Αφορμή για τούτη την ανάρτηση πήρα από την προχθεσινή συναυλία συμπαράστασης στους μετανάστες απεργούς πείνας, που, αφού τους ξεζούμισαν οι ελληνάρες στα χωράφια τους, στα σπίτια τους, στις οικοδομές τους και στους ολυμπιακούς αγώνες τους, αφού πλήρωσαν φόρους αίματος για να μας φτιάξουν γαμω-εγκαταστάσεις, τώρα πρέπει και να πληρώσουν την κρίση ή να τους σφάξουν τα φασιστοειδή κάθε απόχρωσης.
Λίγα λόγια και καλά : ο δίσκος αυτός είναι ο καρπός της συνάντησης του Παύλου Σιδηρόπουλου με την Σπυριδούλα, κυκλοφόρησε στα 1978 και πρόκειται μακράν για τον καλύτερο δίσκο ελληνικού rock που έχει κυκλοφορήσει μέχρι σήμερα. Προσωπικά, ο μόνος δίσκος που μπορεί να τον πλησιάσει, είναι η Σαύρα των βασιλικών δρόμων, που θα παίξουμε κάποια στιγμή.
.jpg)
