάβουν αμέσως. Για τους άλλοι, είναι μια ελέυθερη διασκευή του "Απολείπειν ο Θεός Αντώνιον" του Κώστα Καβάφη.
Να γιατί με αρέσει ο Leonard Cohen.
Για όσους το ζήτησαν, ειδικά για την Debbie.

In my Secret Life
A Thousand Kisses Deep
That Don't Make it Junk
Here it Is
Love Itself
By the River's Dark
Alexandra Leaving
You Have Loved Enough
Boogie Street
The Land of Plenty