Παρασκευή 3 Ιουνίου 2011

Mikea [Μαδαγασκάρη)

Το ταξίδι της νταλίκας σήμερα είναι εθνολογικό λατρεμένοι.
Όλοι ξέρετε τη Μαγαδασκάρη, εκείνο το νησί στον Ινδικό Ωκεανό που σχεδόν εφάπτεται στο νοτιο-ανατολικό άκρο της μαμάς Αφρικής. Οι περισσότεροι το γνωρίζουν ως έναν κατ'εξοχήν εξωτικό τουριστικό προορισμό και πολύ λιγότεροι ως μία πραγματική δεξαμενή φυλών και πολιτισμών.

Σήμερα η νταλίκα θέλει να σας γνωρίσει μία απ'αυτές τις φυλές της Μαδαγασκάρης. Τους Mikea, που κατοικούν στο νότιο-δυτικό τμήμα του νησιού. Σε αντίθεση με άλλες μαδαγασκάρειες φυλές, οι Mikea μέχρι και σήμερα ζουν έξω απ'αυτό που (φαιδρά) ονομάζουμε πολιτισμό. Πράγματι, πρόκειται για μία από τις τελευταίες φυλές "κυνηγών-συλλεκτών".
Για την Ανθρωπο-εθνολογία, οι "κυνηγοί-συλλέκτες" συγκαταλέγονται ανάμεσα στις πλέον αρχέγονες κοινωνίες (της εποχής του Homo Sapiens). Αυτό που τις χαρακτηρίζει είναι πως αφενός δεν καλλιεργούν τη γη και δεν εκτρέφουν. Άρα, τρέφονται μόνο με άγρια χλωρίδα και πανίδα.
Στην πλειοψηφία τους, αυτές οι κοινωνίες εξαφανίστηκαν πριν 10.000 χρόνια. Όχι όμως και οι Mikea. Αυτοί εξακολουθούν να υπάρχουν, αποτραβηγμένοι μέσα στα τροπικά δάση της νοτιο-δυτικής Μαδαγασκάρης. Παρότι έρχονται σε επαφή με πιο "πολιτισμένες" φυλές, διατηρούν ακόμα στο ακέραιο τις παραδόσεις τους.


Η νταλίκα, παρότι μεγάλος θαυμαστής του Rene Zirard (διάσημος γάλλος ανθρωπολόγος - καθολικός νεοφιλόσοφος, ο οποίος μεταξύ άλλων μελέτησε και τους Mikea), σήμερα σας τους συστήνει μέσα από τη μουσική τους.
Πρόκειται για έναν εξαιρετικά σπάνιο δίσκο, το Pays Mikea, που κυκλοφόρησε στα 1983 με τη χορηγία της Γαλλικής Ραδιοτηλεόρασης και, πιο συγκεκριμένα, το γαλλικό ραδιόφωνο που πραγματεύεται τα γαλλικά υπερπόντια εδάφη (πρώην αποικίες), το Radio France Outre Mer.

Η μουσική των Mikea, όπως και των περισσότερων αφρικανικών φυλών, δεν είναι ούτε εύκολη ούτα πάντα ευχάριστη στο αυτί. Είναι όμως ανέρωτη και, σαν τέτοια, πολύτιμο πολιτιστικό στοιχείο. Οι ηχογραφήσεις έγιναν (φυσικά) επιτόπου, σε εξωτερικούς χώρους αλλά και σε αυτοσχέδια στούντιο-παράγκες. Τα δε κομμάτια δεν έτυχαν ψαγμένης επεξεργασίας σε στούντιο, ακριβώς για να διατηρηθεί η αυθεντικότητά τους.

Η νταλίκα σήμερα δεν σας παίζει όλον τον δίσκο, λόγω χώρου. Σας χαρίζει όμως μια γερή σαραντάλεπτη (τσε βάλε) δόση Mikea. Όποιος γουστάρει, ξέρει τι πρέπει να κάνει.