Για τους γαλλομαθείς Nouvelle Vague σημαίνει νέο κύμα. Για τους πορτογαλεζομαθείς αυτό δίνει bossa nova. Και για τους λάτρεις της γλώσσας του Σαίξπηρ, new wave.
Και που κολλάνε όλα αυτά; Δώστε βάση, κάνω συνειρμό : Οι Nouvelle Vague διασκευάζουν αγαπημένα new wave διαμάντια σε ρυθμούς bossa nova. Πείτε μου τώρα, δεν νιώθετε υπερήφανοι που είστε φίλοι μου; Μερσί. Πάμε παρακάτω.
Οι τύποι (και τύπισες) είναι γάλλοι. Ξεκίνησαν κάπου στα 2003 με frontmen τους Marc Collin και Olivier Libaux δίνοντας συναυλίες ανά το Εξάγωνο, μέχρι που, στα 2004 κυκλοφόρησαν το πρώτο τους cd (Nouvelle Vague - 2004). Ύστερα ήρθε η επιτυχία, πιο ύστερα οι μέλισσες, η αγάπη που χάθηκε στη σκόνη και, μέχρι σήμερα, έχουν κυκλοφορήσει 5 studio albums και μία συλλογή.
Η μουσική τους, τα 'παμε πιο πάνω, είναι μια sui generis bossa nova. Και λέω sui generis αφενός για να σας εντυπωσιάσω με τις απύθμενες γνώσεις μου στα λατινικά και αφετέρου γιατί δεν είναι ακριβώς bossa nova. Στην πραγματικότητα πρόκειται για μία lounge εκδοχή της bossa. Πιο αέρινη και πιο γλυκανάλατη από την πραγματική. Πιο trendy βρε αδελφέ!
Η νταλίκα δεν πεθαίνει για πάρτη τους. Σταράτα πράγματα. Άμα θέλω να χορεύω bossa nova έχω τους κλασσικούς. Από την άλλη, προτιμώ το Making plans for Nigel από τους XTC, το Master and Servant από τους Depeche Mode, το Dancing with myself από τον Billy Idol κλπ κλπ...
Έλα όμως που έχετε βρει το αδύνατο σημείο μου (κι αυτό είναι μείον μου)
I melt with you
Just can’t get enough
Ever fallen in love
Master and servant
Love will tear us apart
Heaven
Guns of Brixton
Teenage kicks
All my colours
Making plans for Nigel
Blue Monday
Dancing with myself
In a manner of speaking
Our lips are sealed
Too drunk to fuck
.jpg)
