Σπέσιαλ αφιέρωση στη νταλίκα και σήμερα.
Τα κομμάτια είναι αυστηρά δική μου επιλογή, πράγμα που σίγουρα δεν θα τον ενοχλήσει, αφού ο Κωστής τα ξέρει όλα του και τ'αγαπάει όλα του.
Μια παρασπονδία μολοταύτα, που σίγουρα θα υιοθετήσει κι αυτός : το Στο τραπέζι που τα πίνω, αφιερώνεται στον Αλέκο μας.
Δυο πόρτες έχει η ζωή
Δεν σε πιστεύω
Μια παλιά ιστορία
Στο τραπέζι που τα πίνω (Για τον Λύτρα)
Μαντουμπάλα
Ζιγκουάλα
Όση γλύκα έχουνε τα χείλη σου
Είσαι η ζωή μου
Παίξε Χρήστο το μπουζούκι
Νυχτερίδες κι αράχνες
Η πρώτη αγάπη σου είμαι εγώ
Η ζωή μου όλη
Κάτω απ το πουκάμισό μου
Βράχο βράχο τον καημό μου
Της γερακίνας γιος
.jpg)
