Entgiften jetzt meine Freunde.
Μετά από τα Σκαθάρια και τις διασκευές τους, η νταλίκα παίρνει (και δίνει) μια γερή τζούρα από Θεούς. Κι όταν λέμε Θεούς εννοούμε Θεούς. Όχι ημίθεους, ούτε οσίους. Εννοούμε τους απόλυτους και αδιαμφισβήτητους Θεούς του rock 'n' roll. Ξηγημένα πράγματα.
Και διάλεξα ένα από τα πιο παραξηγημένα άλμπουμ τους. Από πολλές δε πλευρές, ένα από τα πιο σημαντικά τους. Και, ίσως, ένα από τα καλύτερά τους.
Τα δεδομένα, εκεί στα 1976- 1977 είναι απλά : σε Αγγλία και Αμερική (αλλά κι'αλλού) η μουσική σκηνή κυριαρχείται από την punk επανάσταση, η οποία έχει καταλήξει να θεωρεί τα παραδοσιακά rock σχήματα ως δεινόσαυρους υπό εξαφάνιση. Οπόταν, υπάρχει στον αέρα μια έντονη αμφισβήτηση, τόσο έντονη, που μόνο μια θεϊκιά παρέμβαση θα μπορούσε να αναστρέψει την κατάσταση. Κι επειδή μας είχαν τελειώσει οι καιόμενες βάτοι, τα περπατήματα πάνω στο νερό και οι λεπροί, οι Rolling Stones ανέλαβαν να βάλουν τα πράγματα στη θέση τους.
Και το έκαναν με το Some Girls. Το 14ο κατά σειρά studio άλμπουμ τους (16ο στο Αμέρικα), με τον Ronnie Wood να είναι πλέον full member (γιες! γιες! γιες!) τους. Και το rock ήρθε και έκανε το lifting που τόσο χρειαζόταν. Και οι Θεοί ξανακάθησαν πάλι στο θρόνο τους. Έτσι απλά. Σαν τις επικές παραγωγές του Hollywood που βλέπουμε και ξαναβλέπουμε στην τουβού τη Μεγάλη Εβδομάδα.
Κάποιοι "ροκάρες" (κατά το ελληνάρες), μέσα στην άγνοιά τους, προσπάθησαν να λασπώσουν τούτο το διαμάντι ισχυριζόμενοι πως το front hit "Miss You" ήταν -λέει- disco. Τόσα ξέρουν, τόσα λένε. Ο δίσκος αυτός περιλαμβάνει μερικές από τις ομορφότερες μουσικές εικόνες που μας έχουν χαρίσει οι Stones. Για παράδειγμα, το Beast of Burden περιλαμβάνεται στο Top-30 της ντανταϊστικής καρδιάς της νταλίκας. Για να μη μιλήσω για άλλα.
Ηχογραφήθηκε μεταξύ Οκτώβρη 1977 και Μάρτη 1978 στο Παρίσι και κυκλοφόρησε στις 9 Ιούνη του 1978.
"Miss You"
"When the Whip Comes Down"
"Just My Imagination (Running Away with Me)"
"Some Girls"
"Lies"
"Far Away Eyes"
"Respectable"
"Before They Make Me Run"
"Beast of Burden"
"Shattered"
.jpg)
