Στα 1985, όταν είσαι στην ξενιτιά και 21 χρονώ παπαράκος, και με μια χοντροκατάθλιψη από προδοσίες (και ειρήνη και αφοπλισμούς και τέτοια), έχεις δύο εναλλακτικές : το διάβασμα και το πιοτί.
Επειδής όμως τίποτα (μα τίποτα) δεν είναι απόλυτο στο μάταιο τούτο κόσμο, ένα πρωί, με την Grenoble να σκεπάζεται από 1,5 μέτρο χιόνι και τη θερμοκρασία ν'ακουμπά τους -16 με φώναξαν πως έχω πακέτο από Ελλάδα.
Η τρίτη εναλλακτική (το πακέτο) περιείχε : 3 ζευγάρια μάλλινες κάλτσες, ένα τσαλακωμένο κουτί με (διαλυμένους) κουραμπιέδες, ένα ζευγάρι μαύρα δερμάτινα μποτάκια, ένα πουλόβερ, ένα ανορθόγραφο γράμμα και μία 90άρα κασέτα. Ναι, ναι. Κασέτα. TDK με τα όλα της.
Στην μία πλευρά ήταν γραμμένο "Νυχτερινή Εκπομπή - Αφροδίτη Μάνου". Στην άλλη "Ζεστά Ποτά - Κατσιμιχαίοι". Ήταν από την Λίζα και τον Περικλή. Κι εγώ τους αγάπησα περισσότερο γι αυτό. Η κασέτα έλιωσε στο παίξιμο συντροφιά με τα θρύμματα των κουραμπιέδων. Κυρίως η δεύτερη πλευρά της.
Ύστερα άλλαξα, ενώ (μάλλον) η ζωή με ήθελε αλλιώς. Ένα μόνο μου 'μεινε : να σιχαίνομαι τις Κυριακές.
Τα Ζεστά Ποτά είναι ο πρώτος δίσκος των Κατσιμιχαίων, κυκλοφόρησε στα 1985 με κύριους ενορχηστρωτές τον Νίκο Αντύπα και τον φίλο μου τον Γιάννη Σπάθα. Στην παραγωγή ο Μανώλης Ρασούλης.
Παίξε βραχνή μου φυσαρμόνικα
Προσωπικές οπτασίες
Φάνης
Τις Κυριακές από παιδί τις σιχαινόμουνα
Μια βραδυά στο λούκι
Ρίτα Ριτάκι
Για ένα κομμάτι ψωμί
Υπόγειο
Κορίτσια της συγγνώμης
Γέλα πουλί μου
.jpg)
